Służba Więzienna zawsze ma swoją kompanię reprezentacyjną. Znaczna ilość funkcjonariuszy jest wartownikami. Służą praktycznie w całej Polsce. Trafili by do Warszawy, a Przy Grobie Nieznanego Żołnierza dużo miejsca by nie zajęli.
Służba Więzienna choć to formacja umundurowana i uzbrojona jest od wielu już lat pomijana podczas państwowych, narodowych uroczystości. Tak jakby jej funkcjonariusze rekrutowani byli z Legii Cudzoziemskiej. Tymczasem SW, to ten fragment wymiaru sprawiedliwości, który jednoznacznie działa w interesie i obronie społeczeństwa. Trudno sobie wyobrazić funkcjonowanie jakiegokolwiek państwa, które nie miałoby możliwości izolowania ze swojego łona groźnych przestępców, różnego kalibru. Prawdopodobnie nieobecność w codziennym życiu SW uniemożliwiłoby funkcjonowanie państwa w ogóle. A zwłaszcza teraz, kiedy rzeczywistością stały się przestępstwa przeciwko państwu.
SW coć posiada swoją ustawę, a jej święto przypada właśnie teraz to nikt jej istnienia nie zauważa. Niedoceniana, skulona za więziennymi murami nie swiętuje nawet we własnym gronie, ponieważ funkcjonariuszy SW na świętowanie zwyczajnie nie stać.
Nie uwzględniając przedstawicieli SW w obchodach państwowego święta władze naszego kraju dają wyraz tego, czego funkcjonariusze SW doświadczają niemal na co dzień: pogardy wobec zawodu jaki wykonują, wobec ich munduru i znaczenia pracy jakiej się podjęli.
Na czele SW stoi generał, a jej kadrę najwyższego szczebla tworzy kilkuset pułkowników i majorów. Wszyscy posiadają mundury, co oczywiste i mają do dyspozycji służbową broń. Ani jednych ani drugich nie używają na co dzień w przeciwieństwie do swoich podwładnych. Dlatego się pewnie z nimi nie utożsamiają i wisi im czy ktoś ich zauważa czy nie.
