„Jestem absolutnie za tym, żeby Polacy coraz później kończyli okres aktywności zawodowej, bo to jest i konieczne i zresztą dla ludzi zdrowych także miłe.” Kolejna urocza wypowiedź naszego Prezydenta. Oto prawda objawiona: dla ludzi zdrowych miłe. A co choćby z ludźmi chorymi, którzy też chcieliby zakosztować tej przyjemności?
Być może praca jest przyjemnością, choć niekoniecznie w naszym kraju i nie dla wszystkich. Gdyby tak było, tysiące Polaków kosztowało by tego nektaru tutaj w Polsce, a nie tworzyłoby kast sprzątaczy i pomywaczy choćby na wyspach. Nie każdy może być Edisonem, który powiedział: „Nie przepracowałem ani jednego dnia w swoim życiu. Wszystko co robiłem, to była przyjemność.” Ale on był tylko jeden. Dla większości miłe chwile spędzone w pracy niekoniecznie przekładają się na miłe, spokojne życie.
Na pewno miło jest natomiast budzić się w prezydenckim apartamencie. Przeciągnąć się wypić kawkę podłożoną pod nos, założyć czyściutkie i wyprasowane ubranko, usiąść za biurkiem i pomyśleć. Co ja tym ludziom mam dzisiaj powiedzieć? I powiedział, spłaszczając zarozumiały ton, że będzie rozmawiał na temat pomostówek z rządem, a konkretnie z minister Fedak: „Pani minister Fedak jest osobą, którą sobie cenię, choćby z tego powodu, że jest osobą elegancką.” „Zobaczymy, jaką podejmę decyzję.” Zobaczymy? Pierwsza osoba liczby mnogiej? To już nie - zobaczycie, tylko zobaczymy? Zbiorowa odpowiedzialność? Czy może próba poufałego zbliżenia się do ludu w obliczu trudnych decyzji?
Wychodzi mi na to, że ja, ty, on, oni i L.Kaczyński będziemy wypatrywali decyzji Prezydenta. Kaczyński stanie z boku i będzie patrzył. A ona, ta decyzja, pojawi się nad Dużym Pałacem i spłynie do ludu. Gorzej będzie, jak sam się zdziwi, że taką decyzję podjął.
