Tworzenie słów

Czy nasz mózg, potrafi odczytać Grawitację?

Gdy słyszymy dźwięki – nasz słuch odbiera fale akustyczne
Gdy widzimy obraz – nasze oczy widzą fale elektro-magnetyczne
Gdy czujemy dotyk, smak i zapach – receptory przesyłają impuls elektryczny

Wszystkie nasze wrażenia zmysłowe
Podlegaja prawu Webera-Fehnera, które mówi
Że docierające do nas bodźce zewnętrzne
Odbieramy (czujemy) logarytmicznie

Prawo Webera-Fehnera


gdzie:
w - reakcja układu biologicznego (wrażenie zmysłowe),
B - natężenie danego bodźca,
B0 - wartość początkowa natężenia danego bodźca,
ln – logarytm naturalny

Jeśli tak, to również Grawitacja
Działajaca na nas z każdej strony,
Z każdej otaczającej nas masy
Odbierana jest logarytmicznie
A zmysłem potrafiącym ją odczytać
Jest nasz mózg ....

I jest to nie tylko ta zawężona do
Srodka masy, grawitacja Newtona
Ale ta która zamknięta jest
W kształcie obiektu
W swoiście innej dla każdej rzeczy
Dystrybucji masy

A oto jak powstają słowa, zdania, które słyszymy w myślach

Wzór Newtona w najprostszej postaci wyglada tak:


Otaczajacy nas świat odbieramy logarytmicznie:


Hmm ... taki jest obraz dla oddziaływania dwóch mas .... Ale przecież na nasz umysł oddziaływuje nieskończona liczba mas:


wtedy nasz logarytm ma postać:


Tak więc bodziec – oddziaływanie grawitacyjne - odbierany jest przez nas mózg
jako suma logarytmów, stanowiących słowa i zdania tworzone w naszych myślach.

Bo w kazdym myślanym przez nas zdaniu występują elementy (słowa) opisujące czas, materię i przestrzeń:


W strukturze zdania, elementami opisującymi masę są rzeczowniki. Słowa opisujace materię odbierane przez mózg są logarytmem masy np. Drzewa. Masa drzewa odbierana przez nasz mózg, nie jest tylko zawężona do środka masy, jak we wzorze Newtona. Ma ona swoistą dla każdego obiektu zmieniającą się w czasie dystrybucję przestrzenną, stanowiącą jej kształt.



W strukturze zdania, elementami opisujacymi przestrzeń sa wszystkie opisy rzeczownika. Słowa opisujące przestrzeń – to logarytmy odległości. Mówimy, że coś jest piękne, jasne, różowe, brzydkie, dalekie – i są to przymioty przestrzeni w której jest znajduje sie masa.

W strukturze zdania, elementami wyrażającymi czas są czasowniki. Słowa opisujące czas – są zwiazane z logarytmem odległości, poprzez prędkość obiektu (masy). Matematyczny znak „=” jest opisem dziania się, pochodzi od czasownika.

Warto zauważyć, że prawie 90% wzorów wystepujących w fizyce ma postać iliczynu/ilorazu. Natomiast myślenie, którego efektem są te wzory fizyczne, ma postać sumy wyrazów. Suma przekształca się w iloczyn poprzez proces odwrotny do logarytmowania (np. potęgowanie przy podstawie 10)

Przestrzeń, masa, czas zmieniają się cyklicznie, ponieważ cykliczny jest obrót ciał układu słonecznego, gwaizdozbiorów, galaktyk. Jeżeli uwzględnimy w logarytmach cykliczną zmienność masy, odległości i czasu, otrzymamy jeden z poniższych obrazów ciagu znaków tworzących „pismo”:


Każdy znak oddzielony jest spacją.

Jeśli w logarytmach wprowadzimy funkcje okresowe obrotu Ziemi, Słońca i Księżyca, otrzymamy nastepujący wzór „pisma”:


Istotne wydaje się, że obrazy przedstawiające fragmenty wykresu funkcji typu ln(sinx), są jakby skwantowane – tak jak skwantowane sa nasze myśli.