Mentalność eugeniczna wciąż jest w Polsce żywa. Hitleryzm niczego nas nie nauczył. Biedni, ubodzy, nieprzystosowani - dokładnie jak w szwedzkich, norweskich, amerykańskich i niestety niemieckich ustawach - nie powinni mieć dzieci. A jeśli mają, to kurator, sąd i lekarze sprawią, by już więcej nie mieli. Tak postąpiono z Wiolettą Woźny i Władysławem Szwakiem z Błot Wielkich. Kurator i sąd zabrał im dziecko, a lekarze (a w zasadzie należałoby napisać "lekarze") ze szpitala w Szamotułach wysterylizowali kobietę, nie pytając jej o zgodę.
Cała ta sytuacja wydaje się tak kuriozalna, że aż niemożliwa. A jednak wydarzyła się. Urzędnicy i prawnicy przypisali sobie prawo do decydowania o tym, kto może, a kto nie może być rodzicem, i to na podstawie absurdalnych zarzutów (ojciec za dużo pracuje, i nie ma czasu), które - gdyby chcieć je zastosować do bankowców, pracowników korporacji, dziennikarzy czy polityków - spowodowałyby, że 90 procentom z nich powinno się odebrać dzieci. A szpital przeprowadził nielegalny (bo bez jej zgody) i niemoralny zabieg, traktując pacjenta jak zwierzę, a nie jak człowieka. A gdy adwokat rodziny zdecydował się sprawę nagłośnić ordynator szpitala rżnie głupa ("Nie mamy sobie nic do zarzucenia. Myśleliśmy, że ta pani podziękuje nam za uratowanie życia, tymczasem spotyka nas takie coś..."), udając, że nie rozumie, że lekarzowi nie wolno przeprowadzać pewnych (a szczególnie takich) zabiegów, bez zgody pacjenta. I to niezależnie od tego, czy jest nim dyrektor banku, sędzia, czy biedna kobieta z Błot Wielkich.
Ale cała ta sprawa zmusza do postawienia ogólniejszych pytań. Zachowanie kuratora, sędziów, ale i lekarzy pokazują, że takie działania nie są dla nich niczym zaskakującym. Oni zwyczajnie robili to już wcześniej (co zresztą przyznaje ordynator) i byli przekonani, że ludzie ("ciemna masa") będzie im za to wdzięczna. A tu nagle okazało się, że o swoje prawa i godność walczyć może nie tylko minister sprawiedliwości, nie tylko dziennikarz czy bankowiec, ale także biedni rolnicy. Ci, którym "światli lekarze", "znakomici prawnicy" i "troskliwi kuratorzy" - nie przypisywali wartości większej niż bydłu (bo sterylizować bez pytania, to można krowę, ale nie człowieka). I jakoś trudno nie zadać tu pytania, czy takie działania, takie myślenie, taki stosunek do ludzi - nie charakteryzuje także jakiejś części środowisk sądowych, urzędniczych i lekarskich, także w innych regionach Polaki. A jeśli tak, to ile ludzi zostało skrzywdzonych, tak jak pani Wioletta i pan Władysław? Ilu kobietom uniemożliwiono posiadanie dzieci, ilu ojcom odbrano córki czy synów?
Sprawa z Błot Wielkich powinna stać się przełomem. Od teraz nie możemy już udawać, że nie wiemy, że takie rzeczy są możliwe, i że zdarzają się, a ich sprawcy, wcale nie poczuwają się do winy. A żeby nie dopuścić do powtórzenia takich skandali konieczne są błyskawiczne kroki. Sędziowie, którzy odbierają dzieci rodzicom, kuratorzy, którzy zamiast pomagać rodzinie niszczą ją i lekarze, którzy dokonują nielegalnych i bezprawnych działań powinni zostać ukarani. I to nie odebraniem konkretnej sprawy, ale pozbawieniem prawa do wykonywania swojego zawodu. I wcale nie chodzi tu o zemstę, ale o bezpieczeństwo rodzin, biednych kobiet i zapracowanych mężczyzn. Jeśli teraz będziemy milczeć, to gromada pseudointeligentów będzie przekonanych, że tak wolno, że lekarz, sędzia i kurator ma władzę nad ciemniakami ze wsi i może ich uszczęśliwiać na siłę. A za dwadzieścia jakiś pseudointeligent w lekarskim fartuchu wysterylizuje kobietę, tylko dlatego, że uzna, iż siódemka (albo piątka czy trójka) dzieci już jej wystarczy; tyran zaś w sędziowskiej todze odbierze dziecko rodzinie, w której ojciec pracuje, a matka wychowując piątke dzieci, nie ma czasu na sprzątanie... Ale wtedy będzie już za późno, by walczyć!
Inne tematy w dziale Polityka
