Ostatnio mówi się często o tym, że PSL otwiera się na prawą stronę sceny politycznej. Dowodem na to jest niedawny sojusz z PJN, czy jednogłośne głosowania przeciwko projektom w sprawie związków partnerskich. Nie jest możliwe by te działania uszły uwadze Donalda Tuska. Wszystko jednak wskazuje, że jest on na to przygotowany.
Media dziwią się, że PO nie ma nic przeciwko nowej kandydaturze na wicemarszałka z Ruchu Palikota, ale z drugiej strony robią wszystko by nie dopuścić do takiego głosowania, deklarując, że zagłosują przeciwko odwołaniu Wandy Nowickiej. Co ciekawe Donald Tusk ułatwia mediom takie rozumowanie mówiąc publicznie, że głosując przeciwko odwołaniu Wandy Nowickiej przechytrzy Janusza Palikota i jego wesołą gromadkę. Nie trzeba być jednak wybitnym znawcą polityki by uznać, że takie działanie może wywołać tylko jeden efekt, a mianowicie ukazanie Ruchu Palikota jako jedynej partii, której przeszkadzały wysokie premie dla prezydium Sejmu, partii której utrudnia się ukaranie własnego członka.
Ruch Palikota ostatnio nie miał najlepszej passy. Wulgarne happeningi już nie miały takiej siły przyciągania jak przed wyborami, a sondaże nie pozostawiały złudzeń. W niejednym z nich Ruch Palikota nie przekraczał 5% poparcia. Po tym jak pojawiły się niepokojące sygnały ze strony PSL, Donald Tusk musiał wdrożyć plan awaryjny, bo przedterminowe wybory w grę nie wchodzą. Koalicja z SLD nie da nic, bo wymagałaby i tak dołączenia do koalicji Ruchu Palikota. Premier nie ma więc wyjścia i musi „szantażować” PSL wspieraniem Ruchu Palikota. Gdyby PSL się nie „opamiętało” to wariant B byłby już gotowy.
Jedyną niewiadomą pozostaje więc to czy polityk znany kiedyś jako Krzysztof Bęgowski, a dziś korzystający z damskiej ubikacji zostanie wicemarszałkiem czy ministrem. Modne jest ostatnio stwierdzenie, że coś jest wyborem między dżumą a cholerą. Czy tylko ja mam wrażenie, że opisywana przeze mnie sytuacja także do tego stwierdzenia pasuje?
