Wczoraj odbyły się w kilku miastach Polski manifestacje KOD-u. W Warszawie była połowa tego co miesiąc wcześniej (czyli coś koło 10 tysięcy), dużo w Poznaniu, mizernie w Łodzi. W mediach proplatformerskich były peany, tTVN kadrował wszystko tak, by wyglądało, że na warszawskim wiecu są niezliczone tłumy, w internecie pojawiły się zdjęcia sadrowane tak, że widać było, że nawet na mecze polskiej ligi piłkarskiejchodzi więcej osób.
W zasadzie instytucja powinna się nazywać "Komitet Obrażonych na Demokrację", bo właściwie zarówno miesiąc temu, jak i teraz, głównym czynnikiem spajających tych ludzi była niezgoda na zaakceptowanie wyniku wyborów. Ładnie to ujęła miesiąc temu Agnieszka Holland "chodzi o to, żeby nic sie nie zmieniło". Jakby jej umknęło, że PiS został wybrany po to właśnie, by się zmieniło bardzo dużo.
Ale jedną z cech demokracji przedstawicielskiej jest wolność zgromadzeń. Nawet jeśli pojawiają się tak idiotyczne hasła jak "Stalin, Dzierżyński lepsi niż Kaczyński" (ciekawe czy to przypadkiem nie łamie jakiegoś prawa jako gloryfikowanie totalitaryzmu). Zresztą transparenty były komiczne. Podobnie jak wiedza - ludzie, którzy protestowali przeciwko zmianom w mediach publicznych nawet nie wiedzieli jak się nazywali zwolnieni szefowie mediów publicznych. O tym, że solidarnie TVP, TVN i Polsat nie pokazywały rok temu z okładem jak Bronisław Komorowski zeznawał przed sądem. A fakt olbrzymich problemów z pamięcią dość mocno wskazywał, że do pracy na stanowisku prezydenta się niezbyt nadawał.
No to sobie poprotestowali. I co? I nic - nie jesteśmy w Niemczech, gdzie antyrządowych demonstrantów traktuje się armatkami wodnymi i pałami. Jesteśmy w kraju, gdzie demokratyczna wolność zgromadzeń nie jest zagrożona. Mimo, że prezydent Komorowski chciał ją mocno ograniczyć.
A co wyniknie z manifestacji? Wielkie nic. W Polsce można było spokojnie pokazać, że nie obchodzi ich milion podpisów w sprawie sześciolatków, to czemu ktoś miałby się przejmować krzyczeniem kilkunastu tysięcy ludzi?
