Jak kochać Ziemię, której nie ma?

Wczoraj rozmawialiśmy na moim blogu o zbliżajacej się likwidacji archaicznego, ale uroczego, jedynego w swoim rodzaju mostu, który będzie zastąpiony przez nowy, wspaniały, taki jak wszędzie w krajach zamożnych. To nasuwa taki problem, że Ziemia (w znaczeniu: region) strasznie się zmienia i ktoś, kto nigdzie nie wyjechał, traci ten region, bo on (okolica, region) tak się zmienia, że nie przypomina tego, co tu było dawniej, co człowiek pokochał. Ten człowiek nie wyjechał, ale nowy świat jakby przyjechał do niego. Okolica robi się nieraz podobna do innych cywilizowanych okolic, to znaczy są tam asfaltowe drogi, hurtownie, markety itd. Ale w ogóle nie przypomina tej okolicy dawniej. Czasem nie da się wręcz rozpoznać kochanych miejsc.Więc jak mamy kochać to, czego już nie ma, a za co pokochaliśmy rejon naszego najbliższego zamieszkania? Jak ktoś wyjechał, to może kochać rejon dzieciństwa mając w pamięci stan, który tam był w dzieciństwie - i lepiej tam nie jeżdżąc, bo by mu stan obecny, zmieniony zepsuł wspomnienia. Ale jak ktoś nie wyjechał, to stan obecny mu psuje i zaciera dawny kochany stan okolic. Paradoks jest taki, że to nie wojna czy niszczycielstwo zabrało dawny macierzyński grunt, lecz rozwój, który jest po to, by było lepiej, by były dobre szosy, kanalizacja, wodociągi, większe domy, wieksze szkoły, ułatwienia życia itd