Prawdziwa ścieżka Kościoła

Wielu bowiem przyjdzie pod moim imieniem i będą mówić” „Ja jestem” oraz „nadszedł czas”. (Łk 21,8)

Przepowiednia ta sprawdziła się. Chrześcijaństwo zostało podzielone. Po dziesiątkach schizm, setkach mniejszych i większych rozłamów, których powodem nierzadko była ludzka małość, pycha - ta sama, która towarzyszyła pierwszym rodzicom w raju - mamy dziesiątki kościołów i setki, tysiące sekt. Oczywiście, założyciele i liderzy każdej z nich głoszą swą jedynie słuszną identyfikację z Chrystusem i Jego nauką. Co jakiś czas wieszczą także, że „nadszedł czas” (ostatni news: ma to się stać w tym miesiącu!) a niezrażeni tym, że jakoś nie nadszedł, mają w zanadrzu setki wyjaśnień, dlaczego tak się stało.

Nie tak zapewne wymarzył sobie Mistrz z Nazaretu jedność Jego wyznawców. Choć miał świadomość (widać to przecież w powyższym cytacie), że Jego Kościół także będą tworzyć ludzie, normalni, grzeszni ludzie. Do każdego może przypełznąć z mroku wąż, by powiedzieć: „nie dawaj się! Twoje musi być na wierzchu. W końcu w czym jesteś gorszy od innych? Kto powiedział, że to oni mają rację - choćby za nimi stały setki, tysiące lat mądrości przodków?”

No dobrze, ale jak rozpoznać tych, którzy są fałszywymi prorokami? Jak rozpoznać - także w naszym kościele, rozpiętym pomiędzy Toruniem i Łagiewnikami - gdzie leży ta prawdziwa ścieżka Kościoła?
Nie panikuj. Przecież to bardzo proste. Przestrzeń między ks. Toruniem i Łagiewnikami w dużej mierze napinają ci, którzy z Kościołem niewiele mają wspólnego, a często życzą Mu wszystkiego najgorszego. W Kościele Chrystusowym jest sporo miejsca - dla jednych i drugich.

Jak rozpoznać tę prawdziwą ścieżkę?
Wystarczy podążać śladem wierności i przywiązania do Kościoła. Śladem tych, którzy mocą decyzji i przyzwolenia samego Pana dzierżą jego ster.
To Piotr otrzymał ten ster.
To Papież jest Jego prawowitym następcą.
Trzymaj się tej karawany, którą on prowadzi. Nie przejmuj się, że pieski szczekają.