Światło w ciemnym tunelu

Naród (Lud), który siedział w ciemności, ujrzał światło wielkie, i mieszkańcom cienistej krainy śmierci światło wzeszło. (Iz 9,1, Mt 4,16)

 

W święto Objawienia Pańskiego (popularnie Trzech Króli) towarzyszył nam motyw gwiazdy.

Dziś także towarzyszy nam motyw światła. 

Pojawia się u Izajasza, do którego odwołuje się Ewangelista.

Pojawia się u psalmisty śpiewającego:

Pan moim światłem i zbawieniem moim,
kogo miałbym się lękać? (Ps 27,1)

 

Spełnienie proroctwa Izajasza jest dosłowne, nawet w sensie geograficznym: Jezus istotnie rozpoczął głoszenie Ewangelii w Kafarnaum, na pograniczu ziemi Zabulona i Neftalego.

Lecz spełnienie owego proroctwa ma charakter bardziej uniwersalny.

Światło wzeszło przecież dla nas wszystkich.

Pan pomnożył radość i zwiększył wesele nie tylko Izraelitom, lecz wszystkim, którzy posłuchali Jego wezwania Nawracajcie się, albowiem bliskie jest Królestwo Niebieskie. (Mt 4,17) i poszli za Jego głosem.

To wołanie nie przebrzmiało wraz z Jego odejściem.

 

Hańba krzyża miała w zamysłach Jego wrogów zniweczyć nie tylko Jezusa - przede wszystkim Jego niebezpieczną naukę.

Tymczasem stało się odwrotnie.

Głos Ukrzyżowanego powędrował w przestrzeń, powędrował w czas. Dotarł do Rzymu i podbił całe Imperium, przeciwstawiając siłę niewinności potędze niezwyciężonych przecież legionów. Dotarł do wszystkich zakątków Europy, Azji Afryki, obu Ameryk...

 

Światło w ciemnym tunelu jakim jest ziemski padół łez znajdujący się pod silnym wpływem szatana (sam Pan Jezus nazywał go księciem tego świata) wciąż przyzywa blaskiem Dobrej Nowiny.

A my, zwodzeni pokusami, oślepieni blichtrem tego świata wciąż odwracamy od niego wzrok.