Wyrwane z kontekstu: Pokora wczoraj i dziś

Panie, nie trudź się, bo nie jestem godzien, abyś wszedł pod dach mój (Łk 7,6)

 

Te słowa setnika są mocno zakorzenione w świadomości chrześcijan, bo ich trawestacja weszła na stałe do rytu Mszy św. Dziś, można by odczytać w nich, przy odrobinie złej woli, lekceważenie, może nawet protekcjonalny ton, poczucie wyższości – niby ów setnik prosi o uzdrowienie sługi, a przecież jakoś dyktuje warunki. Na dodatek sam nie wie, czego chce - najpierw śle do Jezusa starszyznę żydowską z prośbą, żeby przyszedł i uzdrowił mu sługę (Łk 7,3), a gdy Mistrz jest już blisko domu, zmienia zdanie i poprzez przyjaciół daje do zrozumienia, żeby jednak do jego domu nie wchodził.

 

Gdy jednak odrzucimy złą wolę i weźmiemy pod uwagę kontekst historyczno-kulturowy, musimy uznać, że setnikiem powodowała zarówno pokora, jak też pewna przezorność i roztropność – miał bowiem świadomość, że sytuacja mogła być dla Jezusa niezręczna, bo sprawa dotyczyła nie dość że poganina to jeszcze okupanta.

 

Pokora nie jest trendy w dzisiejszym, zdominowanym przez cwaniactwo i tupet świecie. W Kościele jednak zawsze była cnotą, która niejednego świętego wyniosła na ołtarze. Tymczasem surowe dotąd wymagania w tej materii wydają się zmiękczać nawet duszpasterze. Oto ks. Jarosław Kwiecień, ksiądz katolicki, bloger na S24 pisze w notce Dla tych, co nie chodzą (3):

Smutne jest to, że nawet osoby, które uczestniczą w niedzielnej Mszy św., miewają opory, aby przystąpić do komunii. I wymienia dwa powody, dla których tak się dzieje. Drugi z nich ma według księdza pozory pobożności, skromności: ja nie przystępuję do Stołu Pańskiego, bo nie jestem godzien. Ksiądz uważa, że to jest tylko parawan, za którym, się chowamy. Każdy z nas bije się w piersi i wyznaje swoją niegodność. I ja, i ty i papież. Wszyscy.

Zgadzam się, wszyscy, tylko czy ten fakt coś zmienia w materii pokory? Czy jest ona rzeczywiście tylko pretekstem, deklarowanym po to, żeby nie przystąpić do Komunii św., a nie autentycznym stanem ducha?

Odpowiedź na to znana jest jedynie „właścicielom” tego ducha i Stwórcy.

Nie sądźcie, abyście nie byli sądzeni. (Mt 7,1)