Salon w czasie żałoby

Miałam już wyłączyć komputer.

Dziewięć dni przepłakanych i nieprzepłakanych łez, podróży, fizycznych niedogodności.

Wczorajszy dzień był takim symbolicznym zamknięciem tego okresu.

Oczywiście, będziemy się łączyć w bólu z rodzinami ofiar chowającymi swoich Zmarłych.A zwłaszcza z tymi, którzy jeszcze nie mają kogo chować.

Cezary pisze, że Salon nie zdał egzaminu.

Ja mam zdanie odmienne,w krótkim komentarzu nie da się tego ująć.

Na Salonie od zawsze były różne teksty - mądre i głupie, polemiczne i mdłe, czasami podłe, czasami świadczące o autorze - człowieku na granicy normy psychicznej.

Jak było przez czas żałoby?

Nie było tekstów podłych, przynajmniej ja nie zauważyłam.Pomijam dyżurnych komentatorów.

A reszta?

W czasie każdej żałoby ludzie zachowują się rozmaicie.Bo to była żałoba prawiei każdego z nas.Przeżywaliśmy ją intensywniej, bo znaliśmy lepiej tych ludzi.

Ja dotąd pamiętam czas zawalenia się hali w Katowicach czy wybuch w Halembie.Ale tych ofiar nie znaliśmy, mogliśmy jedynie współczuć rodzinom.

Tu było inaczej - z wieloma osobami łączyliśmy osobiste nadzieje - żeby nie było, myślę o WSZYSTKICH ofiarach, nie tylko ofiarach PISu.

Do tego ta symbolika, emocje były rozhuśtane do granic możliwości.

Są tacy, którzy w takich chwilach milczą.Są tacy, którzy muszą wykrzyczeć swój ból.

Czasami robią to w "nieelegancki" sposób, ale to jest szczere.

No i nerwy wtedy wszyscy mają na wierzchu.

Jedni potrafią docenić i dobro i zło okazywane w tym czasie.Są inni, którzy widzą tylko zło, bo to zło w tym szczególnym czasie boli dużo bardziej.

Ja chcę widzieć dobro i widziałam w komentarzach niektórych blogerów z " drugiej strony barykady".I będę o tym pamiętać

Nie mówię o tych rozsądnych,oni zawsze zachowywali się przyzwoicie.

A inni?

Wybaczcie, nawet politykom nie wypomina się nieskładnych przemówień o ile czujemy w nich szczerość.Bardziej nas bolą te przemyślane głęboko uładzone i nijakie, obrażają i nas i Zmarłych.

Więc wybaczcie blogerom i komentatorom, dajcie im jeszcze tydzień...

A potem znowu będziemy się okładać - może już mądrzej, argumentami nie obelgami?

I może będziemy bardziej  pamiętać o tych, którzy milczą - oni nie piszą i nie komentują, ale czytają.

Niektórzy w tym czasie nie wytrzymali i zalogowali się na Salonie.

A to dzieje się tylko w chwilach ważnych.