Sukcesy Agnieszki Radwanskiej sklaniaja do rozwazan wybiegajacych poza wymiar czysto sportowy, i mozna na ich podstawie napisac pare slow o obecnej polskiej rzeczywistosci. Warto wspomniec, ze najwiekszy wklad w jej sukces ma jej ojciec, Robert Radwanski, ktory dzieki uporowi, wierze w ostateczy sukces zdolal przekazac corce podstawy niezbedne do osiagania zwyciestw, pomijajac przy tym profesjonalne agencje managerskie.
Fakt, ze rodzina, ktora nie ukrywa swoich patriotycznych przekonan, malo tego, ze nawet mozna ja bylo ujrzec wsrod tlumu „oszolomow” podczas kolejnej rocznicy katastrofy smolenskiej, a ktora jednoczesnie osiaga niebywaly sukces sportowy i rozglos medialny musi powodowac nie lada zagwostke dla wladcow przestrzeni medialnej w Polsce.
Przeciez, sukcesu polskiej tenisistki, ktora jako druga w historii polskiego tenisa dotarla do finalu Wimbledonu nie da sie tak po prostu zamiesc pod dywan.
I burzy ten sukces starannie utkana kompozycje zlozona z celebrytow-pierdunow, medialnych i politycznych zuli, artychow od siedmiu bolesci, w tym wypalonych gwiazd rocka, dla ktorych z powodu braku horyzontow intelektualnych, i byc moze odwagi, jedyna forma aktywnosci medialnej jest zwalczanie polskiego oszolomstwa, a wyrazem najwyzszej formy artystycznej jest psie gowno z wetkanymi wen polskimi flagami.
I nie da sie za nic w swiecie pogodzic plynacego z mainstreamu medialnego przekazu, ze patriotyzm, a nie daj boze ten z pod znaku krzyza na krakowskim przedmisciu, jest domena przegranych, niewyksztalconych oszolomow z sukcesami Radwanskich.
Dla mnie przyklad rodziny Radwanskich pokazuje to o czym wiem juz od dawna, ze Polska osiagnie sukces jedynie wtedy, gdy Polacy ponownie stana sie wspolnota, dla ktorej patriotyzm, etos i praca na rzecz wspolnego dobra stana sie wartoscia o ktora warto sie starac i realizowac, dokladnie taka jaka stoi za sukcesami Radwanskich.
Inne tematy w dziale Polityka
