Wymordowanie 4-6 milionów cywili i jeńców, systematyczne celowe bombardowanie ludności cywilnej, wywołanie głodu w Bangladeszu, rasizm, eugenika, porywanie dzieci, przymusowa asymilacja, przymusowa sterylizacja, rozstrzeliwanie i głodzenie jeńców, masowe gwałty i tolerowanie ich, agresja na neutralne państwa, zbrodnie wojenne, łamanie konwencji międzynarodowych, mordowanie sojuszników i niewygodnych generałów, robienie pamiątek z kości przeciwników, obozy koncentracyjne, grabienie ludności cywilnej, rozbudowana daleko ponad konieczność cenzura – Tak to Alianci. Że III Rzesza była zbrodnicza to wie każde dziecko, zbrodniczość ZSRR też jest dość powszechną wiedzą, zbrodniczość Aliantów już nie.
Od razu asekuruję się przed zarzutami o „umniejszanie i pomijanie zbrodni nazistów”: III Rzesza była zbrodniczym totalitaryzmem. Dr. Mengele rozcinał małe dzieci żywcem i kobiet w ciąży, przeprowadzał sekcje na żywych bez znieczulenia, zarażał rany dzieci chorobami zakaźnymi, wyjęte gałki oczne i płody wycięte z brzuchów matek wysyłał w słoikach do kolekcji i „badań”. Masowe sterylizowanie i mordowanie chorych psychicznie. Wymordowanie milionów niewinnych Żydów, Polaków i Rosjan. I tak dalej można wypełnić kilka książek. Japonia - Jednostka 731 (chyba najbardziej chora rzecz w historii świata), przymusowe porywanie Koreanek i Chinek na potrzeby prostytucji dla armii japońskiej, bestialsko mordowanie cywili i jeńców, gwałty nawet za pomocą kij i bagnetów. Cóż w Shinto nie ma kodeksu etycznego, a w shintoistycznym chramie Yasukuni nadal Wielu Japończyków w tym premierzy oddaje cześć zbrodniarzom. W 1955r zakazano w Japonii pisania o zbrodni nankińskiej w szkolnych podręcznikach do historii.
Mówienie że ZSRR był zbrodniczym totalitaryzmem, uchodziło za ekstremistyczny rewizjonizm przez dziesięciolecia po II wojnie światowej (i w niektórych kręgach uchodzi za to nadal). Oskarżanie Sowietów o zbrodnię w Katyniu (którą popełnili), w trakcie wojny było nazywane faszystowską propagandą, jeżeli ktoś robił to po wojnie to był „Amerykańskim agentem”, a polski rząd na uchodźctwie, który chciał powołania międzynarodowej komisji 1043, sowieci określili jako sojuszników nazistów.
Mówienie że Alianci byli zbrodniarzami jest tzw. rewizjonizmem i kończy się zazwyczaj oskarżeniami o bycie nazistą, krypto nazistą, rzadziej komunistą. Rewizjonizm bo rewiduje dotychczasową wersję historii, gdzie Alianci są szlachetnymi wyzwolicielami, siłami dobra, The Good Guys, „Krzyżowcami” w walce z „Szatanem”, siłami postępu, wolności i demokracji, cywilizowanym światem w walce z barbarzyństwem. Zwycięzcy piszą historię. Zwycięzców nikt nie sądzi. Każda strona konfliktu próbuje się wybielać i przedstawiać siebie w jak najlepszym świetle, tylko że propaganda jednej ze stron trwa nadal i przesłania nam prawdziwy obraz bajkową projekcją samej siebie.
Sprawy wewnętrzne
Międzyrasowe małżeństwa i kontakty intymne były zakazane i karane w wielu stanach USA (Anti-miscegenation laws, Jim Crow laws) do lat 60-tych XX-wieku i na Amerykańskich rozwiązaniach prawnych wzorowane były nazistowskie prawa dotyczące zakazów związków mieszanych w Ustawach Norymberskich. Biali i czarni byli segregowani w miejscach publicznych. W US Army także panowała segregacja rasowa, nie tworzono oddziałów mieszanych, tylko oddzielne dla białych i oddzielne dla czarnych. Społeczeństwo USA było do głębi rasistowskie. Pierwszym krajem na świecie, który wprowadził przymusową sterylizację w ramach polityki eugenicznej, były Stany Zjednoczone. Sterylizowano głównie niepełnosprawnych umysłowo i chorych psychicznie, głuchoniemych, niewidomych, epileptyków i ludzi „zdeformowanych fizycznie”. W wielu stanach prowadzona była sterylizacja rdzennych Amerykanów, wbrew ich woli, a często bez ich wiedzy (podczas wizyt szpitalnych, takich jak np. poród). Prawo takie po raz pierwszy wprowadził w życie stan Indiana, w 1907 roku. Łączną liczbę zabiegów przymusowej sterylizacji, przeprowadzonych w 33 stanach, szacuje się na ponad 65 tysięcy. Ostatnia wymuszona sterylizacja miała miejsce w 1981 roku. Tak więc eugeniczne i rasistowskie USA walczyło z eugeniczną i rasistowską III Rzeszą.
W 1939 prawie 937 Żydów, którzy wykupili się aby móc opuścić Niemcy, wypłynęło liniowcem „St. Louis” w stronę Kuby, ale w międzyczasie na Kubie zmieniły się przepisy imigracyjne i ich nie wpuszczono. Próbowali popłynąć do USA, ale Roosevelt nie zgodził się ich wpuścić, bo mogłoby to zaszkodzić jego popularności. Kanada też ich odrzuciła. Większość z nich potem zginęła w Holokauście, bo chociaż w końcu WB, Francja, Belgia i Holandia zgodziły się ich przyjąć, to niedługo potem znalazły się pod okupacją niemiecką.
Przymusowa asymilacja w Kanadzie - Indiańskie dzieci były przymusowo zabierane z domów i umieszczane w oddalonych Residential schools. Były izolowane od swoich rodziców, zmuszano je do przyjęcia europejskiej kultury i zwyczajów i nadawano im nowe europejskie imiona. Szkoły operowały w half-day system – pół dnia w szkole, pół dnia w pracy. Dzieci były niedożywione, a z 150 000 które przeszły przez ten system, w całej jego historii, ponad 6 000 umarło w trakcie. Bogata jest też historia seksualnych nadużyć wobec tych uczniów.
W Australii Aborygeni byli traktowani jak Untermenschen. W latach 1900–1970 do 250 tysięcy aborygeńskich dzieci zostało odebrane rodzicom, żeby umieścić je w białych rodzinach lub w internatach, co można porównać do nazistowskiego Rabunku Dzieci z 1944r.
II Rzeczypospolita przy porównaniu z Rzeźnią ludzką numer 6 i Rzeźnia ludzką numer 7, oraz latami okupacji wydawała się utraconą idyllą, ale w rzeczywistości była nieudolnie zarządzanym pół-folwarkiem z morderstwami ze strony władzy, więzieniem, zbydlęconym upokarzaniem i pobiciami bez wyroku sądu za choćby krytyczne półsłówko, z dziecięcą prostytucją, rządzonym przez zachłannych, zadufanych w sobie półidiotów, którzy dostali się na swoje miejsce liżąc pewne miejsce pewnemu staruszkowi.
Zmuszenie Turinga do kastracji po II wś – Alan Turing był geniuszem komputerowym, zaprojektował jeden z pierwszych komputerów, odznaczony Orderem Imperium Brytyjskiego za zasługi w czasie II wojny światowej. Po wojnie za podejrzenie że popełnił stosunek homoseksualny, władze brytyjskie wykastrowały go chemicznie, po czym popełnił samobójstwo.
Na wojnie
Naloty – Celem alianckich nalotów było wymordowanie jak największej ilości ludzi, czego nie chciano przyznawać wprost, kamuflując to sformowaniami takimi jak „głównym celem jest zniszczenie morale cywilnej ludności Niemiec”. Angielski fizyk atomowy Patrick Blackett nazwał to „Kompleksem Jowisza” – wyobrażenie aliantów siebie jako sprawiedliwych bóstw, rzucających piorunami na swoich podłych wrogów w dole.
Celowo bombardowano dzielnice mieszkalne, aby spowodować, jak największe straty wśród ludności cywilnej. W wyniku Alianckich nalotów zginęło co najmniej 1,6 miliona cywilów: 900 tys. japońskich cywilów, 600 tys. niemieckich cywilów, 62 tys. Włochów i 60 tys. Francuzów. W Niemczech około 800 tys. zostało poważnie rannych. W wyniku nalotów ginęli też Polacy. Zmasowane bombardowania trwały w pełnym impecie do ostatnich dni wojny, pomimo tego że pod koniec były już praktycznie zbędne do wygrania wojny.
Prowadząc bombardowania dywanowe w nocy na wielkie miasta trudno jest udawać, że próbuje się uniknąć trafienia w cywili. Marszałek lotnictwa Arthur „Bomber” Harris napisał: „Trzeba podkreślić, że niszczenie domów, budynków użyteczności publicznej, transportu, zadawanie strat w ludziach, wywołanie problemu uchodźców na niespotykaną skalę, złamanie morale zarówno na tyłach, jak i na froncie poprzez wywoływanie strachu przed intensywnymi, ciągłymi bombardowaniami, to zaakceptowane i zamierzone cele naszej koncepcji bombardowań. I nie są to uboczne skutki bombardowań fabryk”.
»Więcej Francuzów zginęło w czasie nalotów aliantów niż od kul Niemców. … śmiertelne żniwo zebrało zbombardowanie Hawry w 1944 po lądowaniu aliantów w Normandii. Wojska niemieckie zdążyły już opuścić miasto, gdy nadleciały bombowce i rozpętały piekło w którym zginęło niemal 4000 Francuzów. Gdy de Gaulle, szef francuskiego rządu emigracyjnego w Londynie, złożył kategoryczny protest, wyjaśniono mu, iż sądzono, że Niemcy nadal są w mieście. „A gdyby nawet tak było” – wrzasnął de Gaulle – kto lub co dało wam prawo zabić cztery tysiące moich rodaków?” Odpowiedziało mu wzruszenie ramion. … Również obozy koncentracyjne cieszyły się „opieką” aliantów: w wyniku bombardowania Buchenwaldu przez Siły Powietrzne Armii Stanów Zjednoczonych zginęła Mafalda von Savoyen, córka włoskiego króla Wiktora Emanuela III2.«
Po ataku na Pearl Harbor Amerykanów opanowała nienawiść i rządza zniszczenia „niższej rasy” japońskiej. „Kiedy z nimi skończymy po japońsku będzie się mówiło tylko w piekle” - Admirał floty USA William Frederick Halsey. W USA zamknięto w obozach koncentracyjnych około 80 tys. obywateli USA o pochodzeniu Japońskim (tyle warte są prawa obywatelskie w USA), w tym odznaczonych weteranów z I wojny światowej i około 20 tys. obcokrajowców o japońskim pochodzeniu. Pozwolono im zabrać tylko odzież, pościel i sprzęt kuchenny. W bardzo krótkim czasie musieli wyprzedać swoje majątki za grosze. Po wypuszczeniu w 1945 nie mieli ani domów, ani środków do życia. W Kanadzie wysiedlono 20 tys. Japończyków, a ich majątek został skonfiskowany. W Meksyku także internowano wszystkich Japończyków, a w Peru rząd zawłaszczył wszystkie dobra osób pochodzenia Japońskiego, po czym rozdzielono je pomiędzy członków tego rządu i ich przyjaciół.
„Bardzo konkretnym przejawem rasistowskiego aspektu tej wojny było pamiętne wydarzenie: amerykański żołnierz przysłał prezydentowi Roosveltowi nóż do papieru zrobiony z kości udowej poległego Japończyka. Prezydent napisał do niego list z podziękowaniami oraz wyraził nadzieję na więcej takich prezentów. Wiadomość o tym dotarła do Japonii, na co Ken Harada, japoński ambasador w Watykanie, postanowił zaprotestować za pośrednictwem Rzymu. Prezydent zmienił wtedy zdanie i obiecał, że nóż otrzyma godny pochówek”.1 (Sprawdźcie hasło: American mutilation of Japanese war dead). Amerykańscy żołnierze wygotowywali z tkanek miękkich głowy japońskich żołnierzy, a czaszki wysyłali do domu jako trofea, oraz rozczłonkowali ciała pokonanych przeciwników i układali z nich inscenizacje.
Zawiniony głód w Bengalu; 2-4 milionów ofiar w latach 1943-1944. Brytyjczycy spodziewając się japońskiej ofensywy na Indie z Birmy, zastosowali w marcu 1942 w Bengalu taktykę spalonej ziemi, przeprowadzając w dystryktach Bakarganj, Midnapore oraz Khulna systematyczne niszczenie żywności oraz konfiskatę, relokację, oraz niszczenie wszelkich łodzi zdolnych przewozić ponad 10 osób (skonfiskowano około 46 000 łodzi) co doprowadziło do całkowitego załamania miejscowego systemu transportu oraz rybołówstwa. Armia brytyjska nie podjęła żadnych kroków w celu zapewnienia minimalnego stopnia wyżywienia miejscowym po tym wszystkim. Miejscowe brytyjskie władze poprzez wprowadzanie wewnętrznych barier handlowych i wprowadzenia priorytetów żywnościowych dla różnych grup, doprowadziły do dalszego odpływu żywności z najbiedniejszych regionów i od najuboższych ludzi. Kiedy zaczęły się pokazywać objawy głodu, Brytyjczycy je zignorowali. Przy okazji uderzył Cyklon oraz plaga (brown spot disease) padła na ryż. Kiedy głodu nie dało się dalej ignorować, władze zwaliły winę na spekulantów i chciwość indyjskich handlarzy, którzy mieli jakoby “chomikować” tony ryżu, aby podbić jego cenę i pomnożyć zyski, ale kilkadziesiąt tysięcy policjantów wysłanych do walki ze spekulacją, nie mogło nigdzie tego ryżu znaleźć. W końcu miejscowe władze zaczęły alarmować i wysyłać prośby o dostawy żywności do Londynu, ale Gabinet Wojenny i Winston Churchill systematycznie je odrzucali. Nigdy nie ogłoszono oficjalnego stanu głodu. Kiedy w Bengalu umierały z głodu miliony, nadal eksportowano stamtąd żywność do Europy i brytyjskiej bazy na Cejlonie, a Brytyjczycy odrzucili amerykańskie i kanadyjskie propozycje pomocy głodującym. Jednocześnie wiele statków ze zbożem płynęło do Wielkiej Brytanii, aby zabezpieczyć kraj przed możliwymi skokami cen po zakończeniu wojny. Tych transportów na wyspy miało być tak wiele, że zboże nie mieściło się w magazynach.
Incydent Laconii – w 1942 Amerykanie zbombardowali niemieckiego U-bota, który ratował rozbitków z zatopionego przez siebie brytyjskiego statku, Po tym incydencie niemieckie U-boty dostały zakaz ratowania rozbitków z zatapianych przez siebie statków. Podobne incydenty zdarzały się w I WŚ kiedy Brytyjczycy wykorzystywali takie okazje do zatapiania niemieckich łodzi podwodnych, po czym oskarżali ich że nie ratują (już) brytyjskich rozbitków. Po wojnie admirał Dönitz, który wydał rozkaz zabraniający ratowania wrogich rozbitków, został oskarżony o to jako o zbrodnię wojenną. Jednak, ponieważ okazało się, że amerykanie też nie ratowali Japońskich rozbitków na Pacyfiku (a nawet do nich strzelali i taranowali), to został skazany na tylko 10 lat więzienia.
Operacja Catapult i Mers El Kebir w 1940 – Brytyjczycy ostrzelali i zbombardowali stojące w porcie francuskie statki z załogami, żeby nie mogły wpaść w ręce Niemców. Zabili 1297 Francuzów, którzy 2 tygodnie wcześniej walczyli z nimi ramię w ramię.
Agresja na Islandię i Iran, naruszanie neutralności Norwegii i otwarte planowanie inwazji na ten kraj w celu przerwania dostaw ród żelaza co sprowokowało III Rzeszę do Inwazji na to państwo, w celu zabezpieczenia tych dostaw.
Mordowanie własnych sojuszników i generałów: Mówi się o zamordowaniu Sikorskiego, Pattona i Darlan’a. Sikorski miał być niewygodny dla Anglików i Sowietów, Patton był zbyt wpływowy jak na swoje odstające poglądy i samowolę, otwarcie krytykował najwyższe władze Aliantów i Sowietów, oraz obawiano się, że może samowolnie doprowadzić do incydentu prowadzącego do wojny z Sowietami. Darlan był respektowanym przez Francuzów dowódcą, który mógł być po wojnie politycznym konkurentem dla De Gaulle’a.
Brytyjczycy na najcięższe kierunki walk i w miejsca gdzie groziły największe straty woleli wysyłać sojuszników, zamiast swoich żołnierzy – Polaków, Kanadyjczyków, Australijczyków, Nowozelandczyków, Hindusów. Powiedzenia o „Perfidnym Albionie” i że „Brytyjczycy walczą do ostatniej kropli krwi swoich sojuszników” nie wzięły się znikąd. – Czy to w bitwie pod Falaise, operacji Market Garden, bitwie o Monte Cassino, Bitwie o Tobruk, Bitwie o Narwik, czy Rajdzie na Dieppe, gdzie Brytyjczycy poświęcili 3000 Kanadyjczyków dla pokazówki.
Gwałty francuskich Goumierów we Włoszech – Gwałcili kobiety w każdym wieku, od dziesięcioletnich dziewczynek do osiemdziesięcioletnich staruszek. Dokonywali również homoseksualnych gwałtów na mężczyznach. Niektóre ofiary umierały od obrażeń wewnętrznych. Przy okazji gwałtów kobiety zarażane były chorobami wenerycznymi. Mężczyźni, którzy stawali w obronie swoich kobiet, byli mordowanie albo kastrowani. Zgwałcili 20-60 tysięcy kobiet, ale skazanych zostało tylko 69 spośród nich. Po wojnie Francuski rząd przyznał małe odszkodowania tym kobietom, ale nie zobaczyły z tego ani centa. Po gwałtach na Sycylii, w odwecie miejscowa mafia dokonywała odwety na alianckich żołnierzach. Masowo gwałcono w Niemczech, gwałcono we Francji, gwałcono w Japonii, alianccy dowódcy patrzyli na to przez palce, opinia publiczna w USA nie chciała słuchać, że poświęcający się dla ojczyzny bohaterowie są bandą gwałcicieli. Amerykańskie władze okupacyjne wprowadziły w Japonii w latach 1945-1952 cenzurę prasy, zakazując pisać o jakichkolwiek przypadkach zbrodni i gwałtów popełnionych przez siły okupacyjne.
Zakazano druku Folwarku zwierzęcego Orwella w Wielkiej Brytanii, bo miał wydźwięk antysowiecki. Zamykano bez sądu ludzi na podstawie widzimisię władz. Przestępstwem kryminalnym uczyniono „wypowiadanie lub przekazywanie wszelkich stwierdzeń, które mogą wywołać panikę lub przygnębienie”. Wsadzano do więzienia m.in. za stwierdzenia o możliwej porażce w wojnie, czy że „ten paskudny rząd trzyma w niewoli 390 milionów Hindusów”. Cenzurowano wszelkie publikacje i wypowiedzi antysowieckie. 60 tys. uchodźców z Niemiec w tym w większości Żydów zamknięto w obozach internowania, pozbawionych infrastruktury sanitarnej, czy jakichkolwiek posłań i łóżek, przy czym dochodziło tam do samobójstw.
Rozstrzeliwanie Jeńców – Na Pacyfiku Japończycy poddający się Australijczykom i Amerykanom byli rozstrzeliwani od razu, albo zabijani bagnetami w trakcie transportu na tyły, tak że aliancki wywiad miał problem ze zdobywaniem jeńców do przesłuchań. Niall Ferguson pisał o amerykańskim raporcie wywiadu z 1943 w którym zaznaczono, że tylko obietnica dostania lodów i 3 dniowej przepustki skłaniała amerykańskich żołnierzy do nie zabijania poddających się Japończyków3. W Europie nie było aż tak źle, bo już mniej przejawiał się Amerykański rasizm, ale i tak nie było idealnie (Lippach massacre, Chenogne massacre, Canicattì massacre, Biscari massacre, Jungholzhausen massacre, Treseburg massacre). Dla przykładu, po masakrze w Biscarii amerykański sąd skazał winnych rozstrzelania 73 jeńców tylko na degradację. Polska dywizja generała Maczka jest sławna z niebrania oraz z rozstrzeliwania przekazanych jej jeńców.
Rhine meadow camps - Po masowej kapitulacji w maju 1945 około 2 milionów Niemieckich żołnierzy nie zaklasyfikowano jako jeńców wojennych, tylko jako Rozbrojone Siły Wroga. Gdyby uznać ich za jeńców wojennych, to trzeba by im zapewnić warunki zgodnie z konwencją Genewską. Zamiast tego trzymani byli na otwartym terenie nadmiernie stłoczeni i narażeni na warunki atmosferyczne. Spali w wykopanych rękami dołach w ziemi, szerzył się głód i choroby. Dowództwo nie dopuszczało do obozów inspektorów Czerwonego Krzyża, ani nie zezwalało na przesyłanie paczek żywnościowych. Na rozkaz Eisenhowera rozstrzeliwano każdą osobę, próbującą przynieść im jedzenie – zginęło tak co najmniej kilka kobiet. Oficjalne dane mówią o 3-6 tysiącach zmarłych. Rewizjoniści mówią o 500 tys. – 1 Miliona zmarłych.
Épurations – Po wyzwoleniu Francję zalała fala samosądów, ataków i morderstw, znana jako épuration sauvage (dzikie czystki). Na Résistance składało się kilkadziesiąt różnych, często komunistycznych grup, które po wkroczeniu wojsk alianckich mordowały bez sądu ludzi których podejrzewały o kolaborację, z osobistych porachunków i przeciwników ideologicznych. Niezwykły był we Francji wybuch bohaterstwa ostatniej godziny, kiedy już nic za to „bohaterstwo” nie groziło. Charakterystyczne dla Francji było też poniżanie i golenie głów bezbronnym kobietom, które utrzymywały kontakty z Niemcami (Zdrada narodu/rasy?).
Są też oczywiście nieprawdziwe oskarżenia wobec Aliantów – nigdy nie był oficjalnie rozważany plan wykastrowania wszystkich Niemców po wojnie („Plan Kaufmana”), była tylko książka Kaufmana „Niemcy muszą zginąć!” wydana w 1941 w USA, w której autor nawoływał do przymusowej sterylizacji wszystkich niemieckich mężczyzn, kobiet i dzieci.
Hiroshima i Nagasaki – atak atomowy nie był konieczny do zakończenia wojny, a jedyną alternatywą nie była inwazja „przy której śmierć poniosłyby miliony ludzi”, ponieważ jeszcze przed zrzuceniem bomb, Japończycy dwukrotnie w 1945 (w kwietniu poprzez Watykan oraz w lipcu via Moskwa) desperacko prosili o podanie im warunków podpisania rozejmu, ale rząd USA to zignorował, ponieważ przyjął politykę „Unconditional Surrender”, a przyjął ją gdyż, jak pisał sam Roosevelt w swojej relacji z Casablanki: »No i zaczęła się w Casablance ta konferencja prasowa; ani ja, ani Winston nie mieliśmy czasu przygotować się do niej i wtedy przyszła mi do głowy myśl, że Granta nazywano „unconditional surender” i nagle stało się, iż wypowiedziałem te właśnie słowa4« - Oficjalna polityka aliantów została ustalona tym, że Rooseveltowi coś wpadło do głowy, a potem się wyrwało bez zastanowienia, a po przyjęciu przez Japonię bezwarunkowej kapitulacji USA i tak zagwarantowało nietykalność dla wielu członków elit i zbrodniarzy japońskich. Zabawne że USA z pozycji wyższości moralnej tak bardzo broni innym państwom dostępu do broni atomowej, chociaż USA jako jedyne dokonało masowych, niepotrzebnych mordów na cywilach za jej pomocą.
Może któreś z mniejszych państw nie było zbrodnicze, w końcu pod koniec wojny po stronie Aliantów było około 40 państw. Po stronie Osi najjaśniejszym punktem zdaje się być Finlandia. O szalejących w Rumuni morderstwach (Codreanu) można by długo pisać. Ustasze (Chorwacja) robili czystki etniczne nawet na ludności włoskiej.
Churchill był pozbawionym skrupułów moralnych alkoholikiem, a Roosevelt chorym psychicznie idiotą, zauroczonym Stalinem, którego jednym z najbliższych doradców był agent GRU (Alger Hiss). Alianci wygrali II wojnę światową, potem wygrali Zimną wojnę i dlatego ich narracja historyczna jest obecnie dominującą w kulturze, filmie i polityce – Zwycięzcy napisali historię.
Przypisy:
1. http://www.legitymizm.org/monarchia-a-wojna
2. Erik von Kuehnelt-Leddihn; Ślepy Tor, Wektory , Wrocław 2007, S. 412
3. Ferguson, Niall (2004). "Prisoner Taking and Prisoner Killing in the Age of Total War: Towards a Political Economy of Military Defeat". War in History. 11 (2): 148–92
4. Robert E Sherwood; Roosevelt and Hopkins, Harper, New York 1949, s. 696.
Nazywam się Michał Piekut, jestem katolikiem, rygorystą moralnym i uniwersalistą, dodatkowo popieram wolny rynek. Mam też stronę o nazwie Uniwersalizm Indywidualistyczny.
https://www.facebook.com https://uniwersalizmindywidualistyczny.wordpress.com/
Nowości od blogera
Inne tematy w dziale Kultura
