Nie lubię przegrywać, ale lubię wyzwania i mecze z Igą zawsze są dla mnie wyzwaniami. Są także szansą na to, aby podnieść swoje umiejętności i tego nie można przecenić. Poza tym dzisiejszy mecz był po prostu fajny.
Tak, na pomeczowej konferencji prasowej, przerywając wywód popijając piwo z puszki, Jessica Pegula podsumowała przegrany mecz w ćwierćfinale US Open z Igą Swiątek.
Też uważam, że mecz był po prostu fajny. Zdecydowanie inny od większości spotkań na tym poziomie rozgrywek. Jednocześnie dziwny i fajny. Miał posmak nietypowego, ale klasowego wina. Wystarczyło śledzić go w skupieniu, w czym akurat pomocna była pora, w której był rozgrywany. Do teraz nie zwracałem uwagi na Pegulę, chyba nawet nigdy wcześniej nie oglądnąłem żadnego, całego meczu z jej udziałem. Ale po dzisiejszym spotkaniu ze Świątek, być może będę śledził jej grę, a już na pewno będę miał na nią baczenie. Rozumiem tych, którzy krzywią się na "dziwotę" tego meczu. W serwisach internetowych można nawet zobaczyć ujęcia jakby zniesmaczonej Martiny Nawratilowej, siedzącej na widowni obok Mika Tysona. Ale wrażenie takie można było odnieść chyba tylko wtedy, gdy oglądało sie go na pół gwizdka, oczekując spektakularnych mocnych zagrań czy serii asów serwisowych. Tych w meczu prawie nie było, ale za to była, według mnie, naprawdę świetna, dla mnie zaskakująca, gra Peguli. Bardzo dużym jej atutem w meczu był wielki szacunek dla piłki. Widać to było zarówno przy zagrywkach, jak i niemal wszystkich wymianach.
Źródło: Getty Images
Brawa dla Igi Świątek, że potrafiła szybko dostosować się do stylu gry Peguli i poradzić sobie z nim. Momentami gra Świątek mogła przypominać doskonałą lekkość i artyzm Agnieszki Radwańskiej. Niemal na pewno całkowicie inny styl gry będzie potrzebny już za kilkanaście godzin w półfinale z Aryną Sabalenką. Kciuki trzymam.
