To jest klasyczne męskie kino w dawnym stylu.
Mamy bohatera, który siłą woli sam jeden pokonuje wrogi oddział wojska. Odbiera to co mu się należy i zgłasza się po nagrodę. Kino brutalne i bez czarów.
To jest klasyczne męskie kino w dawnym stylu.
Mamy bohatera, który siłą woli sam jeden pokonuje wrogi oddział wojska. Odbiera to co mu się należy i zgłasza się po nagrodę. Kino brutalne i bez czarów.
Fabuła jest prosta jak konstrukcja cepa. Bohater znajduje skarb, bohater traci skarb, bohater odzyskuje skarb.
Tytułowy Sisu jest byłym bohaterem wojny Rosyjski Fińskiej. Kiedy na jego drodze staje wycofujący się odddział Niemców musi ruszyć do swojej ostatniej walki. Swoją moc zawdzięcza pełnej determinacji i temu, że niema już nic do stracenia. Nie musiał go ugryźć pająk, ani dosięgnąć promień z kosmosu. Nie odziedziczył fortuny po przodkach, a każde jego zwycięstwo okupione jest krwią i kolejnymi bliznami.
Cała akcja rozgrywa się w pięknych plenerach północy. Film jest brutalny i zapewne może zniechęcić część współczesnych widzów z pokolenia mimozy. Ja go w każdym razie zdecydowanie polecam.
