Skandalowi z zamianą zwłok ofiar katastrofy smoleńskiej ponownie wtóruje stałe nawoływanie polityków PO o nieupolitycznianie tych wydarzeń. To szczyt hipokryzji! Tej katastrofie towarzyszy polityka.
Przyczyny katastrofy są głęboko polityczne. Rząd Tuska z premedytacją i determinacją dążył do wyeliminowania prezydenta Lecha Kaczyńskiego z udziału w uroczystościach katyńskich. Z zeznań urzędników MSZ złożonych w prokuraturze wiemy, że takie rozmowy zaczęły się już jesienią 2009 roku. Oczywiście prezydenta i jego współpracowników nie informowano. Doszło do świadomego rozdzielenia wizyt. W takiej atmosferze polskie służby bezpieczeństwa oraz rosyjskie władze i obsługa lotniska potraktowały wizytę prezydenta Lecha Kaczyńskiego z liczną grupą przedstawicieli centralnych urzędów państwowych jako wyjazd nieoficjalny (!). A to skutkowało nonszalancją w ochronie wizyty. Przypominam, że za transport prezydenta odpowiadają wszelkie służby odpowiedzialne jedynie przed premierem.
Decyzja o sposobie prowadzenia śledztwa była zakładnikiem rządowych marzeń o poprawę relacji polsko-rosyjskich. Pamiętamy jak szantażowano nas ewentualną wojną gdybyśmy zajęli bardziej asertywną postawę i domagali się udziału w rosyjskim śledztwie.
Apele o ciszę nad trumnami i slogany o zdaniu egzaminu przez państwo były podstawą prezydenckiej kampanii wyborczej Bronisława Komorowskiego. Każda próba zapytania o jakąkolwiek wątpliwość była atakowana i oskarżana nawet o nekrofilię polityczną.
Skutkiem katastrofy były głębokie zmiany polityczne w państwie. Doszło do przyspieszonych wyborów prezydenckich, które nie odbywały się w uczciwej atmosferze. Przeciwko Jarosławowi Kaczyńskiemu, stanął kandydat wspierany przez potężną partię polityczną, kontrolowany przez nią rząd, Kancelarię Senatu i Sejmu oraz spacyfikowaną Kancelarię Prezydenta. W licznych urzędach pojawili się też pospiesznie delegowani dygnitarze z obozu rządzącego. Doszło do radykalnej zmiany polityki zagranicznej.
To była polityczna katastrofa i wymaga politycznych rozliczeń.
