Kankan

KANKAN

paris
marzenie marnych malarzy
paryż kochający wolność aż tak
by sprzedać ją za normański but
nad głową
cyrk balet operetka
kino musical i kankan
tak
kankan przede wszystkim on
nogi w górze równo jak na rozkaz
eins zwei eins zwei
zadzierają zamaszyście może da się coś zobaczyć
francja lubi podglądać i szydełkować
poczciwa marianna pod czerwoną latarnią
koronki szyfony i piórka wsadzone w krągły ty-
tuł na przykład byt i niebyt drogi wolności
ach te piękne cycki wiodące lud
na barykady z gilotyn w stylu ludwik xvi

teraz stoi tu piękna sala koncertowa
bulwar kapucynów
jasnobłękitnym światłem omieciona
w powietrzu jeszcze trwa mimo lat
ne me quitte pas
które tak czule wyszeptał ambasador léon noël
do ucha wilhelma keitla w czerwcu 1940 o 18:42
dzierżąc w dłoni słuchawkę jak buławę
dającą mu błogosławieństwo marszałka petaine`a
marszałek był na linii może nie na linii frontu
ale o co tu się bić jeszcze nam zabrudzą dywany
na naszym olimpie w naszej olimpii
te naloty dywanowe
życie jest krótkie musical długi bilety do olimpii
wyprzedane na cały 1941 rok
„wielka francja bez majtek” cieszy się powodzeniem
wymalowana impresjami niecierpliwych malarzy
rzekłby ktoś – zbyt leniwych by pieszczotliwie kłaść
przejrzyste liście laserunków  
wszystko tak szybko się toczy a ten adolf
ma taką charyzmę i wie czego chce

kiedy 5 lat później na kosmicznym kacu
prawda i honor budzą się i zręcznie otrzepują
lepki kurz lupanaru jak popiół długiej
damskiej cygaretki trzymanej przez białą rękawiczkę
by zabrać się do przesłuchania uśmiechniętego marszałka
- ten odpowiada
bóg i potomność ocenią wasz sąd
nie jestem bandytą nie możecie mnie rozstrzelać
ja tylko
ja tylko chciałem by kankan szedł bez przerw

jest czerwiec 1945
zygmunt bauman pracowicie przyucza rączych myśliwych
do rasowego polowania z nagonką na bezwstydnych bandytów
16 lat później wchodząc na podest szubienicy  niedaleko hajfy
adolf eichmann z wdziękiem szacownej klasy średniej
celebruje niczym ostatniego papierosa cytat z kanta
po czym podsumowuje
„wkrótce, panowie, spotkamy się znowu. Taki jest los ludzi.”

nie jest wcale źle z twoją nogą
odezwał się ktoś stojący u wezgłowia łóżka
niedługo będziesz fikał kankana
eduard prchal kątem oka rozpoznał
że nie jest już w kabinie pilota B-24
ani w tym – tak trudno to wymówić – gibraltarze
uśmiechnął się
tak – kankan – to jest to co lubię
nożka w górę
eins zwei drei vier
die Kankan-Tänzer sind wir

a w powietrzu jeszcze trwa
mimo lat
szeptane czule
ne me quitte pas
ne me quitte pas…

===========================================