Chrzanowski pyta Czarneckiego, czy „nie widzi jakiejś potrzeby zwiększenia swoich zasobów, jeżeli chodzi o prawników”.
Ten język Chrzanowskiego, ten ton, to pozorowanie funkcji... opiekuńczych wobec podatnika (czy w innych wypadkach, wobec budżetu). Jeden z powodów takiego języka, to, oczywiście, ostrożność wobec potencjalnego podsłuchu. Ale podobnego rodzaju technokratyczny język jest w użyciu u Chrzanowskich, Morawieckich i Glapińskich świata tego. To język maskarady, język oszukiwania innych, w którego kłamliwy przekaz na końcu sami oszukujący zaczynają wierzyć. Ci z PO kradli jawnie, rozmawiali o tym knajackim językiem. Natomiast królestwo Morawieckiego-Danielsa mówi slangiem pewnej subkultury, językowym kodem filantropii: gładkie zdania w szacie... propaństwowości planujące milionowe przewały. To jest właśnie istota struktury budowanej przez MM. O tym piszę od 10 miesięcy. Chore państwo PO było siecią jawnych sitw i kast (jak warszawska, gdańska, wrocławska, sądownicza, uniwersytecka etc.) Chore państwo PIS-MM jest chore od podstaw, od języka. Cała struktura jest budowana na pozorowaniu, na robieniu czegoś odwrotnego niż się deklaruje. To się utrzymuje tylko na wierze ludzi w to, iż „przecież ktoś nie może tak bezczelnie kłamać” (naiwność i szczerość zarządzane przez bezczelność). Może tak kłamać. To jest twarz „państwa” konstruowanego przez MM.
ZARZĄDZANIE OCZEKIWANIAMI (management of expectations) - to syntetyczna nazwa tej techniki manipulacyjnej. Plichta był słupem, który „wybudował” piramidę finansową. Morawiecki jest słupem, którym „bystrzy” wysysający państwo posługują się, by wybudować PIRAMIDĘ OCZEKIWAŃ płatników. Jedno oczekiwanie, marzenie obywateli ufundowane jest na drugim, drugie na trzecim, trzecie na czwartym. A żadne z nich się nie materializuje. Wszystkie materializacje marzeń istnieją w mikrofonie, na prompterach, wiecach i w usłużnych mediach. Wszystkie marzenia są ze sobą powiązane, stanowią łańcuszek, piramidkę z której jak wyciągniesz jedną cegiełkę, to całość runie. Dlatego władza zabrania wyciągać nawet jedną cegiełkę. Wymaga całkowitego, bezkrytycznego zawierzenia. Wyciągać nie można ani jednej cegiełki marzeń-oczekiwań z ogromnej piramidy obietnic, czyli nie wolno krytykować, krytycznie komentować, potępiać konkretne działania. Podobną strukturę piramidy ma skład osobowy ekipy remontowej. Gdy wychodzi na jaw, że jakiś pracownik albo kierownik to pijak i złodziej, to reszta ekipy mówi: On nie z nas, on cudzy, wepchnęli nam tę cegłę (taka jest narracja o Chrzanowskim, odmienna od tej sprzed roku, gdy był on filarem). Ta cegła nie z naszej budowy. Mówi: ta cegła nie była z tej piramidy, to była obca cegła, którą ktoś wepchnął nam w piramidę.
Obywatel nie może żadnej z obietnic podważyć, bo wtedy demiurgowie mówią mu: nie możesz wypłacić, wycofać tego swojego oczekiwania (np. oczekiwania nr 4 ) wobec nas, bo wtedy oczekiwanie końcowe („PKB jak w Niemczech”, podatki od hipermarketow, reformowanie UE, rechrystianizacja Europy itp. ) się nie zrealizuje. Klient-obywatel „kupuje” takie tłumaczenie i nie mówi „sprawdzam”, nie wypłaca „pośrednich oczekiwań”. Demiurgowie mówią mu: dalszy ciąg tu
Ilustracja. Kamienica Amber Gold.
Ilustracja. Pałac Saski.
