SZLI KRZYCZĄC: „DEMOKRACJA!” – WTEM BÓG ZAPYTAŁ: „JAKA?”
Szli krzycząc: „Demokracja!” – wtem jednego razu
Chcąc krzyczeć zapomnieli na ustach wyrazu;
Pewni jednak, że Pan Bóg do synów się przyzna,
Szli dalej krzycząc: „Boże! Ojczyzna! Ojczyzna!”.
Wtem Bóg z Mojżeszowego pokazał się krzaka,
Spojrzał na te krzyczące i zapytał: „Jaka?” [...]
Demokracja jaka? Państwo prawa którego?
Patrzą na przewodników – ratunku żadnego...
Zapomnieli tych wyrazów, próżno wznoszą dłonie
Kołacząc w bramy inne, kiedy dom ich płonie.
Obcy - ustroju podsuwają szaty wrogie,
Bądź swego prawa krawcem, lub będą ci Bogiem!
Każdy więc naród niech demokrację swą weźmie...
Nie masz jej? Więc stwórz, nim w obcym kształcie uwięźniesz!
„Narody, które tak wiele wycierpiały za czasów Rewolucji Francuskiej i od obu jej epigonów – międzynarodowego i narodowego socjalizmu, mogą odwrócić kartę historii. Przede wszystkim Polacy.”
[Eric von Kuehnelt-Leddihn]
WSTĘP
Człowiek miarą wszechrzeczy. Polityka to bagno. Lunatycy chodzą po dachach. Demokracja to najlepszy ustrój. Uczciwi ludzie powinni trzymać się z dala od polityki. Etyka i polityka to odrębne dziedziny. Tolerancja jest podstawą najlepszego ustroju. Państwo to zorganizowana przemoc. Im więcej demokracji, tym lepiej. Brednie, półmyśli, slogany, frazesy, ćwierćprawdy, pojęcia-śmietniki, pojęcia worki, definicje sprzeczne, definicje za wąskie, definicje za szerokie, wiecowe zawołania, emocjonalne manipulacje i pseudonaukowe samousprawiedliwienia. Płyną rzeki nonsensów i wpadają do mórz i oceanów nowomowy podsuwane przez ludzi kupujących innych ludzi za monetę pomylonych słów. „Warstwami rośnie brednia potworna,”. Jak ciasto biorą gazety w palce / I żują, żują na papkę pulchną, / Aż papierowym wzdęte zakalcem, / Wypchane głowy grubo im puchną.
Jak w tym się rozeznać, odnaleźć ziarna prawdy, logiki, zdrowego sensu i mądrej pracy wieków? Od czasu, gdy w XVII w. rozpoczął się upadek filozofii, obiektywnej, pełnej refleksji o naturze świata, człowieka, człowieka w świecie i społeczeństwie staliśmy się niczym karły. To jeszcze nie tragedia. Rzymianie też względem Greków byli karłami pod względem refleksji. Ale zawsze jest jeszcze jakieś rozwiązanie. Karzeł może wdrapać się na ramiona olbrzymów myśli. I wtedy, karzeł stojący na barkach jakiegoś giganta przeszłości może nawet widzieć dalej niż on. Tak właśnie było z Rzymianami. Pozbawionymi będąc uzdolnień spekulatywnych w skali ogólnej potrafili jednak przechować i docenić dorobek Greków, dzięki czemu stworzyli nawet podstawy prawa cywilnego, do czego Grecy nie doszli.
Jak odbudować zręby myśli obejmującej świat i człowieka wśród ludzi? Od czego wyjść i czy jest to w tej cywilizacji kupieckiej, nowożytnej, przemysłowej, technologicznej i utylitarystycznej – w ogóle możliwe? Gdy skuteczność oddzielono od zasad, środki od celów – cofnęliśmy się do pozornie przezwyciężonych czasów barbarzyństwa i sofistyki.
Dom, właściciel domu, gospodarz. Pojęcie własności – główny wróg socjalistów. Własność materialna, fizyczna ma być wg nich stopniowo znoszona. O tym, że to jest dogmat ideologii plemiennych socjalizujących wie każdy. Do zaboru mienia jako stałej cechy ludzkich działań i dążeń wszyscy przywykli. O tym, że istnieje o wiele bardziej groźna kradzież – wie już mało kto. Jeśli zaś nie ma wiedzy o tym czymś niematerialnym i niezwykle ważnym, co jest nam kradzione, to jak tu mówić o zabezpieczaniu tej wartości i o walce z tymi, co kradną.
Czym jest ta kluczowa własność, bardziej fundamentalna niż własność materialna? Jest to własność narodu rozumiana trojako: jako przestrzeń, emocje oraz idee (symbole, wartości, kultura). Dopiero hierarchiczny zespół tych trzech organów życia narodu tworzy ducha narodu. Zaburzenie hierarchii lub eliminacja jednego z organów powoduje trojaki skutek: eutanazję ducha narodu, jego przechwycenie lub jego podmienienie. Neutralizacja suwerennego ducha narodu dopiero otwiera bramy ku szybkiej i pełnej eksploatacji i likwidacji narodu.
Często przy opisie różnych incydentów życia społecznego destrukcyjnych dla wspólnot narodowych (nieludzkie eksmisje, prowokacje ze strony mniejszości, niszczenie wytwórczości rodzimej przez ponadnarodowe korporacje etc.) dyskusję kończy się poddańczym stwierdzeniem: Taka jest demokracja... Jakby demokracja była jakimś ideowym monolitem, ściśle określonym, objawionym i zaleconym narodom do „wdrażania” w życie. Po pierwsze – nie jest ściśle określona. Po drugie – kto określa, kto objawia, kto zaleca i kontroluje? Demokracji jest kilkanaście rodzajów. Demokracja to tylko ogólne ramy. Każdy naród ma niezbywalne prawo do wypełniania tej ogólnej formuły swoją własną treścią. Plastyczna modelina ustroju zwanego demokracją finalnie jest formowana, cieniowana przez prawodawstwo danego państwa. Każdy kraj i naród pretendujący do bycia suwerennym winien formować swoją, indywidualną, dostosowaną do charakteru narodowego wersję demokracji, bo primo: nie ma czegoś takiego jak „naród w ogóle”, secundo: to demokracja jako forma życia zbiorowego, forma ustroju życia narodu jest służebna wobec nadrzędnego pojęcia nacji.
W maksymalnym skrócie na tożsamość narodową składają się kod kulturowy i kod genetyczny. W edukacji, systemie prawnym, modelach partyjnych, myśli politycznej (czy raczej zaledwie jej zarodkach prezentowanych przez partię rządzącą) i kulturze oraz gospodarce widzimy zdecydowaną dominację wschodniego kodu kulturowego. Państwo też ma mentalność, duszę, charakter. Wschodnia proweniencja realizowanego w polskim państwie wzorca mentalnego jest destrukcyjna dla siły i tożsamości organizmu państwowego. Skąd wypływa ten orientalizm państwa polskiego – jest to raczej tajemnicą poliszynela, niż jakąkolwiek zagadką. Najzwyklejsza logika jako źródło owego orientalizmu wskazuje na drugi element składowy rdzenia tożsamości narodowej, czyli na kod genetyczny. Eksterminacja sporej części polskich elit, która zaszła w XX w. połączona z powojenną ekspansją grup ludnościowych wschodniego pochodzenia pretendujących do bycia nową, elitą w Polsce dała w rezultacie ów orientalny profil „mentalności państwa”.
DEKLARATYWNA DEMAGOGIA OBROŃCÓW PAŃSTW NARODOWYCH
W ostatnich czasach w modzie jest deklarowanie chęci obrony państw narodowych, „Europy narodów” etc. Czasem dodaje się do tego ambitnego zamiaru chęć rechrystianizacji Europy. Ci, którzy to głoszą, oczywiście, tak samo nie mają pojęcia o tym czym jest teoria narodu, jak nie mają wyobrażenia tego, czym jest istota i rdzeń chrześcijaństwa. Jednak zawołania te dobrze się sprzedają od czasu, gdy próba aplikowania w stanie znieczulenia poszczególnym narodom wizji beznarodowego społeczeństwa globalnych konsumentów i wędrownych, nomadycznych producentów – napotkała na niespodziewane przeszkody rekonwisty myśli narodowej. Aktywiści polityczni i partie pochwycili sztandary „renesansu państw narodowych”.
PSI CZAS, PSI FILOZOFOWIE, PSIE FUNDACJE I INSTYTUTY, CZYLI KOSMOPOLITYZM
W pewnym momencie na ulicach miast antycznej Grecji pojawili się dziwni osobnicy. Masturbowali się publicznie jak gdyby nigdy nic. Swoje potrzeby też załatwiali w uczęszczanych miejscach, na placach, drogach, tam gdzie stali i gdzie spali, wszelki wstyd uważając za małość "ducha" a bezwstyd za "cnotę" i przejaw "wolności". Roztaczali więc trochę niemiłą woń, lecz sami uważali ten zapach za odór świętości. Stworzyli swój system pojęciowy, gdzie prawie każde pojęcie oznaczało co innego, niż u rzetelnych myślicieli. Jeden z nich podobno spał w beczce. Byłby to tylko barwny epizod dawnej historii, gdyby nie zastanawiająca trwałość ich "idei" snujących się przez wieki jak uporczywy zapach. Mało kto wie, iż atak na państwo narodowe, na rodzinę, na prawo, porządek właśnie u tych dziwnych osobników bierze swój początek. Jeden z nich, Antystenes jako pierwszy zaczął używać pojęcia... kosmopolityzm, tego samego, które na przykład dziś kieruje działalnością równie cnotliwego jak cynicy "filantropa" Sorosa. W pewnym sensie uliczne kloaki cyników były prefiguracją przeróżnych fundacji społeczeństwa otwartego a ich uliczne prowokacje zapowiedzią przeróżnych antysocjalnych marszów i imprez finansowanych przez kosmopolitę Sorosa i innych jemu podobnych "obywateli świata".
Cynicy profanowali pojęcie "arete" (cnota). Uważali w swej misjonarskiej bucie, że „cnotą zaś jest postępowanie zgodne [...] z naturalnymi popędami, a te cynicy rozumieli w sposób bardzo zwierzęcy, co przyniosło im pogardliwą nazwę „psich” czy „pieskich” filozofów [...]” [por. M.Plezia] . Głupotą wg nich jest poddawanie się jakimkolwiek ograniczeniom, które narzuca życie kulturalne „bez którego przecież zwierzęta obywają się znakomicie, zaspokajając wszystkie swoje potrzeby i pragnienia na oczach całego świata” [Plezia]. Eksponowali prowokacyjnie „zaprzeczenie wszelkich więzów społecznych [...] cynicy nie uznawali instytucji rodziny, a jedynie wolną miłość [...], wyobrażając sobie społeczeństwo ludzkie na kształt wielkich stad zwierząt. Podobnie lekceważyli więzy wynikające dla każdego Greka z jego przynależności do określonej polis [...].”
Dzisiaj wychodzą na ulice dziesiątek miast nie tylko Europy. Tkaniny z ich wydzielinami zapełniają galerie "sztuki" dostępując miana twórczości. Kawałki materiału z symbolami ich magii bezwstydu powiewają nad naszymi miastami i szkołami. Wspierają ich prezydenci i ambasady. Jakże głęboka musi być choroba ducha Zachodu, by majakom orientalnych żądz oddawać centra miast w biały dzień. Jaka małość ducha i strachliwość. Jak mała musi być władza, która w swoich państwach sama płaci bezwstydowi prowokującemu tumulty przestraszona kabalistyczną pałką słowa "tolerancja"?
"DEMOKRATYCYZM"
Przyczyna zamieszania i rządów frazesu, półprawd, komunałów używanych przez mniejszości jako oręż w walce informacyjnej - wyrywanie pojęć z kontekstu systemów pojęciowych. Pojęcia niższego rzędu organizowane są przez pojęcia nadrzędne, najwyższe. Degradacja filozofii powoduje, iż każde lobby może tworzyć swoje quasi-systemy wysuwając na czoło dowolne, niejasno zdefiniowane pojęcie, wartość, hasło, które umożliwi mu realizację swoich interesów wbrew np. Państwu, narodowi, tożsamości narodowej, dobru narodu.
Demagogia w celu rozbicia spójności społeczeństwa, osłabienia jego zdolności obronnych może posługiwać się hasłem tolerancji. W dzisiejszej rzeczywistości, gdzie media są władzą daje się demagogom potężne możliwości manipulowania opinią publiczną w celu umocnienia lub przedłużenia władzy swojego ugrupowania.
Wciąż dochodzimy do potrzeby jasnego sformułowania pojęcia “najwyższego dobra” (por. Cyceron “O najwyzszym dobru”). Gdy naczelnym dobrem jest optymalny dla dobra wspólnoty ustrój państwowy, pojęcia niedookreślone i wyrwane z kontekstu, takie jak tolerancja, wolność, równość - okazują się nie tylko informacyjnym szumem, lecz informacyjnym orężem skierowanym przeciwko państwu.
Demokracja nie równoważona elementami arystokracji i oligarchii błyskawicznie zamienia się w rządy demagogii, w ustrój anarchiczny lub anarchizujący represjonujący środowiska oparte na kompetencji i przedsiębiorczości (klasę średnią).
Celem ustrojowym nie powinna być demokracja, lecz optymalny, mieszany ustrój.
Początki pojęcia tolerancja prowadzą do tolerancji religijnej i bywają określane jako prefiguracja dzisiejszego modelu demokracji multikulti.
Modele ustrojowe oparte na dominacji tolerancji kulturowej są przeciwne modelowi cywilizacji zwartej, tożsamościowej, który to model i rządzące nim prawa opisał wybitny polski uczony Feliks Koneczny. Każdy kraj musi mieć model ustrojowy dopasowany do swojej specyfiki i do celów konstytuującego go narodu i tradycyjnej dla niego kultury. Polskie tradycje akceptującej wielokulturowości muszą być aktualizowane do obecnej sytuacji, którą cechuje walka z tożsamościami narodowymi i rozmywanie tożsamości narodowych w celu dechrystianizacji i globalizacji.
System pojęciowy prof. Konecznego, jego nauka o cywilizacjach przewidziały dzisiejsze potrzeby państw narodowych, dzisiejsze zagrożenia i ataki na spójność i tożsamość poszczególnych państw narodowych. Tylko myśl polityczna oparta na arystotelesowskich źródłach i ich adaptacji do współczesności, której dokonał Koneczny gwarantują odrodzenie suwerenności i budowę siły polskiego państwa .
Demokratycyzm, tolerancjonizm, liberacjonizm, multikulturalizm - wszystko to są ideologie określonych lobbies podszywające się pod klasyczną myśl polityczną funkcjonujące na zasadzie religii zastępczych. Fenomen religii zastępczych pojawił się w epoce największego upadku filozofii europejskiej wraz z systemem Augusta Comte`a, Karola Marksa i dzisiaj zdominował rynek ideologii politycznych. Nie powstanie silne państwo realizujące świadomie interesy zamieszkującego je rdzennego narodu, jesli nie będzie oparte na myśli politycznej walczącej z w/w ideologiami. Ideologie te są ucieleśnieniem populistycznej pseudonauki i pseudoreligii realizującej interesy ponadnarodowych warstw kapitału, handlu. Państwa narodowe zamieniane są w agencje pracy tymczasowej dla kilku państw dominujących i dla internacjonalnych trustów, kompanii, korporacji. Brak obrony ze strony myśli politycznej poszczególnych państw narodowych jest już porażką i postępującą denacjonizacją, gdyż lobbies owe są niezwykle agresywne i władające rynkiem medialnym. Narzędziem owych internacjonalnych struktur są właśnie pseudopojęcia (dowolnie naciągane i wyginane), frazesy, hasła i slogany związane z kompleksem pojęć takich jak demokracja, tolerancja, wolność, równość, prawa człowieka, obywatel, wielokulturowość, regionalność, federacyjność, mniejszość, większość, otwartość, różność, wielobarwność etc. Każde z tych pojęć z premedytacją używane jest afilozoficznie, anaukowo w celu anarchizacji myśli oraz postepującej za nią anarchizacji państw. Wokół tych pojęć, tych pseudoidei tworzone są klientelistyczne sieci wyznawców, specyficzne systemy wyznaniowe nowozytnych Ersatzreligionen.
Dwa kryteria - przedsiębiorczość, zasobność (majątek) oraz dzielność (wybitność) etyczna i polityczna (polityczna, czyli realizująca interes organizmu państwa narodowego). Bogatsi-biedniejsi, lepsi-gorsi i aktywni-bierni, to jedyne dychotomie, jedyne podziały mające sens dla konstrukcji optymalnego państwa narodowego. Organizmy państwowe połączone wspólnym rozumieniem dobra i celów wspólnoty, nie zaś “państwa spółki handlowej” (por. Arystoteles), w których jedyną więzią są stosunki ekonomiczne, handlowe. Nie ma tu miejsca na diadę mniejszość-większość ani na demagogiczną kategorię “lud”. W państwach patriotyzmu banalnego faktor wspólnych tradycji zdominowuje faktor wspólnego rozumienia dobra wspólnoty, co owocuje “jednością odświętną”, pozorną. Jedność świętowania jest niewystarczająca do zbudowania organicznej więzi we wspólnocie i trwa tylko tyle, ile trwają państwowe święta, a i to nie zawsze, gdyż wiele rozzuchwalonych słabością państwa prawa antypaństwowych mniejszości nawet podczas świąt robi prowokacje i często interpretuje tradycje i święta narodowe wg obcych, mniejszościowych kategorii. Jedność odświętna pryska, gdy kończy się okres “obchodów rocznic”. Kończy się stanem “wojen plemiennych” przerywanych absurdalnymi wezwaniami demagogów “
Dlaczego kategorie bogatsi-biedniejsi oraz lepsi--gorsi i aktywni-bierni są decydujące dla zdrowia organizmu mającego na celu dobro organizmu państwowego realizującego cele narodu?
Ubóstwo uniemożliwa poznanie (przyczyna: brak czasu na zdobywanie wiedzy) i uniemożliwia bezstronność (przyczyna: zawiść), co stanowi negatywne kryteria dla decydującego udziału w kształtowaniu praw wspólnoty i dla udziału w organach władzy. Podobnie dominacja kryterium zamożności (system oligarchiczny) stanowi przeciwwskazanie. Dlatego oligarchia i demokracja są dwiema formami ustrojów zdegenerowanych, niewłaściwych. Wysunięcie jako kryterium dzielności i aktywności propaństwowej zabezpiecza przed rządami ignorancji i korupcji. Podobnie w zdrowej psychice, jaźń moralna (świadomość, hegemon) bierze w karby żądze (demos) oraz wolę (oligarchowie i Wille zur Macht). Potrzebne są do tego elity służby narodowi (eleuteryzm, koncepcja Doboszyńskiego, idee Dmowskiego) i klarowna, antysocjalistyczna myśl polityczna, myśl państwowa.
Dzisiejszy projekt demokracji multikulti oraz demokracji liberalnej to hybryda ustrojowa, którą można nazwać metojkokracja oligarchiczna (alienokracja). Żądza zrównania i żądza władzy tworzą symbiotyczny uścisk, w którym systemowo likwidowana jest siła państwa. Gdy uzupełnimy ten projekt o elementy metojkokracji (multikulti), uzyskamy oprócz likwidacji ekonomicznej siły państwa także likwidację tożsamości narodowej.
Dzisiejszy dominujący w Europie system ustrojowy stanowi system mieszany i zmierza w kierunku demagogicznej metojkokracji (władzy ludności nierdzennej, migrantów) oligarchicznej. Jest to intencjonalna perwersja ustrojowej koncepcji Arystotelesa, czyli optymalnego, też mieszanego, systemu POLITEJA. Zwalczyć formę niewłaściwą można tylko formą właściwą, barbarzyńską - tylko klasyczną, opartą na frazesie i sofistyce - tylko opartą na Logosie i logice, opartą na mniemaniu - tylko opartą na poznaniu.
NIEMOŻNOŚĆ UCIECZKI OD ZAŁOŻEŃ METAFIZYCZNYCH
Jaka jest przyczyna, że zwyciężył, stał się dominujący taki a nie inny ustrój polityczny? Można użyć któregoś z zaklęć i powiedzieć: rozwój, mądrość dziejowa, praktyka społeczna, obiektywna wartość. Tak może się i dzieje na terenie nauk formalnych, przyrodniczych, że zwycięża optymalny paradygmat. Jednak sfera rozwiązań ustrojowych jest o wiele bardziej związana z indywidualną psychologią ich twórców oraz z interesami narodów, do których należą. Narody nie wypracowują swoich form ustrojowych z myślą o maksymalnej korzyści innych lub wszystkich narodów – zawsze robią to szukając najlepszego dla siebie rozwiązania. Gdy chcą tę wypracowaną przez siebie formułę (np. demokracji) zalecić, wmusić innemu narodowi z dużą dozą pewności możemy domniemywać, że gra tu rolę jeden z dwóch czynników: niejasne, podświadome tendencje mesjanistyczne lub własne interesy. Chrześcijaństwo nie przepaliło globu sumieniem nawet w sferze jednostkowej, a co dopiero w sferze stosunków między narodami.
Chrześcijaństwo musi być powiązane nie tylko z personalizacją jednostki, lecz też, a może nawet i głównie – z personalizacją idei własnego narodu. Naczelną wartością musi być nie, utopijna idea abstrakcyjnej, nigdzie nie istniejącej ludzkości, lecz idea tego a nie innego, konkretnego narodu.
============ KONIEC CZĘŚCI PIERWSZEJ
