Obywatelem danej gminy, starostwa, kraju czy państwa jest ten kto płaci podatki należne danej władzy i jest człowiekiem wolnym, a warunki te spełnia przez co najmniej jedną kadencję prawodawczej kompetencji władzy. Jeśli ktoś nie ma tytułu do płacenia podatku na rzecz gminy to nie jest obywatelem ani nie może brać udziału w decydowaniu o sprawach tejże, a tym samym nie ma czynnego prawa wyborczego. Jeżeli podatek pogłówny obowiązuje na szczeblu państwa, to każdy ma obowiązek uiszczania niewielkiej kwoty co miesiąc, bądź raz w roku, a państwo odwzajemnia się ochroną obywateli przed wrogami zewnętrznymi i organizacjami przestępczymi o charakterze ponad narodowym. Sposób udziału niewolników w utrzymaniu państwa określa ciało prawodawcze (czy niewolnicy płacą pewne kwoty na rzecz państwa bezpośrednio? czy w ramach obciążeń właścicielowi, a on przekazuje je państwu?).
Oczywiście całe rozważanie dotyczące sposobu finansowania działalności państwa przez niewolnika oparte jest na jednym założeniu: niewolnik nie jest rzeczą - niewolnik jest takim człowiekiem, jaki zrezygnował z części swoich praw w zamian za poczucie bezpieczeństwa gwarantowane przez właściciela. Niemniej państwo mając chronić zarówno obywateli jak i niewolników musi mieć na to środki, a zatem konieczność partycypowania w jego utrzymaniu przez wszystkich zainteresowanych.