Paradoksalnie, do sytuacji wewnętrznej w VII i VI w. p.n.e., Jin przybierało na sile zdając sobie sprawę z tego, że na południu rośnie im konkurent, państewko Chu, gdzie centralizacja władzy się pogłębiała poprzez rozwijającą się biurokrację.
Terytorium Jin składało się z częściowo niezależnych miast-państw, utrzymując feudalną strukturę władzy arystokratycznych rodzin zajmujących poszczególne regiony. W ciągu kilku pokoleń główne rody magnackie uzyskały wystarczającą siłę, aby osłabić władzę klanu rządzącego księcia. Sytuację tę potęgowały negatywne skutki przyznania przez markiza Zhao w 745 r. p.n.e. ziem Quwo wujkowi, co prawdopodobnie wynikało z jego słabości i chęci „kupienia” wsparcia oraz właśnie feudalnej struktury władzy.
Główne rody walcząc między sobą, a szczególnie przeciw klanowi rządzącemu, osłabiały całe państewko. Choć z drugiej strony ciągła rywalizacja rodzin wymuszała dbanie o jak najwyższy poziom.
Samodzielne Quwo, oddane oficjalnie w ręce Huan Shu z Quwo, od tej pory wałczyło o dominację i przejęcie Jin. Najpierw Huan Shu (745-731), następnie Zhuang Bo (731-716) i książę Wu (716-678).
Zaatakowanie w 710 r. p.n.e. przez markiza Ai z Jin swych południowych sąsiadów, Xingting (陘 廷), przyspieszyło kolejną próbę Quwo aneksji Jin. Xingting poszukało sprzymierzeńców właśnie w Quwo, po czym z księciem Wu z Quwo zaatakowali w 709 r. p.n.e. Yi, stolicę Jin. Zwycięstwo okazało się niezbyt szybkim, wobec tego Wu z Quwo schronił się w Xingting i wezwał swego wuja Han Wan (Wuzi z Han, Hán (韩) - przedstawiciela jednego z trzech największych klanów Jin), aby zaatakował z prawej strony, z Liang Hong (梁 弘), i ścigał uciekającego markiza Ai z Jin. Wobec zmasowanego ataku władca Jin zginął, a następcą został jego syn, nazywany markizem Xiaozi z Jin. Jednak nie takiego obrotu sprawy oczekiwał Wu z Quwo, gdyż władza nad Jin nadal pozostawała poza zasięgiem jego klanu.
Zgodnie z Zapiskami historyka Sima Qian, w 706 r. p.n.e. Wu z Quwo zabił markiza Xiaozi z Jin. Wu niczego nie zyskał i ponownie musiał wrócić do Quwo, a kolejnym władcą Jin został markiz Min z Jin. Z oczywistych względów na intronizacji zabrakło przedstawicieli Quwo.
Wu z Quwo należał do ludzi, którzy nie zapominają swoich upadków, a osoby które do tego doprowadziły mogły oczekiwać, wcześniej czy później, definitywnej rozprawy.
W 678 r. p.ne., a więc 28 lat po rozpoczęciu panowania przez markiza Min z Jin, książę Wu z Quwo - po gruntownych przygotowaniach – zaatakował „rodzimego wroga” i w końcu marzenie jego życia się spełniło, bo wreszcie podbił Jin. Wobec braku spadkobiercy markiza Min, po usilnych staraniach Wu, król Xi dynastii Zhou mianował wieloletniego pretendenta na władcę Jin i nadał mu tytuł księcia. Książę Wu - już z Jin - długo się nie nacieszył sukcesem o który zabiegał przez całe życie, gdyż zmarł po dwóch latach od otrzymania władzy w Jin.
Komentarze