Fatalne posunięcie władcy państewka Jin, markiza Zhao w 745 r. p.n.e., przyznające ziemie Quwo swemu wujowi Chengshi, znanemu jako Huan Shu z Quwo, de facto podzieliło silne państewko na dwa zwalczające się klany.
Władcy ziemi samodzielnego Quwo, oddanego oficjalnie w ręce bocznej gałęzi rodu, od tej pory walczyli o dominację i przejęcie Jin. Najpierw Huan Shu (745-731), następnie Zhuang Bo (731-716) i książę Wu (716-678).
Myślą przewodnią życia i ambicją księcia Wu było definitywne rozprawienie się z główną gałęzią rodziny, która od lat prawowicie władała Jin oraz przejęcie całości państewka przez jego ród. Pomny wcześniejszych sromotnych prób, przez wiele lat solidnie przygotowywał się do decydującego starcia oraz wyboru odpowiedniego momentu.
W 678 r. p.n.e., a więc 28 lat po rozpoczęciu panowania przez markiza Min z Jin, książę Wu zaatakował „rodzimego wroga” i w końcu marzenie jego życia się spełniło, gdyż zabijając władcę wreszcie miał szansę zdobyć Jin. Wobec braku spadkobiercy markiza Min, po usilnych staraniach na dworze króla Xi dynastii Zhou, został władcą Jin z tytułem księcia (gong 公). Książę Wu - już z Jin (晉武公) - długo się nie nacieszył sukcesem o który zabiegał przez całe życie, gdyż zmarł po dwóch latach od otrzymania władzy w Jin.
Następcą, na lata 677 – 651, został Guizhu (詭 諸), pośmiertnie nazywany książę Xian (晉獻公). W 672. Xian zaatakował „barbarzyńców” Rong plemienia Li (驪戎), przywożąc sobie dwie księżniczki, które stały się jego ulubienicami; a związek z nimi miał w przyszłości wpłynąć na losy całego państewka.
Z czasem wzrosło zagrożenie rodzin byłych władców Jin, wuja Huana (桓 叔), syna markiza Mu (晉 穆 侯), a nawet młodszego brata władcy, markiza Wen (晉文 侯) z Quwo i jego syna Earl Zhuang (莊 伯). Wielki minister pracy (da sikong 大 司空), Shi Wei (士 蒍), ostrzegał władcę przed ich próbami wpływu. Wobec tego Xian polecił Shi Wei wymordowanie ewentualnych pretendentów do tronu oraz założenie nowej stolicy Jiang (絳), obecne Jicheng (冀城), prowincji Shanxi. Książęta, którzy zdołali ocalić życie podczas morderczej czystki schronili się w małym państewku Guo.
Gdy księżniczka Rong urodziła syna, księcia Xiqi (奚 齊), Xian wskazał go na spadkobiercę. Starsi książęta zostali wysłani do granicznych miast pod pretekstem konieczności obrony przed sąsiadami, a szczególnie państewkiem Qin (奚 齊), na zachodzie. Książę Shensheng (申生) przeniósł się do Quwo, książę Chong’er (重耳) do Pu (蒲), książę Yiwu (蒲) do Qu (屈). Zabieg ten jednak nie rozwiązywał problemu sukcesji, gdyż matka prawowitego następcy Shensheng, Qi Jiang (齊 姜), była córką wielkiego księcia Huan z Qi (齊桓公), rządzącego w Qi w latach 685 – 643, no i co najważniejsze, pierwszego hegemona ówczesnego świata chińskiego. Natomiast jego siostra została drugą żoną księcia Mu z Qin (秦穆公), rządzącego w latach 660-621. Również matki książąt Chong’er i Yiwu były księżniczkami, choć z rodziny Hu plemion Di (翟) – ludów koczowniczych północno-zachodnich regionów. Dlatego wskazanie Xiqi na spadkobiercę skomplikowało stosunki z sąsiadami.
W 660. rozpoczęła się wielka kariera rodu Zhao Su (趙 夙), który z wasala z czasem stał się władcą państewka Zhao (趙). A zaczęło się od powierzenia przez księcia Xian podbicie przez Zhao Su i ograbienie ziem bocznych linii dynastii Jin: Huo (霍), Wei (魏) i Geng (耿). W nagrodę Zhao Su otrzymał terytorium Geng, stając się wasalem i dając rodzinie Zhao pochodzącej od królewskiej dynastii Zhou formalny początek szczególnego traktowania. Równocześnie książę Xian dla uspokojenie nastrojów potwierdził księcia Shensheng jako władcę Quwa oraz Bi Wan (畢 萬) na terytorium Wei.
...........................
Polecam Chronologiczny spis treści i Tematyczny spis treści niniejszego blogu
