O "sensie" wyrażeń. Jedna odpowiedź.

Dziękuję za powitania i dobre rady, szczególnie od osób podpisanych jako: „konrad31345”, „ronson”, Cezary Krysztopa  i „Przedwieczorny”.

Na bieżące wątki polityczne nie będę raczej odpowiadał, podobnie jak na prośby o ocenę wydarzeń - już "historycznych" - z nieodległej przeszłości. Za krótki nas dzieli dystans od ich upłynięcia – to raz. A dwa – póki co nie zajmuję się aktualną polityką, więc i nie zamierzam nikogo atakować, czy przeciwnie – pochwalać. Za jakiś czas pewnie będzie okazja, żeby w innym nieco świetle wszystko obejrzeć.

 Jedna moja odpowiedź. „ronson” pisze: „Mam nadzieje, że ten blog będzie sensowniejszy niż poprzedni. Jeśli mógłbym cos doradzić, to proponuje mniej odniesień do tematów dotyczących "kochających inaczej".  

Pierwsze zdanie wyraża życzenie (postulat), aby mój nowy blog był lepszy, niż onetowski, a jednocześnie ujawnia pewne założenie, że mianowicie onetowski jak dotąd nie był sensowny.

Spróbujmy przyjrzeć się głównemu pojęciu, zawartemu w tym zdaniu, jakim jest „sens" czegoś i odpowiednio: stopniowalna własność „bycie sensowniejszym”. Otóż pojęcie „sens” można rozumieć semiotycznie („mieć sens – to tyle, co spełniać jakąś funkcję semiotyczną: semantyczną lub pragmatyczną” – za: prof. J. J. Jadackim), albo pozasemiotycznie. Oczywiście Autorowi chodzi o to drugie, pozasemiotyczne znaczenie „sensu”. Jakie ono jest? Niejednorodne.

 Mamy trzy grupy takich znaczeń (za: prof. J. Pelcem). Pierwsza grupa znaczeń: (1)sens to tyle, co – (a)cel (jaki sens ma coś? = w jakim jest celu?; po co?), (b)wynik (jaki jest sens procesu np. fotosyntezy? = jaki jest jego wynik?), (c)funkcja, rola, (d)w konstatacji braku, w znaczeniu: „brak sensu” = „brak potrzeby”. Druga grupa: (2)sens to tyle, co – (a)motyw, (b)przyczyna, (c)geneza. Trzecia grupa: (3)sens to tyle, co – (a)wartość, (b)istota. 

Po kolei. Prowadzenie bloga onetowskiego miało – moim zdaniem - sens we wszystkich tych ww. znaczeniach, które „sensownie” możemy przypisać pojęciu „sens”. (1,a)Miało cel: prezentacja poglądów źródłowych, podejmowanie polemik, komentowanie wydarzeń z naszego punktu widzenia, popularyzacja tez programowych itp. (1,b)Miało pewien wynik, zarówno wymierny, przypisywany blogom (na dziś: ponad 2 miliony 200 tys. wejść, ponad 86 tys. komentarzy), jak i w zakresie oddziaływania na opinię publiczną (wielokrotnie cytowany w licznych mediach). (1,c)Miało swoją funkcję i rolę: w tym wypadku zbieżną z celem, czyli (1,a). Wiązało się z potrzebą (społeczną), czyli (1,d), skoro był taki popularny. Ponadto prowadzenie tego bloga miało swój motyw (2,a), przyczynę (2,b) i genezę(2,c). A także: pewną wartość (3,a) i istotę (3,b). Z tym ostatnim może „ronson” się nie zgadzać, ale wartość bloga dla popularyzacji pewnych poglądów jest nie do przecenienia, a jego istotą była owa popularyzacja określonych poglądów.

Taka to na gorąco „analiza” filozoficzna. Oczywiście, postaram się, by ten blog był „sensowniejszy” od poprzedniego (jak dobrze życzy mi „ronson”), bo pewne ww znaczenia słowa „sens” zakładają stopniowalność.

Co do drugiego zdania („dobrej rady”) ronsona, to oczywiście także to uwzględnię, choć tu zdaje się Autor uległ pewnej propagandzie wymierzonej w moja osobę. „Tych tematów” ani nie nadużywałem, ani one w mojej publicystyce nie dominowały, naprawdę były taktowane marginesowo. Media natomiast te właśnie eksploatowały do rozmiarów monstrualnych, bo taką miały strategię czarnego P.R.