Architektura cesarskich mauzoleów jest kolejnym ważnym elementem chińskiej architektury imperialnej, odsłaniając imponujący i majestatyczny sposób postrzegania sposobu pochówku rodziny królewskiej. Chińscy cesarze mieli nadzieję kontynuować swoje luksusowe życie po śmierci.
Rezydencje pośmiertne w postaci mauzoleów stąd właśnie się wzięły.
Wiele z nich zostało zbudowanych na świętym szlaku przed grobem i w podziemnym pałacu. Były budowane tak, aby odzwierciedlić wpływ na bieżące życie jakie miała ta dynastia. Wpływ: zwłaszcza gospodarki, ideologii społecznej i architektury, wreszcie smaku artystycznego.
Na przykład, przed okresem panowania Zachodniej Dynastii Zhou, XI. wpne-771BC), popularne były trumny z zewnątrz drewniane.
Dynastie Qin i Han chciały podkreślić skalę swoich osiągnięć , a więc Cesarskie Groby zostały zbudowane na w postaci piramid o szerokich podstawach. Grobowiec Cesarza Qin jest typową reprezentacją tego stylu.
Mauzoleum cesarza Taizong z dynastii Tang, ma cechy stylu mauzoleum z czasów tej właśnie dynastii.
Dynastia Qing to wspaniały okres w historii budowy starożytnego chińskiego mauzoleum, albowiem dodaje ideę harmonijnej jedności tej budowli z naturą. Groby Wschodniej dynastii Qing, największy kompleks grobów w Chinach, warto odwiedzić jeśli chcemy odkryć cechy wspólne mauzoleów.
A teraz słów kilka o samej architekturze mauzoleów.
Architektura cesarskiego mauzoleum stanowi ogromnie ważny element w starożytnej chińskiej architekturze, ponieważ zwykle budowle te stoją na najwyższym poziomie techniki architektonicznej tamtych czasów. Cesarze najczęsciej zatrudniali najlepszych architektów do budowy tych budowli. Wydawali miliony, nawet miliardy ze Skarbu Państwa na finansowanie ich grobowców. Te grobowce były zawsze wspaniale i składały się z najlepszych i najciekawszych konstrukcji tego okresu. W związku ze zmianami historii, mauzolea imperialne rozrzucone są po miejscach, które kiedyś były stolicami różnych dynastii. Te mauzolea były zwykle budowane przed wzgórzami lub w górach, ale na polanach lub równinach. Większość cesarskich mauzoleów ma szerokie aleje- zwane Shendao- przy wejściu. Po obu stronach Shendao stoją kamienne rzeźby ludzi i zwierząt, które strzegą grobów. Inne imperialne budowle również zostały zbudowane obok grobu.
A teraz krótka wzmianka o pałacach cesarskich których mauzolea były przedłużeniem.
Podczas długiej historii Chin, cesarze z różnych dynastii budowali wspaniałe pałace. Te pałace służyły im do życia i umacniania ich panowania. Pałace różnych dynastii stanowią esencję chińskiej architektury.
Np. słynny zespół pałacowy, Efanggong zbudowany został przez i dla cesarza Qin Shi Huanga. Czy można sobie wyobrazić, że jego pałac, zbudowany ponad 2000 lat temu, miał 80.000 metrów kwadratowych powierzchni i mógł pomieścić 10.000 ludzi?
Cesaarz Weiyanggong z dynastii Han Zachodniej miał ponad 40 pałaców w promieniu 11 kilometrów.
Zakazane Miasto, zwane również Pałacem Cesarskim, który został utworzony za panowania dynastii Ming i nadal stoi nienaruszony, o powierzchni 720000 metrów kwadratowych, składa się z ponad 9900 pałaców i innych budowli. Jest najwspanialszym i największym pałacem na świecie.
Cyfra "dziewięć" miała specjalne znaczenie w starożytnych Chinach, gdy uznano, że cyfry nieparzyste reprezentują Yang. Dziewięć, ta największa liczba nieparzysta poniżej dziesięciu, była uważana za cyfrę niezwykle szczęśliwą i przeznaczoną dla cesarzy.
Tak, cesarze lubili monopolizować pewną symbolikę która podkreślała ich wyjątkowość. Projekty związane z cyfrą dziewięć pojawiały się niemal w każdej imperialnej budowli, np. takiej jak pałac. Na przykład, na bramie Zakazanego Miasta, istnieje 81 pozłacanych brązowych kolców, które zostały ułożone w dziewięciu kolumnach i dziewięciu szeregach.
Starożytne pałace zazwyczaj były złożone z dziewięciu sekcji- kompleksów architektonicznych. Z tego samego powodu liczba lub rozmiar dotyczące cesarskiej architektury często równała się lub była wielokrotnością cyfry dziewięć.
Smok i Feniks są w Chinach totemami Chińczyków. Były one wykorzystywane do reprezentowania cesarzy i były głównymi dekoracyjnymi wzorami które można zobaczyć na różnych imperialnych budowlach.
Piszę o tym fenomenie architektonicznym jakim są mauzolea, ponieważ w Europie nie znamy tego sposobu pochówku. Nasza kultura nie wykształciła tego sposobu uwieczniania władców. Czy dlatego, że nasze kraje nie grzeszyły wielkością? Myślę, że to nie ten powód. Chyba jednak jest inny. Ciekaw jestem opinii czytelników na ten temat.
P.S. Osobny tekst poświęcę mauzoleum Czyngis Hana. Władcy który odcisnął wielkie piętno na Chinach i ich kulturze. Nie tylko zresztą Chin.
Moje credo:skromna osoba niegodna poznawania wspaniałych talentów, tylko sprawdza, czy to prawda, że nigdy nie pojmie ducha tej wielkiej kultury. _____________________________________________________ Zapraszam do czytania mojego blogu polityczno- makroekonomicznego "Chiny widziane z daleka". _____________________________________________________"W Chinach ideałem mężczyzny był przez stulecia młodzieniec-uczony i poeta, o wrażliwej duszy artysty, pretendujący do roli mandaryna-administratora, dzięki swej pracowitości, uczoności i cnotom moralnym zdobywający wysoką pozycję społeczną. Gardził on wszelkimi działaniami wymagającymi siły fizycznej, gdyż trenował jedynie swój umysł i samodyscyplinę, nie zaś ciało."- prof. Gawlikowski ________________________________________________ __ Adres: wiesiekp@poczta.onet.pl
Nowości od blogera
Inne tematy w dziale Kultura
