Ego
Mój umysł ego – moja własna nienawiść do siebie, udająca miłość własną – zawsze kierował mnie w stronę lęku, skłaniając mnie do obwiniania, ataku lub obrony, dostrzegania winy w sobie lub innych.
Marianne Williamson
Czytałem „Psychopatologię życia codziennego” Sigmunda Freuda. Według jego teorii „ego” jest pośrednikiem pomiędzy „id”, odpowiedzialnym za popędy, instynkty i dążącym do przyjemności oraz „superego” odpowiadającego za normy moralne i społeczne, mając na celu wpływanie na „ego”, by zawsze postępowało zgodnie z nimi. Krótko mówiąc, „ego” jest hamulcem dla „id”, ulegającego impulsom i dążącego tylko do przyjemności, a „superego” kagańcem moralnym.
Coś jak „podświadomość”, „świadomość” i „nadświadomość”.
W AA z jakiegoś powodu przyjęło się „ego” kojarzyć z egoizmem, egocentryzmem i wybujałym mniemaniem o sobie. Niektórzy nawet mylą je z narcyzmem. A o tym akurat coś wiem - mam taki rys w swojej osobowości.
Może dlatego czuję, kiedy moja miłość własna zaczyna się budzić i grać pierwsze skrzypce. Może dlatego jestem wyczulony na przejawy tego zjawiska, gdziekolwiek je zobaczę. I zauważyłem, że im więcej kto mówi, jak to się pozbył lub trzyma “ego” na wodzy, tym większy ma problem.
Notkę można również obejrzeć w formie materiału na YouTube.
Codziennie napiszę kilka słów medytacji, otuchy lub rozważań dla siebie i tych, którzy chcą i będą chcieć czytać. W 2024 będę korzystać z książki „A Simple Way: 365 Life Changing Thoughts and Meditations to Bring You Joy”, wydaną przez Geeko Publishing.
Piszę swoje refleksje, przemyślenia, co czuję - bez poprawiania, korekty, zastanawiania. Dzielę się doświadczeniem, siłą i nadzieją.
Jak na mityngach AA.
Jeśli znasz kogoś, kto ma trudność z czytaniem, a uważasz, że to, co piszę może pomóc - notki są dostępne w formie nagrań na Youtube.
Nowości od blogera
Inne tematy w dziale Rozmaitości
