Nie jest łatwo prosić o pomoc. Właściwie, jak patrzę po swoim doświadczeniu, za pierwszym razem było trudno. Wtedy traktowałem to chyba jako swego rodzaju upokorzenie. Tym bardziej, że byłem zmuszony poprosić swego Syna, który wtedy miał kilka lat, może siedem.
Może właśnie to mi się nie podobało. Tym niemniej to właśnie wtedy zauważyłem, że problem nie jest z aktem proszenia o pomoc, problem jest ze mną. Właściwie, to problem jest we mnie. W mojej głowie, nigdzie więcej.
Teraz zauważam, że tamta decyzja była świetna. Była właściwie najlepszą decyzją, choć wymuszoną, jaką mogłem podjąć. A jednak - wydusiłem z siebie tę prośbę wtedy i dziś już moje prośby przechodzą mi przez gardło bez trudności.
Czasem, właściwie, nie przechodzą. Piszę je przez firmowy komunikator, czasem emailem. Czasem pokazuję, gdy proszę o coś Żonę.
A czasem nie muszę już prosić.
Codziennie napiszę kilka słów medytacji, otuchy lub rozważań dla siebie i tych, którzy chcą i będą chcieć czytać. W 2024 będę korzystać z książki „ Escape to Joy: 365 Meditations on Love, Fear & the Art of Living”, wydaną przez Geeko Publishing.
Piszę swoje refleksje, przemyślenia, co czuję - bez poprawiania, korekty, zastanawiania. Dzielę się doświadczeniem, siłą i nadzieją.
Jak na mityngach AA.
Jeśli znasz kogoś, kto ma trudność z czytaniem, a uważasz, że to, co piszę może pomóc - notki są dostępne w formie materiału w serwisie YouTube (link do konkretnego dnia pod notką).
Nowości od blogera
Inne tematy w dziale Rozmaitości
