Lektura wczorajszej prasy dała mi trochę nadziei na zmianę w podejściu do gospodarki w Polsce. Trafiłam bowiem na tytuł: Przemysł energochłonny postuluje zmiany prawne poprawiające konkurencyjność. Szukałam w internecie fraz z energochłonnością, zwłaszcza tą skumulowaną i biadoliłam tu na temat wyników tej bezowocnej pracy. To się doczekałam, wreszcie. Jaskółka wiosny nie czyni, a takie skomplikowane sprawy mają zwykle kontekst. Postanowiłam dzisiaj kontynuować poszukiwania. I znalazłam drugi artykuł, który polecam lepszym ode mnie znawcom prawa i polityki: Jak chcieliśmy ulżyć przedsiebiorcom i prawie nam się udało. Jest jeszcze jeden artykuł, historyczny z roku 2014: Zmniejsza się energochłonność polskiej gospodarki. Podaję link, aby osoby interesujące się energetyką oraz propagandą mogły te sprawy widzieć z perspektywy czasowej.

W młodości wiedziałam, że nigdy w życiu nie chciałam być prawnikiem, bo uczyłam się prawa w średniej szkole. W wieku dojrzałym, a nawet przejrzałym wiedziałam / wiem, że nie nadaję się na członka żadnej partii oraz na kierownika nawet najmniejszej jednostki organizacyjnej. Mogła bym być np. archeologiem, bo chodziłam rozrywkowo na wykłady ogólnodostępne o freskach z Faras prof. Kazimierza Michałowskiego, a  kilka lat później nawet Go poznałam. Wykopałam z piasków internetu pierwsze fragmenty mozaiki dla osób biegłych w prawie gospodarczym. Ktoś, kto zajmie się tymi wykopaliskami będzie kopał dalej. Ja muszę się zastanowić, co z tymi fantami zrobić. Drobniejsze odłamki mozaiki też mogą być dla kogoś ciekawe: 
 

Widzę dom rodziców, miejsce mojego urodzenia i pamiętam przywożony furmankami węgiel z kopalń odległych o kilka kilometrów. Wiem, że to był bardzo świeży węgiel, bo tato mówił że musi się odgazować przez spore okno pod sufitem piwnicy, którego nie można przez jakiś czas zamykać. Przypominam to sobie w związku z inną sytuacją w Polsce poznaną z kolejnego artykułu: Raport o ogrzewaniu węglem: rośnie sfera ubóstwa energetycznego.

W ciągu ostatnich 40 lat popadliśmy z jednej skrajności w drugą skrajność. Obecnie, protestujący przeciwko spalaniu węgla np. w mieście Krakowie nie wpadli na pomysł fundowania szlachetnego pieca osobom, których nie stać na takie inwestycje. W przeszłości, budowa Huty Katowice przyprawiała mnie o mdłości, gdy przejeżdżałam obok niej pociągiem. Wynikało to ze świadomości zżerania własnego ogona przez przemysły ciężkie.

Artykuł: W Rybniku szlak śladami XIX-wiecznej kopalni przypomniał mi mój pomysł utworzenia w Polsce Instytutu Narodowej Pamięci o Węglu. Uważam nadal, że po naszym przemyśle węglowym, uśmiercanym od 50 lat świadectwo dla następnych pokoleń może powstać tylko w nowej jednostce organizacyjnej.

Ostatni temat, który polecam dotyczy ściśle energetyki: Tauron zaoferuje system zarządzania energią dający 10-15 proc. oszczędności prądu 

Taki jest mój urobek z ostatniej doby z mojego biedaszybu.