Cud wyborczy
Łonet.peel zadał pytanie: "Czy osoby skazane prawomocnym wyrokiem powinny móc startować do Sejmu?" W sondzie wzięło udział 19 460 uprawnionych do głosowania, którzy zaufaniem obdarzyli osoby kryształowo czyste (93%), odmawiając poparcia groźnym kryminalistom, na przykład schwytanym na jeżdżeniu rowerem w stanie śmiertelnego upojenia alkoholowego (dwa piwa, 0,51 promila).
Cud polega na tym, że głosujący najwyraźniej nie mają zaufania do samych siebie: w sondażu zdecydowanie odmawiają Lepperowi biernego prawa wyborczego, lecz gdyby ów mąż pojawił się na liście kandydatów, to - ojejej! - ci sami badani mogliby na przewodniczącego Endrju zagłosować! Cud niewątpliwy. Na wszelki więc wypadek parlament powinien jeszcze bardziej zatroszczyć się o dobro publicznej zakazać niektórym ludziom startowania w wyborach, demokratycznie ograniczając demokrację. Stąd już tylko krok do zakazu głosowania na niepostępowe partie (czyli te, które chcą obniżać podatki, zwalczać heterofobię i wieszać bandytów), no a o to przecież chodzi, by cud materialistycznie zdemaskować.
Cud tolerancji
"Rzeczpospolita" donosi: "Europejczycy robią coraz dziwniejsze rzeczy, żeby tylko nie urazić muzułmańskich współobywateli. W Europie masowo usuwa się też krzyże z miejsc publicznych. Ostatnio akcją objęto włoskie szpitale.
W Szkocji pracownicy tamtejszej służby zdrowia nie będą mogli jeść przy swoich biurkach podczas świętego miesiąca ramadan. Widok jedzenia mógłby bowiem sprawić przykrość poszczącym wówczas muzułmanom. [...] Młodzieży [na Wielkiej Brytanii] zakazano jedzenia na obozach tradycyjnych wieprzowych kiełbasek z ogniska. Zakaz wydano po to, by nie urazić muzułmanów, dla których świnia jest zwierzęciem nieczystym."
Tolerancja to wyrozumiałość w stosunku do cudzych wierzeń, praktyk, poglądów, postępków, postaw, choćby różniły się od własnych albo były z nimi sprzeczne - tak rozumiano znaczenie tego słowa do niedawna. Dzięki cudowi "tolerancja" nabrała nowego znaczenia i "w Europie" oznacza od niedawna "brak wyrozumiałości w stosunku do własnych wierzeń, praktyk, poglądów, postępków, postaw, szczególnie wtedy, kiedy różnią się od cudzych albo są z nimi sprzeczne".
Czyż to nie cudowne?
Cud informacyjny
Troszcząca się o Polaków i rozwiązująca ich problemy Waaaaadza postanowiła o nas się dodatkowo zatroszczyć i rozwiązać nam palący problem kennkart. Jak wiadomo, pragnieniem każdego człowieka jest posiadanie dowodu tożsamości (ci, co nie odczuwają takiego demokratycznego przymusu, mają okazję pławić się w rozkoszach płacenia grzywny), dzięki któremu Waaaaadza może wiedzieć jak się nazywamy, jak wyglądamy i od kiedy Waaaaadzy zawracamy głowę oraz gdzie mieszkamy, by bez błędów na kopercie przysyłać wezwania do uiszczenia grzywien. Waaaaadza bardzo poważnie traktuje żądze ludności, dlatego robi wszystko, co w ludzkiej i urzędniczej mocy, by chęciom wszystkich obywateli sprawić zadość, stąd apel o wymianę starych kennkart na nowe, bardziej kolorowe. Apel dobrodusznie przypomina wszystkim obietnicą grzywny, że bez nowej kennkarty człowiek niczego, naprawdę, dosłownie, literalnie - niczego nie będzie w stanie załatwić, w banku, na poczcie, a nawet (Achtung, cud!) w URZĘDZIE.
W urzędzie skarbowym, na przykład, czyli instytucji, która pokolczykowała nas wszystkich nipem. To regularny cud - co roku wypełniamy w picie rubryki "imię, nazwisko, bardzo dokładny adres, nip", chociaż i tak każde zmiany tych danych należy (bo jak nie, to w nagrodę grzywna) skwitować donosem na samego siebie wysłanym na ręce Bardzo Ważnych Urzędników Urzędów Skarbowych. Gdybyśmy tych rubryk co rok nie wypełniali, zapewne BWUUS by się pogubili i mieli problemy z wystawianiem wezwań do uiszczenia grzywny. Bez posiadania policyjnych zaświadczeń o swoim istnieniu (w skrócie: dowodów osobistych) być może i oni i w ogóle Waaaaadza straciliby nas z oczu.
Ech, lecz przecież takie cuda się nie zdarzają.
