Dekalog Lewicy

1. Źródłem wszelkiej prawdy są uniwersalne zasady rządzące etyką, zwane potocznie europejskimi wartościami. W przeciwieństwie do reakcyjnego dekalogu jedeochrześcijańskiego, nie są one spisane w kamiennych tablicach, lecz zdeponowane w umysłach proroków Lewicy, co ma tę postępową zaletę, że nie pozwala na prostackie manipulowanie nimi wedle ordynarnej zasady: "Niech wasza mowa będzie: Tak, tak; nie, nie". Elastyczność wartości europejskich to podstawa moralnego relatywizmu, umożliwiającego ludziom samorealizację w sposób maksymalnie pełny, niedostępny w świecie jednoznacznych ergo opresyjnych zasad. 

2. Bóg nie istnieje. Istnieje Rozum. Koncepcje deistyczne, niewolące od tysiącleci rodzaj ludzki, należy odrzucić, a ich wyznawców otoczyć troskliwą opieką jako niepełnosprawnych umysłowo. Racjonalizm materialistyczny stanowi wyższą kategorię naukową, ponieważ nie odwołuje się do nieokreślonych mistycznych argumentów, które celnie określa się jako "myślenie magiczne", w przeciwieństwie do łatwo przyswajalnej intelektualnie koncepcji solidaryzmu społecznego opartego na progresywnej stawce podatkowej. 

3. Obchodzenie rocznic urodzin czy imienin to przestarzały obyczaj egoistycznego indywidualizmu, obrażający wszystkich, którzy tego dnia nie mają urodzin lub imienin, dlatego należy zastąpić owe przegniłe jubileusze nowymi, tolerancyjnymi świętami, co umożliwia zreformowany kalendarz, oferujący każdy dzień określonej mniejszości lub ikonom międzynarodowego ruchu wyzwoleńczego: kobietom, dzieciom, gejom, Afroamerykanom, ateistom Lewicy, rolnikom, hutnikom, robotnikom, pracownikom socjalnym, Dolores Ibarruri, Róży Luksemburg etc. Każdy znajdzie idola, z którym się identyfikuje. 

4. Ludzkość jest ojcem i matką w jednym dla wszystkich istot rozumnych, przeto postępowe nauki społeczne odrzucają instytucję rodziny jako wytwór opresyjnego patriarchatu. Wszystkie dzieci są nasze, wszyscy więc odpowiadamy za ich wychowanie, podobnie jak wszyscy ponosimy odpowiedzialność za ich czyny, popełniane także już po osiągnięciu wieku dojrzałego. Wyższość opieki powszechnej nad rodzinną polega na swobodnym dostępie do skarbnicy myśli pedagogicznej, nietłumionej wąskimi horyzontami dwojga przypadkowych ludzi zwanych niegdyś bez sensu "ojcem" i "matką". Badania naukowe dowodzą, że dzieci lepiej rozwijają się w komunach złożonych z kilku ojców lub kilku matek, zatem bez wątpienia wychowywanie najmłodszych przez wszystkich da jeszcze lepsze rezultaty. 

5. Życie ludzkie to najwyższa wartość, odbieranie go sprowadza człowieka do poziomu dzikiej dżungli, w której rządzą zasady krwawego darwinizmu. Nawet największy morderca zasługuje, aby dać mu drugą, trzecią, dziesiątą, entą szansę - to taka sama istota, jak my wszyscy, ba, przerastająca nas okazywaniem szczerości. Natomiast nikt z nas nie przypomina poskręcanego zarodka, zatem nie jest odstępstwem od niniejszego przykazania skrobanka na życzenie. 

6. Obstawanie przy własnych poglądach bez zgody na przyjęcie do wiadomości przeciwnego stanowiska jest dowodem złośliwej pychy i nieprzystosowania społecznego. Każda racja jest względna, każdy zatem może mieć swój pogląd o ile z góry zastrzeże, że jest otwarty (tolerancyjny) na cudze racje i poglądy. Sprzeczność logiczna z Przykazaniem Ósmym jest zamierzona i dowodzi wyższości Relatywizmu nad tradycyjnymi zespołami filozoficznymi. 

7. Zoologiczne przywiązanie do dóbr materialnych zubaża człowieka, zamienia go w materialistyczny worek z monetami, niezdolny do empatii i solidaryzmu społecznego. Sprawiedliwy podział dóbr wytworzonych wspólnym wysiłkiem całego społeczeństwa jednoczy ludzi i sprzyja upowszechnianiu powszechnej życzliwości. Ponieważ nie zawsze państwo jest w stanie dotrzeć do wszystkich potrzebujących, zaprawdę słuszne i sprawiedliwe jest wyrównywanie dysproporcji majątkowych na poziomie podstawowym, co w dawnych, reakcyjnych czasach zwano wulgarnie "kradzieżą". 

8. Podstawą funkcjonowania otwartego społeczeństwa obywatelskiego jest tolerancja. Tolerancja rozumiana nowocześnie, jako afirmacja zachowań, postaw, sympatii, poglądów i obyczajów wszelkich mniejszości, do niedawna maltretowanych przez nieludzkie normy hierarchii społecznej ancien regime'u sprzed Wielkiej Rewolucji Antysystemowej 1968 roku. Tolerancja nie obejmuje swą humanistyczną kuratelą zachowań, postaw, poglądów i obyczajów wszelkich wrogów tolerancji, co rozumie się samo przez się. Wrogów tolerancji wskazują Autorytety Moralne, dzięki czemu pełnia obiektywizmu jest zachowana. 

9. Monogamia w oczywisty sposób odbiera pełnię barw, trwanie w jednym związku zamienia życie w męczącą, nierozwijającą rutynę. Społeczna unia seksualna umożliwia wypełnienie żywota całością doznań, nie blokowanych sztucznymi przysięgami wierności i egoistycznej, niewolniczej miłości po wsze czasy. Jesteśmy ludźmi, mamy więc obowiązek dawać przykład czystym, nieskalanym uprzedzeniami uczuciem nie tylko sobie nawzajem, lecz także dzieciom i zwierzętom, poprzez taktowne wprowadzenie w świat rozkoszy seksualnych. Skoro tak zwana zdrada i wielokąty dają więcej uciechy, to powielanie takich zachowań poziom uciechy multiplikuje. I to jest dobre. 

10. Wyrównywanie szans nie powinno być ograniczane do kwestii majątkowych, lecz także fizycznych: rażące dysproporcje między zdrowymi i przystojnymi a chorymi i brzydkimi winne zostać zniwelowane, czy to bezpłatnymi operacjami plastycznymi upiększającymi (lub, w zależności od zasięgu problemu - deformującymi), czy to prospołecznym systemem podatkowym. Krzyczącą niesprawiedliwością są zewnętrzne równice w wyglądzie - wszak wszyscy jesteśmy równi: jedna rasa, ludzka rasa.