Ścieżka, którą prowadzi nas Bóg, nie może prosto w górę wieść.
To kręta droga pełna wybojów.
Im bardziej kamienista ścieżka, jak mówi do nas On, tym pełniej może odkryć miłość w naszych sercach.
Ale nikt z nas nie może stworzyć takiej drogi,
ale nikt z nas nie może stworzyć takiej drogi.
Chodziłem już wieloma ścieżkami. Te drogi były zdradliwe i kamieniste.
Zniosłem wielkie cierpienie, czasem byłem w rozpaczy,
ale wierzę, że tą ścieżką prowadzi Mnie Bóg.
Znoszę więc ból, by dalej i dalej iść.
Tak ustanowił Bóg, dlatego nikt nie może przed tym uciec.
Nie proszę Go o żadne błogosławieństwa.
Wszystko, o co proszę, to móc kroczyć tą ścieżką, która jest zgodna z wolą Bożą.
Nie chcę być jak inni ludzie ani iść ścieżką, którą oni idą.
Wybieram drogę, by czynić zadość Memu oddaniu i do końca kroczyć nią.
Ile człowiek musi wycierpieć, jak daleko ma iść, to przesądził Bóg,
a człowiek nie może pomóc nikomu innemu.
Ile człowiek musi wycierpieć, jak daleko ma iść, to przesądził Bóg,
a człowiek nie może pomóc nikomu innemu,
to przesądził Bóg, a człowiek nie może pomóc nikomu innemu.
ze śpiewnika „Podążaj za Barankiem i śpiewaj nowe pieśni”
Źródło: Kościół Boga Wszechmogącego
Polecane: Muzyka uwielbienia
