W pewnym momencie swojej kariery Waglewski wylądował w wojsku. Potem, kilkakrotnie mówił w wywiadach, co myślał o tym epizodzie. Pomimo krytycznych uwag, bodaj jedyny ślad w jego twórczości dotykający tego tematu to piosenka "No co to ma być". Możemy, nieco na siłę, wcisnąć ten utwór w modny, w latach 80-tych, nurt "antywojenny", ale te kilka zdań zawiera więcej treści.
Na samym początku słyszymy, że hełm jest przyciasny, no bo przecież człowiek nie jest dopasowany od ram żołnierza. Zaraz potem mamy fenomenalną wyliczankę "manierki, procy i miecza" - od razu widać, że cała ta zabawa w wojsko jest nie tylko straszna, ale wręcz śmieszna, choć Waglewskiemu nie jest do śmiechu, wciąż powtarza "no co to ma być?" Jak dołożymy do tego idealne zgranie słów z muzyką - ostra gitara plus waląca perkusja - dostaniemy prawdziwe arcydziełko.
Odrzucenie agresji, protest przeciwko unifikacji - dzięki tym elementom utwór zdaje się być całkiem zgrabnym wyznaniem anarchisty. W inteligentny sposób wyraża idee słuchaczy zespołu, którzy byli wtedy o dekadę młodsi od autora piosenki.
No co to ma być?
No co to ma być?
No co to ma być?
Wcisnąłem głowę w ten hełm, trochę przyciasny.
Manierkę, procę i miecz ściągnąłem paskiem.
I tak stoję.
Zerknąłem w lustro zza krat mojej przyłbicy:
Te oczy, usta, ten gest tak wojowniczy
Są nie moje
No co to ma być?
(1987, W. Waglewski)
Inne tematy w dziale Kultura
