Instytut Fizyki Teoretycznej we Wrocławiu był z reguły na IV piętrze. Właściwa siedziba to IV i V piętro na ulicy Cybulskiego. Trzy komputery stały na IV piętrze na ulicy Szewskiej (nad stołówką). Dla zapewnienia zgodności "piętrowej" część zajęć odbywała się na Rynku również na IV piętrze, gdzieś nad Księgarnią Muzyczną. Mizeria lokalowa zmuszała do przeprowadzania zajęć na ulicy Przybyszewskiego (no tam to już niższych piętrach). Pewnego dnia jednak okazało się, że przyległy do instytutu[1] budynek KW PZPR zostaje oddany do użytku nauce polskiej. IFT dostał pomieszczenia mieszczące się... na IV piętrze gmachu.
To, że fizycy i geolodzy sąsiadowali "przez ścianę" z KW miało swoje konsekwencje: Rejon stale patrolowany był przez milicjantów; ich obecność zniechęcała raczej do wycieczek "na drugą stronę budynku". Kiedy więc owego dnia zobaczyliśmy z kolegą wielką dziurę w ścianie, jaką wybito dla połączenia "starej" części z "nową" z pewną nieśmiałością przeszliśmy się na dziewicze dla nas korytarze.
Korytarz jak korytarz - na pewno więcej miejsca. Dużo drzwi[2], pod ścianą stała szafa, na szafie stos papierów. Może jakieś tajemnice? Zaglądamy... Łee, to tylko referaty napisane socjalistyczną nowomową. "Sojusz robotniczo-chłopski", "kraje trzeciego świata", "burżuazja", "socjalizm" itp. Do niedawna można było to co raz usłyszeć w telewizji i poczytać w dowolnej gazecie z kiosku. Nic ciekawego.
Za to duże wrażenie zrobiły na nas ubikacje. Ładne, przestronne, no prawie takie, jakie dziś się spotyka w pierwszej lepszej galerii handlowej. Nasz instytutowy kibelek wyglądał przy nich bladziutko - zaopatrzony w górnopłuk, który spuszczał wodę po trzykrotnym pociągnięciu za sznurek. Ale mogło być gorzej, o czym przekonuje piosenka Formacji Nieżywych Schabuff:
Kibel, kibel, kibel, kibel
Roznosi zarazki
Kibel, kibel, kibel, kibel
Wylęgarnia muszek
Kibel, kibel, kibel, kibel
Z kiblem obrazki
Kibel, kibel, kibel, kibel
Zaraz się uduszę
(1988, FNS/Jacek Pałucha)
Dziś ładne ubikacje nie są żadną atrakcją. Ale te referaty! Jaka szkoda, że nie zachowaliśmy sobie po kilka sztuk. Oprócz funkcji edukacyjnych ("zobacz moje dziecko, jakie kiedyś głupoty pisali") mogłyby spokojnie pełnić rolę rozweselacza.
[1] W kompleksie budynków swoje miejsce mieli jeszcze fizycy doświadczalnicy, geolodzy i Archiwum Państwowe.
[2] Pomyślałem sobie, to teraz chyba ci fizycy będą siedzieć tu pojedynczo, bo na co komu tyle pokoi? Ale to myślenie rodem z socjalizmu, gdzie wszystkiego było za mało.
