Rasie niższej nigdy nie może przysługiwać obywatelstwo USA
Logiczna wykładania prawa własności w świetle konstytucji.
Przez dziesięć lat (1847–1857) Dred Scott walczył w sądach o uznanie go za wolnego. Argumentował, że przestał być niewolnikiem, ponieważ mieszkał wraz ze swoim panem na północy w wolnym stanie. Ostatecznie w 1857 sprawa trafiła przed Sąd Najwyższy. Sąd odrzucił jego argumentację (7 głosami do 2) uznając, że Piąta poprawka do Konstytucji zabrania pozbawiania osób ich własności, a jednym z rodzajów własności, która podlega ochronie konstytucyjnej, jest własność niewolników. Sąd uznał ponadto, że Murzynom nie przysługuje obywatelstwo Stanów Zjednoczonych i jako "rasie niższej" nigdy nie może im przysługiwać obywatelstwo USA.
Prezydent James Buchanan uważał, że taki werdykt powinien zakończyć spory, lecz stało się dokładnie odwrotnie – abolicjoniści z Północy jeszcze bardziej zaostrzyli protesty. Dodatkowo, w Kansas, które aby być przyjęte do Unii, musiało uchwalić konstytucję stanową, dochodziło do ostrej walki politycznej. Abolicjonistów było znacznie więcej niż zwolenników niewolnictwa, ale to właśnie ci drudzy mieli większość w legislaturze, która wybierała delegatów na konwencję konstytucyjną. Buchanan poparł polityków proniewolniczych. Kiedy prezydent otrzymał do podpisania gotową konstytucję, przesłał ją do Kongresu, gdzie toczono o nią spór aż do 1861 roku.
Buchanan krytykował polityków z Północy i ich abolicjonistyczne poglądy, jednocześnie prosząc polityków z Południa, by wstrzymali się z jakimikolwiek działaniami. Jednak pozycja samego prezydenta także była słaba, dlatego też 20 grudnia 1860 Karolina Południowa postanowiła wystąpić z Unii. W ciągu dwóch następnych miesięcy takie same decyzje podjęły Floryda, Alabama, Luizjana, Missisipi, Teksas i Georgia.
