Artysta, którego dzieła nie przyjęto do Zachęty zastrzelony
18 stycznia zabójstwo u Lijewskiego
18 stycznia 1905 Pawliszak usiłował spoliczkować Xawerego Dunikowskiego, gdy ten jadł obiad z właścicielem salonu sztuki Janem Krywultem w restauracji Lijewskiego przy Krakowskim Przedmieściu 8 w Warszawie, ( moje: gdzie dziś mieści się restauracja Staropolska). Rzeźbiarz wydobył z kieszeni rewolwer i uprzedzając uderzenie wystrzelił – kula przeszła przez prawy policzek malarza, wysadziła oko, przeszyła mózg i utkwiła w czaszce. ( Wikipedia)
Był to efekt nie zakwalifikowania obrazu Pawliszaka do wystawy w Zachęcie. W 17 lat później, w tym samym gmachu Zachęty, inny artysta zamordował pierwszego Prezydenta II RP.
Dziś przynajmniej kontrowersje związane z różnym postrzeganiem sztuki rozwiązujemy znacznie łagodniej, więc jestem optymistą.
Na zdjęciu Dunikowski
Smith& Wesson, rewolwer podwójnego działania, produkowany od 1887 do 1940 roku a użyty w restauracji Lijewskiego.
Zdjęcie trzecie broń użyta przez Eligiusza Niewiadomskiego, artystę malarza, z której zastrzelił Prezydenta Gabriela Narutowicza. Pistolet Cebra wz. 16 kal. 7,65 mm. № 78950.
Gdy J.Tuwim pisze mieliście " browning w kieszeni" trzeba pamiętać , że "Browning" to element brandingu, przed wojną w języku polskim słowo używane było jako synonim każdego pistoletu samopowtarzalnego, na podobnej zasadzie jak później na buty sportowe mówiło się adidasy czy na odkurzacze elektroluxy. Nie mogłem wyjść ze zdziwienia gdy mój dziadek każdy pistolet nazywał browningiem.
Śmierć Narutowicza zapisała się traumą w naszej historii, jednak na arenie międzynarodowej, w tym czasie, tak też rozwiązywało się kwestie polityczne.
21 października 1916 roku Friedrich Adler zastrzelił austriackiego premiera Karla Stürgkha w jadalni wiedeńskiego hotelu Meissl & Schadn. Gazeta Arbeiter-Zeitung początkowo określiła czyn jako „obcy i niezrozumiały dla całego socjalistycznego świata idei”. Adler to osoba, która „podąża za złudzeniem” i w „niefortunnym uczynku […] w fanatyzmie samozniszczenia […] zdradza się i okrutnie niszczy to, co jeszcze obiecywało bogaty rozkwit”. Friedrich Adler to osoba nietuzinkowa; Kiedy Einstein przeniósł się na Uniwersytet Praski w 1911, chciał, aby Adler został jego następcą. Ale w końcu zdecydował się Friedrich Adler na karierę polityczną. Był synem Victora Adlera, założyciela ruchu socjaldemokratycznego w Austro-Węgrzech, przyszłego ministra spraw zagranicznych Austrii z 1918 roku. Victor Adler pochodził z żydowskiej rodziny kupieckiej z Pragi. W polityce początkowo zaangażował się w związki z ruchem niemieckonarodowym, mając pewien wpływ na jego program. W Wiedniu mieszkając pod tym samym adresem co Freud stał się opiekunem rosyjskiego emigranta Leona Trockiego. Jesienią, w niedzielne popołudnie 1902 roku, do jego mieszkania zadzwonił młody nieznajomy. Przybył po pomoc i opiekę. Wiktor Adler uznał, że z emigranta można zrobić użytek. Z nowymi dokumentami i pieniędzmi syberyjskiego zbiega w pełnym komforcie wysłał do Londynu, gdzie w tym czasie pod nazwiskiem Richter zamieszkiwał Lenin z Krupską.
