Sypiając z szpiegiem

Na początku lat sześćdziesiątych brytyjskie media zdominowało kilka głośnych historii szpiegowskich: złamanie siatki szpiegowskiej w Portland w 1961 r., dzięki odwróceniu polskiego szpiega "Sniper'a"-Goleniewskiego, który pomógł schwytać i skazać George'a Blake'a oraz unicestwić rozległą sowiecką sieć wywiadowczą działającą na terenie NATO. W tym samym roku oraz w 1962 r. sprawa Johna Vassalla, homoseksualnego urzędnika Admiralicji, którego polski agent działający w Moskwie zwerbował za pomocą gejowskiej "przynęty na miód". Sowieci zaś szantażem zmusili do szpiegowania. 

Nowy skandal w tym czasie nosił imię Johna Profumo, byłego sekretarza stanu ds. wojny w Wielkiej Brytanii.

Profumo miał pięciomiesięczny romans z Christine Keeler, czasami prostytutką, innym razem modelką, ale i sowiecką jaskółką. To nieco passé wydarzenie – żonaty polityk mający na boku romans czy rownież passé homoseksualizm jako przyczynek do szantażu– ostatecznie spowodowało upadek gabinetu premiera Harolda Macmillana.

8 lipca 1961 Profumo spotkał Christine Keeler na przyjęciu w Cliveden. Wg dokumentów MI5 odtajnionych w 2017 r. Profumo miał słabość do jaskółek. W latach 30. uległ urokowi nazistowskiego szpiega. Profumo utrzymywał kontakt z Keeler i ostatecznie zaczął z nią romans. W tym samym czasie Keeler sypiała również z sowieckim szpiegiem Eugeniuszem Iwanowem. Według Keeler: „ Plan był prosty. Miałam się dowiedzieć, poprzez rozmowę w łóżku, od Jacka Profumo, kiedy głowice nuklearne będą przenoszone do Niemiec”.

Później Iwanow twierdził, że udało mu się sfotografować niektóre z tajnych dokumentów Profumo, między innymi akta szpiegowskie. Wg Timesa, szpieg w KGB napisał wówczas: „Rosjanie faktycznie otrzymali od Profumo wiele przydatnych informacji za pośrednictwem Christine Keeler, z którą Iwanow nawiązał kontakt i w której mieszkaniu mógł nawet prowadzić podsłuchy."

Profumo poznał Keeler przez Stephena Warda. On, można powiedzieć, jest potwierdzeniem, dla wszystkich tych, co twierdzą, że historia lubi się powtarzać bo to kruk, toczka w toczkę przypominający Jeffrey'a Epsteina. Nawet tak jak on przedwcześnie opuszcza na stałe społeczność wywiadowczą.

Ward był barwną postacią: z zawodu osteopata, ale też bywalec towarzyski, artysta i – na nieszczęście dla Profumo – sojusznik Sowietów. Pracował u boku Jewgienija Michajłowicza Iwanowa, radzieckiego szpiona działającego pod przykrywką w ambasadzie swojego kraju w Londynie.

 Maria Novotny, inna z jaskółek, prowadziła sex party w swoim mieszkaniu w Londynie. Uczestniczyło w nich tak wielu wysokich rangą polityków, że zaczęła nazywać siebie „naczelnikiem państwa”. Oprócz brytyjskich polityków, takich jak John Profumo i Ernest Marples, brali w nich udział zagraniczni przywódcy, tacy jak Willy Brandt czy prezydent Pakistanu Ayub Khan. W grudniu 1961 Mariella Novotny zorganizowała przyjęcie, które stało się znane jako „Święto Pawia”. Według Christine Keeler odbyła się „wystawna kolacja, podczas której jeden z mężczyzn ubrany był tylko w… czarną maskę z rozcięciami na oczy i sznurowadłami z tyłu… i maleńki fartuszek – taki, jaki nosiły kelnerki w herbaciarniach z lat 50. – i był biczowany, jeśli goście nie byli wystarczająco usatysfakcjonowani z jego usług”. W swojej autobiografii Mandy (1980) Rice-Davies, jedna ze stałych bywalczyń sex party, opisała, co się stało, gdy przybyła na przyjęcie Novotnej w Bayswater: „Drzwi otworzył Stephen (Ward) – nagi, z wyjątkiem skarpetek… Wszyscy mężczyźni byli nadzy, kobiety nagie, z wyjątkiem fragmentów garderoby, takich jak pasy do pończoch i pończochy. Rozpoznałam naszą gospodynię Mariellę Novotny i jej męża Horacego Dibbinsa i niestety rozpoznałam też sporo innych twarzy jako należących do osób tak sławnych, że nie sposób nie rozpoznać: ginekolog z Harley Street, kilku polityków, w tym ówczesny minister gabinetu, już nieżyjący, który, jak powiedział nam Stephen z wielką radością, podawał obiad z pieczonego pawia, mając na sobie tylko maskę i muszkę zamiast liścia figowego ”.

Żeby było jeszcze większe podobieństwo do afery Jeffrey'a Epsteina i księcia Andrzeja, ktory musi udobruchać jedną z molestowanych kwotą 20 mln. dolarów. Książę Filip był przyjacielem – a przynajmniej znajomym – Warda, który stał się  członkiem osławionego Klubu Czwartkowego, który Philip współtworzył.

By sprostać kosztom procesu, Ward wystawił na sprzedaż część swoich dzieł sztuki, w tym portrety księcia Filipa, księżniczki Małgorzaty i jej męża Lorda Snowdona. Inny sowiecki szpieg Anthony Blunt należący do, w większości gejowskiej, tzw Piątki (6?) z Cambridge zakupił je by ratować reputację rodziny królewskiej.

Keeler odsiedziała sześć miesięcy w więzieniu za krzywoprzysięstwo i utrudnianie działania wymiarowi sprawiedliwości. Ward zaś oskarżony o „życie z niemoralnych zarobków”, podobnie jak Jeffrey Epstein, w sierpniu 1963 roku, zanim proces się zakończył, zmarł na samobójstwo. Co ciekawe, Keeler stwierdziła w swoim pamiętniku, The Truth at Last, że Ward był sowieckim agentem prowadzącym Blunta.