Pomimo procesu norymberskiego olbrzymia większość oprawców z Oświęcimia nie została doprowadzona przed trybunały. Szacuje się, że w całym kompleksie nazistowskich obozów pracowało z wolnej stopy około 70 000 osób (głównie SS i gestapo). Po wojnie osądzono około 1700 osób, czyli 2,5% z nich. Z załogi obozu Auschwitz, liczącej około 6500-8000 esesmanów, do jakiejkolwiek odpowiedzialności pociągnięto nie więcej niż 750 osób, z czego 673 sądzonych było w Polsce. W 1947 roku niemiecki Trybunał Konstytucyjny w Karlsruhe zniósł karę śmierci. Po wojnie w Niemczech nie dokonano pełnej denazyfikacji sądownictwa.
"Bycie ku śmierci.“ —
Na zdjęciu Heidegger. Monumentalne myśli Heideggera miały ogromny wpływ na filozofię XX wieku, wpłynęły na najważniejszych myślicieli stulecia takich jak: Jean Paul Sartre, Karl Jaspers, Jacque Derrida, Karl Löwitz, Hans Jonas, Michel Foucault, Hans Georg Gadamer, Richard Rorty, Herbert Marcuse i Hannah Arendt.
W maju 1933 r. najsłynniejszy niemiecki filozof przyłączył się do partii nazistowskiej zostając pierwszym nazistowskim rektorem niemieckiego uniwersytetu.
Blisko 40 procent głosów ostatnich wolnych wyborów w 1932 roku, 8 milionów Niemców tego dnia lub w dniach następnych przyłączyło się do partii nazistowskiej, większość narodu wsparła Hitlera. Propaganda i terror nie tłumaczą tego sukcesu. Konserwatyści widzieli w ruchu nazistowskim dokonanie się dzieła pangermanizmu. Przemoc była atrakcyjna dla młodzieży. Umiarkowana część społeczeństwa widziała swoją szansę na awans społeczny, w rewolucyjnej retoryce odnajdywała narzędzie odwetu na notablach. Robotnicy byli w większości, od 1929 roku, członkami S.A., gdzie stanowili 60 procent stanu osobowego. Młodzież ulegała hitlerowskim obietnicom świetlanej przyszłości.
Ci "apolityczni" stanowią zawsze i wszędzie grupę największą. Jeżeli nie przystępowali do ruchu narodowosocjalistycznego to pozostali bierni, nie przeciwstawiali się temu czego byli świadkami. Co ciekawe sondaże powojenne wykazały, że pozostały im w pamięci tylko nieszczęścia wojenne i bombardowania alianckie. Dodatkowo oczywiście swoje robiła propaganda, czyniąc z części społeczeństwa ofiary strachu.
Sendler
Irena Sendlerowa, ocaliła z Holokaustu około 2500 żydowskich dzieci:
„ Ja już sześćdziesiąt lat to mówię, więc miejcie litość nade mną, bo mi się później to śni… Ciężko mi mówić o czasach wojennych. Bo na nowo to przeżywam …Chcę raczej zapomnieć o wielu scenach i przeżyciach… Jedno z pierwszych zarządzeń niemieckich to było wszystkich Żydów wyrzucić … Ja pracowałam w zarządzie miasta, wydział opieki zebrałam pięć osób koleżanek z pracy i powiedziałam „słuchajcie musimy wydać wojnę Hitlerowi". Była tak potworna, widok podłości Niemców i zbrodnie jakie oni robią wie pan, że nie było ceny, żeby zrobić im w pewnym sensie na złość… W pewnym sensie im się robiło na złość… Ja widziałam Getto z najgorszej strony . Piekło nie do powtórzenia… Ulice z trupami dzieci… pokotem leżały przykryte gazetami… jak zobaczyłam co się tam dzieje, to już byłam pewna, że tam zostanę. Bogaci Żydzi opłacali duże pieniądze dla ludzi, którzy ich ratowali… Ja ratowałam nędzę. Żydów bardzo biednych, tak się zaczęło. Jak się dziecko z Getta wyprowadzało, albo już nie miało rodziców, albo matki przygotowywało, że właśnie : „ Ja nie jestem twoją mamusią. Icek ty nie jesteś Icek, ty jesteś Jacek, a ja wcale nie jestem twoją matką, ty dopiero niedługo pójdziesz do swojej matki, ja byłam tylko gosposią u twojej matki”. Widzę dzisiaj oczy matki, która oddawała mi dziecko, co taka matka czuła to ja panu za bardzo nie odpowiem, płakały, szlochały, rzucały się na ziemię, nie chciały iść: „puść mnie ja chcę do mamy". Przecież te dzieci w polskich domach będą Polakami, a jakim prawem a może ich rodzice przeżyją, więc poczułam się patriotką żydowską dla tych dzieci, rozumie pan stąd powstała, powiedziałam musi być lista, bez tej listy żadne dziecko by do żydowskiego społeczeństwa nie wróciło. Marysia Kowalska w nawiasie Rachela Grynberg, adres . No jakby to wpadło w ręce Niemców to śmierć tych wszystkich dzieci i polskich rodzin, które dzieci miały w opiece . To było w dzień moich imienin, 20 października, przyszło 11 eleganckich panów . Tak walą, że wywalą już wywalą za chwilę drzwi, oni robili szaloną rewizję. Rozwalali podłogi w kuchni i nie tylko w kuchni, rozebrali całą kuchenkę, coś okropnego co robili, trzy godziny. Wie pan jakie miałam uczucia jak wieźli mnie na rozstrzelanie? Nie myślałam o mojej matce o moim mężu w obozie, bardzo żałowałam, że już nigdy Warszawy nie zobaczę bo z Pawiaka mnie wieźli na Szucha to kawał drogi. Na Pawiaku na podwórzu, zawsze siedział proszę pana gestapowiec. Ja taką widzę scenę: gestapowiec na krzesełku pokazuje dziecku cukierka… Oczywiście dziecko wygłodniałe idzie za tym cukierkiem, podchodzi , gestapowiec daje mu w jedną rączkę cukierka, w drugą rączkę cukierka odchodzi dziecko i on mu z tyłu strzela w plecy i zabija go. Nikt nie uwierzy bo to wszystko trzeba przeżyć..Nikt nie uwierzy. A ja bym chciała, żeby film był taki, żeby wszyscy płakali, żeby rzeczywiście pokazał tragedię narodu polskiego i żydowskiego „ –
To jedne z ostatnich udokumentowanych słów Ireny Sendlerowej . Ascetyczny w swoim obrazie film Andrzeja Wolfa „Irena Sendler”.
