Czy wiesz? Dobre zachowanie nie oznacza prawdziwej skruchy

Dzięki wczorajszym rozmowom wszyscy wiemy, że nadeszły katastrofy, a osiągnięcie prawdziwej skruchy jest niezbędne. Czy więc osiągnęliśmy prawdziwą pokutę? Niektórzy mówią: Często czytamy Biblię, uczestniczymy we Mszy św., chodzimy do spowiedzi, mamy dobre zachowania. To jest prawdziwa skrucha. Czy nasze poglądy są prawidłowe? Przypomnijmy sobie, kiedy faryzeusze wyglądali się pobożni, dobrze przestrzegali praw i przepisów, przemierzali lądy i morza, głosząc ewangelię, i mieli wiele dobrych zachowań. Ale kiedy Pan Jezus przyszedł i dokonał swego dzieła, nie tylko odmówili przyjęcia drogi pokuty, którą przyniósł Pan Jezus, ale także szaleńczo stawiali opór Panu, ostatecznie zostali ukarani i przeklęci przez Boga. To oczywiste, że ich dobre zachowania na zewnątrz nie oznacza prawdziwej skruchy przed Bogiem!

Bóg Wszechmogący mówi: „Zmiany w samym tylko zachowaniu są niemożliwe do utrzymania. Jeśli nie ma zmian w usposobieniu życiowym ludzi, to prędzej czy później ujawni się ich niegodziwa strona. Ponieważ źródłem zmian w ich zachowaniu jest żarliwość, w połączeniu z działaniem Ducha Świętego w danym czasie, jest im niezwykle łatwo stać się gorliwymi lub okazywać życzliwość przez pewien czas. Jak mówią niewierzący: »Zrobienie jednego dobrego uczynku jest łatwe, trudniej jest postępować dobrze przez całe życie«. Ludzie nie są w stanie spełniać dobrych uczynków przez całe życie. Ich zachowanie jest kierowane przez życie; cokolwiek jest ich życiem, takie jest ich zachowanie, i tylko to, co jest objawione w sposób naturalny, reprezentuje życie i czyjąś naturę. Rzeczy, które są fałszywe, nie mogą trwać. Kiedy Bóg działa, aby zbawić człowieka, nie chodzi o przyozdobienie człowieka dobrym zachowaniem – dzieło Boga jest po to, aby zmienić ludzkie usposobienie, aby ludzie odrodzili się jako nowi ludzie. (…) Dobre zachowanie nie jest tym samym, co posłuszeństwo Bogu, a tym bardziej nie oznacza to, że człowiek jest zgodny z Chrystusem. Zmiany w zachowaniu bazują na doktrynie i rodzą się z zapału – nie bazują na prawdziwym poznaniu Boga czy na prawdzie, a tym bardziej nie opierają się na przewodnictwie Ducha Świętego. Mimo że są momenty, kiedy niektóre ludzkie czyny są kierowane przez Ducha Świętego, nie jest to wyrażanie życia, a tym bardziej nie jest to tym samym co poznanie Boga. Bez względu na to, jak dobre jest zachowanie danej osoby, nie dowodzi to, że słucha ona Boga czy wciela prawdę w życie. Zmiany w zachowaniu to chwilowe iluzje, są one przejawem gorliwości, a nie są wyrażaniem życia. (…)”.

Widać z tego, że dobre zachowanie na zewnątrz jest przejściową żarliwością człowieka i nie można go długo utrzymywać. Aby osiągnąć prawdziwą skruchę, musimy praktykować prawdę, by oczyścić i przemienić nasze zepsute usposobienie. Jeśli zepsuta natura przeciwstawiania się Bogu nie zostanie rozwiązana, gdy Boże dzieło nie będzie zgodne z naszymi koncepcjami, możemy w każdej chwili zrobić coś, by stawić opór Bogu. Zatem nasze dobre zachowania na zewnątrz nie oznaczają prawdziwej skruchy. Dopóki nasza grzeszna natura nie zostanie rozwiązana, nie będziemy mogli wejść do królestwa Bożego. Tak jak Pan Jezus powiedział: „(…) każdy, kto popełnia grzech, jest sługą grzechu. A sługa nie mieszka w domu na wieki, lecz Syn mieszka na wieki” (Ewangelia Jana 8:34-35). Jak możemy osiągnąć prawdziwą skruchę? Proszę skupić się na naszym jutrzejszym poście, a porozmawiajmy razem o drodze do prawdziwej skruchy!

jeśli macie jakieś kłopoty i trudności w twojej wierze, zapraszamy do komunikowania się z nami, razem poszukamy woli Pana i znajdziemy sposób na rozwiązanie problemu. Pan Jezus powiedział: „To jest moje przykazanie, abyście się wzajemnie miłowali, jak i ja was umiłowałem”(Ew. Jana 15:12). Pomagajmy sobie nawzajem w miłości Pana, a życie będzie wzrastać.

Zalecenie: Dobre uczynki