Dwa lata temu byłem w Egipcie. Zwiedzałem Kair z egipskim przewodnikiem imieniem Mahmud. Choć to może nietypowe, ale głównie rozmawialiśmy na tematy polityczne. Mahmud opowiadał mi o potężnym niezadowoleniu społecznym, jaki panuje w Egipcie. O bezrobociu, nędzy, braku perspektyw dla młodego, wykształconego człowieka jak on. Musi czekać wiele dni na telefon z biura podróżny ze zleceniem oprowadzenia turystów po Kairze. Paszportu władze mu nie dadzą, a pracy nie zapewniają. Nie ma opieki zdrowotnej, głodowe świadczenia dla emerytów. Opozycyjni politycy owszem są, ale głównie w więzieniach. Opowiadał, że nieco powyżej progu nędzy żyją tylko te rodziny, które mają takie szczęście, że ktoś z ich członków pracuje w sektorze turystycznym. Dzięki napiwkom mogą jakoś egzystować. Ale oni nie chcą żebrać. Oni mają swoją godność.
- Wiesz, mamy w Egipcie internet. Widzę jak ludzie żyją. A my żyjemy jak psy - żalił się Mahmud
- Więc nie możecie się zorganizować i pogonić tę huntę?- spytałem.
- Nie możemy. Ludzie się martwią jak przeżyć do następnego dnia, a nie jak się organizować, niestety - odpowiedział zrezygnowany Mahmud.
Dzisiaj coś w społeczeństwie pękło. Ludzie wyszli na ulicę. I z niej nie zejdą, jestem o tym przekonany. Nie zejdą, bo nie mają dokąd pójść. Nie mają pracy, pieniędzy i perspektyw na nie. A to jest przecież 80 milionów ludzi, z czego niezadowolonych jest 95% z nich. Reszta to kasta rządząca. Jest nadzieja, że wojsko przyłączy się do społeczeństwa. Ich pensje są głodowe a reżim pracy bardzo ostry. Liczę, że społeczeństwo egipskie nie ustanie w walce o lepszy byt, o godność i nadzieję. Niech żyje wolny, demokratyczny Egipt!
Zapraszam do dyskusji na poruszane tematy. Zastrzegam sobie prawo do usuwania obraźliwych komentarzy.
Nowości od blogera
Inne tematy w dziale Polityka
