W różnych rejonach świata występują specyficzne zagrożenia chorobami. Zmiana flory bakteryjnej powoduje biegunkę. Ale są i gorsze choroby, wcale nie tak rzadkie. Przeczytaj, jakie mają objawy i jak im zapobiegać.
Biegunka podróżna
To bardzo częsta przypadłość, szczególnie jeśli odwiedzamy jakiś kraj po raz pierwszy. Wywołana jest drobnoustrojami, które znajdują się w nieuzdatnionej wodzie lub niehigienicznie przygotowanym jedzeniu. Pierwszym symptomem jest silny ból brzucha, a następnie
biegunka, czasem występują także nudności, wymioty, ogólne złe samopoczucie, a nawet gorączka.
W przypadku wystąpienia biegunki podróżnej nie wolno dopuścić do odwodnienia organizmu, dlatego należy pić dużo wody, ale tylko tej nadającej się do spożycia. Leczenie polega na przyjmowaniu środków przeciwbiegunkowych. Na biegunkę podróżną najczęściej można zachorować Afryce, Ameryce Południowej i Azji. Profilaktyka polega na piciu tylko i wyłącznie butelkowanej, bądź uzdatnionej wody oraz przestrzeganiu zasad higieny.
Przeczytaj: Właściwe nawodnienie organizmu. Co pić i ile pić?
Wirusowe zapalenie wątroby typu A
To choroba układu pokarmowego wywołana przez wirusa zapalenia wątroby typu A. Może przebiegać bezobjawowo, ze średnim nasileniem albo mieć przebieg bardzo ciężki. Choroba może być przenoszona przez kontakt bezpośredni z osobą chorą lub osobą zakażoną, albo też drogą pokarmową (poprzez spożywanie zakażonej wody, lodu, skorupiaków wyłowionych z zakażonych zbiorników wodnych, surowych owoców, warzyw, nieugotowanej żywności, zakażonej podczas przygotowywania lub serwowania). Objawy takie jak gorączka, brak apetytu, nudności, wymioty oraz zażółcenie skóry pojawiają się od 2 do 6 tygodni po zakażeniu wirusem.
Jest to choroba występującą praktycznie na całym świecie. Najskuteczniejszym sposobem zapobiegania WZW A jest szczepienie ochronne przed wyjazdem. Podczas pobytu w krajach o szczególnie niskich standardach sanitarnych należy również przestrzegać zasad bezpiecznego spożywania posiłków i płynów, zgodnie z zasadą „zaparz, ugotuj, obierz albo zapomnij”.
Przeczytaj więcej o wirusowym zapaleniu wątroby.
Epidemia gruźlicy na Ukrainie
Według nieoficjalnych danych, nawet 600 tys. osób mogło już zachorować na gruźlicę na Ukrainie, choć rządowe statystyki mówią jedynie o 35 tys. chorych. Gruźlica jest chorobą groźną i przebiegłą. Prątki, które wydostają się z układu oddechowego zarażonej osoby mogą trafić do naszego organizmu i przeczekać tam nawet wiele lat, zanim dadzą o sobie znać. O ile kiedyś gruźlica była dużym problemem, o tyle później, dzięki szczepieniom, jej występowanie zostało bardzo ograniczone. Jednak podróżujący na Ukrainę są narażeni na zarażenie się tą chorobą, gdyż występują nowe jej odmiany odporne na leki. Szczególnie narażone są nieszczepione dzieci.
Objawy gruźlicy to utrzymujący się około 3 tygodni kaszel (początkowo suchy, w ostrym stadium choroby może pojawić się krwioplucie), niewielkie podwyższenie temperatury ciała/ stany podgorączkowe, osłabienie, spadek wagi bez powodu, powiększenie węzłów chłonnych, ból w klatce piersiowej, silne pocenie się nocą.
Kleszczowe zapalenie mózgu
Kleszczowe zapalenie mózgu (KZM) to choroba wirusowa ośrodkowego układu nerwowego przenoszona przez kleszcze. Choroba przebiega dwufazowo. Najpierw pojawiają się objawy przypominające grypę, później następuje chwilowa poprawa, a u części osób dochodzi do drugiej fazy z bólami głowy, gorączką, wymiotami, nudnościami, utratą przytomności i zespołem objawów neurologicznych. Następstwami choroby mogą być: depresja, zanik mięśni oraz ciągły ból głowy. Ryzyko zachorowania na kleszczowe zapalenie mózgu związane jest przede z przebywaniem podróżnych w siedliskach kleszczy, a więc wysokich trawach, zaroślach i lasach liściastych.
Wybierając się do lasu, należy zachować pewne środki ostrożności. Najlepiej zasłonić jak największą część ciała, pamiętając szczególnie o głowie i szyi. Dobrze jest stosować środki odstraszające kleszcze i sprawdzać, które rejony danego kraju wykazują szczególną aktywność zakażonych osobników. Po powrocie z lasu należy dokładnie obejrzeć ciało. Jeżeli zauważymy kleszcza, należy go usunąć pęsetą szybkim i zdecydowanym ruchem, chwytając go jak najbliżej skóry. Miejsce po ugryzieniu trzeba zdezynfekować. Profilaktycznie stosuje się także szczepionkę przeciwko kleszczowemu zapaleniu mózgu. Przeczytaj, jak usunąć kleszcza.
Dur brzuszny, czyli tyfus
Chorobę powoduje spożycie zakażonej wody lub jedzenia. Objawy to ból głowy, gardła i wysoka gorączka, dochodząca nawet do 40°C. Niestety szczepionka nie zapewnia stuprocentowej ochrony, należy więc zgłosić się do lekarza. Tyfus występuje na całym świecie, ale ryzyko zarażenia się nim występuję głównie w rejonach o niskim poziomie higieny.
Największe ryzyko dla podróżujących występuje w Południowej Azji (Indie, Nepal i kraje ościenne) oraz w Afryce. Ponadto duże zagrożenie tą chorobą dotyczy pozostałych krajów rozwijających się Azji oraz Ameryki Łacińskiej. Ochronić przed durem brzuszny może połączenie szczepienia przeciw tej chorobie z przestrzeganiem zasad higieny, w tym w przygotowywaniu posiłków.
Malaria
Malaria to inaczej zimnica i najpowszechniejsza choroba pasożytnicza występująca w krajach tropikalnych. Ma ona gwałtowny przebieg i przenoszona jest przez komary. To najczęstsza choroba tropikalna, a wywoływana jest obecnością pasożyta (tzw. zarodźca) w komórkach wątroby, szpiku kostnego, śledziony, węzłów chłonnych oraz w czerwonych krwinkach u człowieka. Objawami choroby mogą być dreszcze, wysoka temperatura i przyspieszone bicie serca. Zapobieganie malarii polega na eliminowaniu źródeł zarażenia, czyli ochronie przed komarami przenosicielami (m.in. moskitiery, opylanie domów insektycydami) oraz przyjmowaniu zapobiegawczo preparatów przeciwmalarycznych.
Zasadniczym elementem profilaktyki przeciwko malarii jest zapobiegawcze stosowanie leków antymalarycznych, zwane przez specjalistów chemioprofilaktyką. Szczepionka przeciw malarii nie jest dostępna, więc profilaktyka w przypadku tej choroby kończy się na przyjmowaniu leków przez osoby podróżujące w zagrożone rejony. Przed wyjazdem trzeba odwiedzić lekarza chorób tropikalnych, który powie, jaki lek będzie odpowiedni dla danego terenu. Elementem zabezpieczenia przed chorobą powinny być także moskitiery i środki owadobójcze, które minimalizują ryzyko przeniesienia choroby.
Hipotermia
Wybierając się w wysokie góry, jesteśmy narażeni na skutki działania zbyt niskiej temperatury. Hipotermia objawia się dreszczami, osłabieniem i skórą chłodną w dotyku. Wychłodzenie organizmu może prowadzić do paraliżu, zaburzeń świadomości i zasinienia skóry. W najcięższych przypadkach hipotermia kończy się śmiercią. Przy początkowych objawach hipotermii (jak drżenie, ochłodzenie rąk i stóp) można pomóc sobie samodzielnie. Należy ogrzać organizm: przede wszystkim zmienić odzież na suchą i ciepłą (w przypadku przemoknięcia) oraz okryć się grubym kocem. Nie wolno brać ciepłych kąpieli ani spożywać alkoholu.
źródło: www.szczepieniadlapodrozujacych.pl
KJ
© Artykuł jest chroniony prawem autorskim. Wykorzystanie tylko pod warunkiem podania linkującego źródła.
