Rozważania o inwestowaniu

Dlaczego wydaje się, że na rynku kapitałowym dwa razy dwa równa się pięć, a czasami trzy? Cena akcji potrafi reagować na podobne zdarzenie (np. ogłoszenie strat przez spółkę) w odmienny sposób. Najprostsza odpowiedź, jaka się nasuwa to ta, że rynki są w ciągłym ruchu powodującym niestabilność oraz emocjonalne rozchwianie, co nie sprzyja ustaleniu konkretnych wartości.

Oczywiście ta emocjonalna huśtawka jest pochodną zachowań tysięcy inwestorów, którzy w tym samym momencie podejmują zupełnie odmienne decyzje dotyczące kupna bądź sprzedaży.

Choć wiele osób uważa, że inwestowanie jest sztuką, to jednak powinna to być sztuka oparta na logice i racjonalnym (choć odrobinę) umyśle człowieka.
Jak wiadomo jednak z licznych obserwacji gracze giełdowi rzadko posługują się racjonalnym rozumem, gdy chodzi o dokonywanie transakcji. Dodatkowo, wielu z nas nie potrafi się uczyć na własnych błędach.

Zamiast głęboko się zastanowić, dlaczego coś poszło nie po naszej myśli, dokonać gruntownej analizy wstecz, tzn. prześledzić każdy etap podejmowania decyzji w celu wyciągnięcia wniosków, w którym to momencie został popełniony błąd, inwestorzy wolą obwiniać wszystko i wszystkich dokoła.

Dzięki takiej właśnie postawie wzrasta tylko poziom frustracji, a przecież popełnianie błędów to nieodłączny element sztuki inwestycyjnej. Starajmy się więc być wobec siebie samych szczerzy i rozliczać samych siebie. Zwalanie winy na innych i wynajdywanie różnych teorii spiskowych z pewnością nie przybliży nas ani na krok do celu, jakim jest swobodne i rozsądne oraz przynoszące zyski poruszanie się po rynku.

Hossa bywa największym przekleństwem inwestora, który rozochocony zyskami zaczyna wierzyć w swoje fantastyczne zdolności dotyczące sposobu wyboru akcji (dotyczy to tylko akcji, na rynku kontraktów terminowych bolesna nauczka jest zwykle bardzo szybka). Ponieważ kolejne transakcje przynoszą mu zyski, uważa że czytanie jakichkolwiek materiałów dotyczących zasad działania rynków jest w gruncie rzeczy „psu na budę”

Nie chodzi przy tym o to, by stosować się koniecznie do reguł czy też recept inwestycyjnych zawartych w książkach (których jest tak niezliczona ilość, że może być to faktycznie problemem).

Dobrze jest wiedzieć o giełdzie, inwestorach i spółkach jak najwięcej, pozwala to wówczas spojrzeć na zjawiska zachodzące na rynku z zupełnie innej perspektywy, często spokojniej i bez zbędnych emocji.

Pewnego razu, gdy jeszcze bywałem w oddziale biura maklerskiego zastałem taki oto obrazek: o godzinie 14.30 podawany był w telewizji CNBC jakiś wskaźnik ekonomiczny z rynku amerykańskiego. Po jego opublikowaniu indeksy zagranicznych giełd zaczęły spadać, a wraz z nimi nasza GPW. Inwestorzy znajdujący się w POK-u również rozpoczęli sprzedaż swoich pozycji. Po około 10 minutach jeden z inwestorów pyta na głos, co to był za wskaźnik, który opublikowała CNBC i do czego on służy. Proszę sobie wyobrazić, że nikt nie wiedział! Ale decyzje inwestycyjne zostały już podjęte. Nierzadko się również zdarza, że po takim chwilowym spadku giełdy dosyć szybko się podnoszą i powracają do wzrostowego trendu. Co się wówczas dzieje w głowie inwestora? Szuka się winnych pośród OFE, manipulantów, dziennikarzy itp.

Gdy chodzi o pieniądze ludzie często tracą głowę, niezależnie, czy inwestują indywidualnie czy jako przedstawiciele instytucje finansowych. Nie bez przyczyny W. Buffett powiedział kiedyś:

„Fakt, iż ludzie będą chciwi, przestraszeni i w końcu głupi, jest przewidywalny. To, co jest nieprzewidywalne, to kolejność, w jakiej to nastąpi”

Słowa te doskonale obrazują zachowanie się inwestorów giełdowych, bez względu na ich pochodzenie.

Buffett jest jednym z nielicznych znanych inwestorów, który dorobił się na giełdzie ogromnego majątku stosując cały czas tę samą metodę inwestycyjną. Należy również podkreślić, że metoda ta oparta jest w dużym stopniu na chłodnej kalkulacji i oczekiwaniu na błędy innych.
Kilka lat temu ówczesny prezes Elektrimu wypowiedział się mniej więcej w ten sposób: Na naszym polskim rynku nawet W. Buffett by sobie nie poradził, ponieważ długoterminowe inwestowanie się nie sprawdza.
W mojej opinii takie poglądy świadczą, że nie do końca została zrozumiana filozofia inwestycyjna wielkiego inwestora.
Mam podejrzenie, że na naszej giełdzie W. Buffett nie straciłby nawet jednego grosza. A dlaczego? Będąc wiernym swoim zasadom inwestycyjnym mógłby nie zdecydować się na kupno ani jednej akcji spółek notowanych na GPW.


Metoda Buffetta stała się podczas bieżącej hossy bardzo popularna. Zarządzający funduszami podkreślają, że inwestor z Omaha jest dla nich wzorem. Na listach dyskusyjnych uczestnicy próbują znaleźć spółki, w które on by zainwestował. Wystarczy jednak drobne pogorszenie koniunktury, by natychmiast pozbywać się owych „perspektywicznych walorów”.
Mimo tego, że jedna z zasad Buffetta mówi, aby wybierać spółki w taki sposób, jakbyśmy mieli zaraz po kupnie wyjechać na 10 lat. No ale może Warren może sobie pozwolić na taki horyzont. Dziesięć lat stanowi zaledwie dwanaście procent jego całego życia ;)


PS. Aha nadszedł miesiąc spotkania Romana Karkosika z Warrenem Buffettem. Ciekawe, czy Warren zaprosi Romana do partii szachów, w które uwielbia grywać ze swoim kumplem Billem Gatesem