Tym co zapomnieli

Lista ofiar stanu wojennego i rządu zbirów PRL z lat 1981 – 1989.

[1] Michał Adamowicz lat 28 żonaty, dwoje dzieci. Elektryk z Zakładów Górniczych w Lubinie, członek "Solidarności". Zmarł 5 września 1982 r. w wyniku ran postrzałowych głowy odniesionych podczas tłumienia przez milicję demonstracji w dniu 31 sierpnia w Lubinie.

[2] Emil Piotr Barchański lat 17 uczeń I klasy liceum im. Mikołaja Reja w Warszawie, 10 lutego 1982 r. wraz z kolegami oblał farbą i podpalił pomnik Dzierżyńskiego. 3 marca 1982 r. zatrzymany przez SB podczas druku wydawnictw podziemnych, był bity i zmuszany do składania fałszywych zeznań. Jako nieletni otrzymał nadzór kuratora. Jego odważna postawa podczas procesu starszych kolegów przyczyniła się do ich uniewinnienia. 3 czerwca ze znajomym pojechali nad Wisłę, gdzie Emil zaginął w tajemniczych okolicznościach. Po dwu dniach jego ciało wyłowiono z rzeki.

[3] Antoni Krzysztof Browarczyk lat 23 śmiertelnie postrzelony w głowę 17 grudnia 1981 r. podczas tłumienia przez milicję i wojsko demonstracji w śródmieściu Gdańska przeciwko wprowadzeniu stanu wojennego. Zmarł w szpitalu 23 grudnia. Wracał z praktyk w zakładzie elektromechanicznym, nie brał udziału w demonstracji. Kula dosięgła go, gdy stał na przystanku. Śledztwo umorzono "wobec niewykrycia sprawców nieostrożnego użycia broni".

[4] Wojciech Cieślewicz lat 29 absolwent UAM, dziennikarz. 13 lutego 1982 r. został pobity pałką po głowie przez milicjantów podczas rozpędzania demonstracji 13 lutego na Moście Teatralnym w Poznaniu. Był przypadkowym przechodniem. Dwukrotnie poddany trepanacji czaszki, zmarł 2 marca nie odzyskując przytomności. Śledztwo nie doprowadziło do ustalenia sprawców.

[5] Józef Czekalski lat 48 górnik z Kopalni Wujek. Zabity 16 grudnia 1981 r. strzałem w klatkę piersiową podczas pacyfikacji kopalni przez pluton specjalny ZOMO. W kopalni przepracował 23 lata, brakowało mu dwóch lat do emerytury.

[6] Władysław Durda lat 43 ślusarz z Zarządu Portu Szczecin. Zmarł w nocy z 3 na 4 maja 1982 r. zatruty gazami łzawiącymi użytymi do rozpędzania demonstracji w dniu 3 maja 1982 r. w Szczecinie. Milicja odmówiła wezwania pogotowia.

[7] Józef Giza lat 24 górnik z Kopalni Węgla Kamiennego "Wujek" w Katowicach, zginął 16 grudnia 1981 r. w czasie pacyfikacji kopalni przez oddziały ZOMO. Pochodził z Zamojszczyzny.

[8] Joachim Gnida lat 28 górnik z Kopalni Węgla Kamiennego "Wujek", 16 grudnia 1981 r. podczas pacyfikacji kopalni przez oddziały ZOMO dosięgła go kula w skroń. Zmarł w szpitalu 2 stycznia 1982 r. Osierocił 2 letnią córkę. Został pochowany w Mikołowie.

[9] Ryszard Gzik lat 35 górnik z Kopalni Węgla Kamiennego "Wujek", zginął od strzału w głowę 16 grudnia 1981 r. podczas pacyfikacji kopalni przez oddziały ZOMO. Osierocił 11 letnia córkę.

[10] Jacek Jerz lat 38 współzałożyciel MKZ NSZZ "Solidarność" w Radomiu, działacz Konfederacji Polski Niepodległej. W stanie wojennym internowany, m.in. w Gęborzycach i Kwidzynie. W tym ostatnim ośrodku był jedną z ofiar brutalnej pacyfikacji. Zwolniony w ostatniej grupie internowanych pod koniec grudnia 1982 r. Zmarł w niewyjaśnionych okolicznościach 31 stycznia 1983 r.

[11] Wacław Kamiński lat 32 spawacz na wydziale K-2 Stoczni Gdańskiej. W czasie demonstracji przeciwko delegalizacji "Solidarności" w dniu 12 października 1982 r. trafiony petardą gazową w głowę. Nieprzytomny, przewożony Żukiem przez przypadkowego świadka do szpitala został jeszcze pobity przez zomowców. Zmarł w szpitalu 28 listopada 1982 r. nie odzyskawszy przytomności.

[12] Bogusław Kopczak lat 28 górnik z Kopalni Węgla Kamiennego "Wujek" w Katowicach, zabity strzałem w brzuch w czasie pacyfikacji kopalni przez oddziały ZOMO 16 grudnia 1981 r. W kopalni pracował od 8 miesięcy. Osierocił 1,5 roczną córkę.

[13] Tadeusz Kostecki lat 62 inżynier hydrotechnik, absolwent Politechniki Wrocławskiej, członek NSZZ ?Solidarność?. Pracował w Okręgowej Dyrekcji Gospodarki Wodnej we Wrocławiu. Po wprowadzeniu stanu wojennego przyłączył się jako delegat swojego zakładu do strajkujących na Politechnice. Zmarł na zawał serca po pobiciu przez ZOMO w czasie brutalnej pacyfikacji uczelni w nocy 15 grudnia 1981 r.

[14] ksiądz Stanisław Kowalczyk ojciec Honoriusz lat 48 dominikanin, duszpasterz akademicki w kościele oo. Dominikanów w Poznaniu, duszpasterz młodzieży strajkującej w 1981 r. Po wprowadzeniu stanu wojennego skupiał wokół siebie ludzi solidarnościowego podziemia, organizował pomoc dla internowanych. Odprawiał msze św. w intencji Ojczyzny. 17 kwietnia 1983 r. w niewyjaśnionych okolicznościach uległ wypadkowi koło Mogilna. Ciężko ranny zmarł 8 maja. W powszechnej opinii sprawcami wypadku byli funkcjonariusze SB.

[15] Ryszard Kowalski lat 44 przewodniczący KZ NSZZ "Solidarność" w Hucie Katowice, aresztowany po strajku 28 grudnia 1981 r. Do 24 stycznia 1983 r. był więziony bez rozprawy i wyroku. 7 lutego wyszedł z domu w poszukiwaniu pracy. Jego zwłoki wyłowiono z Wisły 30 marca 1983 r.

[16] Stanisław Królik lat 39 pracownik Fotooptyki w Warszawie. 10 listopada 1982 r. wracał z pracy, czekał na przystanku autobusowym przy Uniwersytecie. Został pobity przez milicjantów ścigających demonstrantów. Zmarł 16 listopada 1982 r.

[17] Józef Larysz lat 41 przewodniczący Komisji Zakładowej NSZZ "Solidarność" w zakładach Elwro w Pszczynie. Internowany, zwolniony z pracy. Starał się o zgodę na wyjazd do Australii. Zmarł 7 marca 1983 r. na zawał serca po kolejnym przesłuchaniu w KW MO w Katowicach.

[18] Bernard Łyskawa lat 51 mechanik w COBP "Poltegor" we Wrocławiu. 1 maja 1983 r. uczestniczył w nielegalnym pochodzie organizowanym przez opozycję. Podczas rozpędzania protestujących przez milicję został uderzony w klatkę piersiową pojemnikiem z gazem i zasłabł. Próba ratowania podjęta przez anonimowego lekarza została udaremniona przez milicjantów. Zmarł na zawał serca w bramie na ul. Wita Stwosza.

[19] Piotr Majchrzak lat 19 uczeń Technikum Ogrodniczego. 11 maja 1982 r. wieczorem wylegitymowany w centrum Poznania przez funkcjonariuszy ZOMO, został dotkliwie pobity. Przyczyną mógł być wpięty w ubranie opornik. Zmarł w szpitalu 18 maja na skutek rozległych obrażeń czaszki nie odzyskując przytomności. Śledztwo umorzono "z powodu nie wykrycia sprawców przestępstwa".

[20] Kazimierz Majewski lat 46 przewodniczący Komisji Zakładowej ?Solidarności? w Jeleniogórskich Zakładach Narzędziowych, internowany w lecie 1982 r. "w ramach działań profilaktycznych". Na skutek nieustannej nagonki, inwigilacji, gróźb pod adresem rodziny i nakłaniania do współpracy z SB popełnił samobójstwo w dniu 29 października 1982 r.

[21] Kazimierz Michalczyk lat 27 tokarz z ELWRO we Wrocławiu. 31 sierpnia 1982 r. był świadkiem rozpędzania przez milicję demonstracji w rejonie ul. Legnickiej. Śmiertelnie postrzelony zmarł w szpitalu 2 września. Śledztwo umorzono.

[22] Andrzej Pełka lat 20 górnik w Kopalni Węgla Kamiennego ?Wujek? w Katowicach, trafiony trzema kulami 16 grudnia 1981 r. podczas pacyfikacji kopalni przez oddziały ZOMO, zmarł w kilka godzin po przewiezieniu do szpitala. Najmłodszy z zastrzelonych, został pochowany na cmentarzu w Niedośpielinie pod Piotrkowem.

[23] Bogusław Podborączyński lat 21 spawacz w Zakładach Urządzeń Przemysłowych w Nysie. Działacz "Solidarności?, kolporter. Zaginął 14 marca 1983 r. Prawdopodobnie został zatrzymany przez funkcjonariuszy MO, jego zwłoki wyłowiono z rzeki 15 kwietnia. Śledztwo umorzono.

[24] Marek Kuchta lat 30 robotnik w zakładzie ZREMB na warszawskim Żoliborzu, członek "Solidarności". Pobity 3 maja 1983 r. na Starym Mieście podczas rozpędzania demonstracji. Zmarł 5 maja 1983 r.

[25] Mieczysław Poźniak lat 26 robotnik w Elektromontażu. Zginął od rany postrzałowej brzucha 31 sierpnia 1982 r. podczas rozpędzania przez oddziały milicji demonstracji w Lubinie.

[26] Grzegorz Przemyk lat 19 maturzysta z warszawskiego XVII LO im. Andrzeja Frycza- Modrzewskiego, syn Barbary Sadowskiej, poetki, działaczki Prymasowskiego Komitetu Opieki nad Osobami Pozbawionymi Wolności i ich Rodzinami. 12 maja 1983 r. został zatrzymany na Starym Mieście i bestialsko pobity przez milicjantów w komisariacie przy ul. Jezuickiej. ?Bijcie tak, żeby nie było śladów? polecił dyżurny funkcjonariusz. Zmarł 14 maja 1983 r. w wyniku obrażeń wewnętrznych. W 1984 r. w wyreżyserowanym procesie o pobicie oskarżono sanitariuszy pogotowia, którzy wieźli Grzegorza do szpitala.

[27] Stanisław Rak lat 35 zegarmistrz. W czasie demonstracji "solidarnościowej" w Kielcach 31 sierpnia 1982 r. został zatrzymany przez MO, przewieziony do Komendy Miejskiej i dotkliwie pobity. Zmarł w wyniku odniesionych obrażeń 7 września 1982 r.

[28] Mieczysław Radomski lat 56 ślusarz z Unitry-Unimy w Warszawie, członek "Solidarności". 3 maja 1982 r. szedł na mszę do Katedry. Zasłabł, gdy ZOMO zaatakowało zgromadzonych w Śródmieściu ludzi. Zmarł w drodze do szpitala. Śledztwo umorzono.

[29] Mieczysław Rokitowski lat 47 aresztowany 21 marca 1982 r. w Przemyślu pod zarzutem rozpowszechniania nielegalnych wydawnictw. Zmarł 3 kwietnia po pobiciu w areszcie śledczym w Załężu. Postępowanie umorzono.

30] Piotr Sadowski lat 22 pracownik Portu Gdańskiego, 31 sierpnia 1982 r. w centrum Gdańska w trakcie ucieczki przed rozpędzającymi demonstrantów oddziałami milicji przewrócił się i uderzył w głowę. Nieprzytomny, uległ zatruciu gazami łzawiącymi. Zmarł po przewiezieniu do szpitala. Śledztwo umorzono "z powodu nie stwierdzenia czynu przestępczego".

[31] Jan Samsonowicz lat 39 aktywny uczestnik opozycji przedsierpniowej, współzałożyciel Ruchu Młodej Polski, współpracownik Ruchu Obrony Praw Człowieka i Obywatela, założyciel NSZZ "Solidarność" na Akademii Medycznej w Gdańsku, członek Zarządu Regionu, delegat na I Zjazd. Po zwolnieniu z internowania w lipcu 1982 r. nadal działał w strukturach konspiracyjnych. Pozostawał w ciągłym zainteresowaniu SB. 30 czerwca 1983 r. o świcie jego zwłoki znaleziono wiszące na pasku na ogrodzeniu stadionu RKS ?Stoczniowiec? w Gdańsku. Wcześniej był widziany w okolicy w towarzystwie dwóch mężczyzn. Śledztwo miało uwiarygodnić wersję samobójstwa.

[32] Zbigniew Simoniuk lat 33 działacz białostockiego Komitetu Obrony Więzionych za Przekonania. W styczniu 1981 r. w niewyjaśnionych okolicznościach podpalony, w kwietniu zaginął na kilka dni. Znaleziono go krańcowo wyczerpanego ze śladami licznych obrażeń. W grudniu 1981 r. internowany, a w październiku aresztowany i skazany na dwa lata pozbawienia wolności. Według oficjalnej wersji popełnił samobójstwo 8 stycznia 1983 r. w więzieniu w Białymstoku.

[33] Ryszard Smagur lat 29 pracownik krakowskiej introligatorni. Zginął 1 maja 1983 r. podczas rozpędzania przez milicję demonstracji w Nowej Hucie ugodzony w szyję granatem łzawiącym. Śledztwo umorzono "z uwagi na nie wykrycie sprawcy".

[34] Jan Stawisiński lat 22 górnik z Kopalni Węgla Kamiennego Wujek w Katowicach, pochodził z Koszalina. Zmarł 25 stycznia 1982 r. w szpitalu w wyniku rany postrzałowej głowy odniesionej podczas pacyfikacji kopalni przez ZOMO 16 grudnia 1981 r.

[35] Andrzej Trajkowski lat 32 mechanik z Wrocławskiego Przedsiębiorstwa Instalacji Przemysłowych, ojciec trojga dzieci. Zginął 31 sierpnia 1982 r. w wyniku rany postrzałowej głowy odniesionej w czasie rozpędzania przez ZOMO demonstracji w Lubinie.

[36] Zbigniew Wilk lat 30 górnik w Kopalni Węgla Kamiennego "Wujek" w Katowicach, zabity strzałem w plecy podczas pacyfikacji kopalni przez ZOMO 16 grudnia 1981 r. Osierocił dwoje dzieci.

[37] Bogdan Włosik lat 20 elektryk z Huty im. Lenina, zginął 13 października 1982 r. zastrzelony przez funkcjonariusza SB podczas demonstracji w Nowej Hucie.

38] Tadeusz Woźniak lat 49 robotnik w brygadzie remontowej "Energetyka" w Siechnicy, zmarł 1 września 1982 r. w wyniku urazów wewnętrznych doznanych w czasie rozpędzania przez funkcjonariuszy ZOMO demonstracji 31 sierpnia we Wrocławiu.

[39] Zenon Zając lat 22 górnik w Kopalni Węgla Kamiennego "Wujek" w Katowicach, zabity strzałem w klatkę piersiową przez funkcjonariuszy ZOMO podczas pacyfikacji kopalni 16 grudnia 1981 r. Pochodził z poznańskiego.

[40] Jerzy Zieleński lat 53 żołnierz AK, dziennikarz i publicysta "Problemów" i "Literatury", jednocześnie "Biuletynu Informacyjnego KOR" i "Robotnika", popularyzator nauki. Po sierpniu 1980 r. zainspirował zmianę władz Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich poprzez zwołanie Nadzwyczajnego Zjazdu SDP. Współtwórca nieformalnego zespołu dziennikarzy "Doświadczenie i Przyszłość", który opracował w 1981 r. "Raport o Polsce" wydany w drugim obiegu. Doradca komisji regionalnej NSZZ "Solidarność" Region Mazowsze. Delegat na I Zjazd NSZZ "Solidarność". W końcu 1981 r. otrzymał nominację na redaktora naczelnego nowego pisma związkowego "Tygodnik Mazowsze". Pracował nad pierwszym numerem, który miał się ukazać w styczniu 1982 r. 13 grudnia 1981 r. popełnił samobójstwo. Dla uczczenia jego pamięci "Tygodnik Mazowsze" wydawany po stanie wojennym jako pismo podziemia zaczynał się od numeru drugiego.

[41] Jan Ziółkowski lat 56 członek NSZZ "Solidarność", współpracownik Komitetu Budowy Pomnika Ofiar Czerwca'56 w Poznaniu. Wezwany 1 marca 1983 r. na przesłuchanie do V Komendy MO został pobity przez funkcjonariuszy. Zmarł 5 marca w wyniku odniesionych urazów.

CZĘŚĆ DRUGA ? Lata 1983-1989

[42] Marcin Antonowicz lat 19 student I roku Uniwersytetu Gdańskiego zatrzymany przez funkcjonariuszy ZOMO na ulicy w rodzinnym Olsztynie wieczorem 19 października 1985 r. Podczas przewożenia milicyjnym starem dotkliwie pobity i wyrzucony z samochodu. Zmarł 2 listopada 1985 r. nie odzyskawszy przytomności. Pogrzeb był wielką manifestacją patriotyczną z udziałem władz uczelni, duchowieństwa i mieszkańców miasta. Śledztwo mające wykazać niewinność milicjantów prowadzono pod ścisłym nadzorem WUSW i kierownictwa MSW.

[43] Piotr Bartoszcze lat 34 rolnik ze Sławęcina na Kujawach. Był jednym z organizatorów struktur związkowych Solidarności Chłopskiej, uczestnikiem strajków rolniczych i sygnatariuszem porozumień bydgoskich w kwietniu 1981 r. które poprzedzały rejestrację NSZZ "Solidarność" Rolników Indywidualnych. Internowany w stanie wojennym, po uwolnieniu prowadził konspiracyjną działalność związkową. Inwigilowany przez SB, wielokrotnie przesłuchiwany i rewidowany. Zaginął 7 lutego 1984 r. podczas rozwożenia podziemnych wydawnictw. Ciało znalazł brat 9 lutego w studzience melioracyjnej na polu ze śladami bicia i duszenia. Śledztwo umorzono "wobec niestwierdzenia przestępstwa".

[44] Janina Drabowska lat 63 rencistka, zmarła 1 września 1983 r. na skutek obrzęku płuc spowodowanego działaniem gazów łzawiących użytych do rozpędzania demonstracji w Nowej Hucie w dniu 31 sierpnia.

[45] Roman Franz lat 32 sztygar w kopalni węgla kamiennego w Gliwicach. Wieczorem 7 stycznia 1985 r. został zatrzymany przez milicję na komisariacie kolejowym, kilka godzin później znaleziony nieprzytomny na ławce koło dworca PKP, po przewiezieniu do szpitala zmarł. Przyczyną śmierci były liczne urazy głowy wskazujące na pobicie. Sprawców nie wykryto.

[44] Janina Drabowska lat 63 rencistka, zmarła 1 września 1983 r. na skutek obrzęku płuc spowodowanego działaniem gazów łzawiących użytych do rozpędzania demonstracji w Nowej Hucie w dniu 31 sierpnia.

[45] Roman Franz lat 32 sztygar w kopalni węgla kamiennego w Gliwicach. Wieczorem 7 stycznia 1985 r. został zatrzymany przez milicję na komisariacie kolejowym, kilka godzin później znaleziony nieprzytomny na ławce koło dworca PKP, po przewiezieniu do szpitala zmarł. Przyczyną śmierci były liczne urazy głowy wskazujące na pobicie. Sprawców nie wykryto.

[46] Tadeusz Frąś lat 34 nauczyciel, przewodniczący NSZZ "Solidarność" w szkole podstawowej w Zabierzowie Bocheńskim koło Niepołomic. W stanie wojennym nadal prowadził niezależną działalność związkową. 7 września 1983 r. wyjechał do Krakowa, jednak nie dotarł na umówione spotkanie. Jego ciało z śladami ciężkiego pobicia znaleziono porzucone na przedmieściu Krakowa. W prowadzonym tendencyjnie śledztwie przyjęto wersję samobójstwa.

[47] Grzegorz Luks lat 19 29 sierpnia 1986 r. wieczorem odprowadzał kolegę na dworzec w Goleniowie. Był koniec wakacji, 1 września miał rozpocząć pracę i dorosłe życie. Został bezpodstawnie zatrzymany przez patrol MO i skatowany na komisariacie. 31 sierpnia trafił do szpitala. Zmarł 14 stycznia 1987 r. w wyniku odniesionych obrażeń wewnętrznych. Sąd w Szczecinie skazał milicjanta winnego pobicia na dwa lata więzienia, ten jednak nie stawił się do odbycia kary.

[48] Lesław Martin lat 37 elektryk, pracownik piekarni, członek Komisji Rewizyjnej Zarządu Regionu Dolny Śląsk NSZZ "Solidarność", kolporter i drukarz nielegalnych wydawnictw, dwukrotnie internowany, inwigilowany przez SB. 11 stycznia 1985 r. wieczorem został zrzucony przez ?nieznanych sprawców" z kładki dla pieszych nad torami we Wrocławiu. Zmarł w wyniku doznanych obrażeń 23 stycznia 1985 r. nie odzyskawszy przytomności. Na kilka miesięcy przed śmiercią skarżył się żonie, że jest śledzony, mówił, że ?oni mnie chyba dopadną".

[49] ksiądz Stefan Niedzielak lat 75 prałat, proboszcz parafii św. Karola Boromeusza na warszawskich Powązkach. Żołnierz AK, po wojnie członek Zrzeszenia Wolność i Niezawisłość. Pracował w warszawskich parafiach, od 1977 r. na Powązkach. Prowadził działalność upamiętniającą Polaków poległych na Wschodzie, odprawiał msze rocznicowe, był współzałożycielem Rodziny Katyńskiej, inicjatorem ustawienia na cmentarzu Krzyża Katyńskiego Wspierał opozycję zgrupowaną wokół ideałów tradycji niepodległościowych. Inwigilowany przez SB, szykanowany, stale otrzymywał anonimy z pogróżkami. Został zamordowany na plebani 20 stycznia 1989 r. Sprawcy pozostali nieznani.

[50] ksiądz Jerzy Popiełuszko lat 37 po otrzymaniu święceń kapłańskich w 1972 r. pracował w podwarszawskich i warszawskich parafiach. Kapelan "Solidarności", w stanie wojennym w kościele pw. św. Stanisława Kostki odprawiał Msze za Ojczyznę, gromadzące rzesze wiernych. Wielokrotnie szykanowany przez władze. 19 października 1984 r. gdy wracał z Bydgoszczy został uprowadzony przez funkcjonariuszy MSW, skatowany i zamordowany. Jego ciało wyłowiono ze zbiornika wodnego na Wiśle koło Włocławka 30 października. Bezpośrednich sprawców mordu: Grzegorza Piotrowskiego, Leszka Pękalę i Waldemara Chmielewskiego skazano na kary więzienia od 14 do 25 lat, zmniejszane na mocy amnestii.

51] Jan Strzelecki lat 69 socjolog, pracownik naukowy Instytutu Filozofii i Socjologii PAN, powstaniec warszawski, działacz socjalistyczny. Zaangażowany w opozycji demokratycznej, członek Towarzystwa Kursów Naukowych, uczestnik konwersatorium "Doświadczenie i Przyszłość", do 1979 r. członek PZPR. Doradca NSZZ "Solidarność", w stanie wojennym internowany. W 1987 r. współinicjator odrodzenia Polskiej Partii Socjalistycznej. W nocy z 29 na 30 czerwca 1988 r. padł nad Wisłą ofiarą brutalnego napadu, w wyniku którego zmarł 11 lipca. Okoliczności napadu nigdy nie zostały wyjaśnione.

[52] ksiądz Stanisław Suchowolec lat 31 wikariusz w parafii Najświętszej Marii Panny na Dojlidach w Białymstoku, wcześniej w Suchowoli. Utworzył duszpasterstwo robotnicze, organizował Msze św. za Ojczyznę, pomagał prześladowanym. Wielokrotnie pobity "przez nieznanych sprawców", otrzymywał liczne anonimy z pogróżkami, żył w stałym poczuciu zagrożenia. Zginął w pożarze swojego mieszkania 30 stycznia 1989 r. Sprawców podpalenia nie wykryto.

[53] Zbigniew Szkarłat lat 43 działacz nowosądeckiej Solidarności, w 1984 r. aresztowany i więziony ?za udział w nielegalnych strukturach?, jeden z inicjatorów Mszy za Ojczyznę w Nowym Sączu, wielokrotnie zatrzymywany, przesłuchiwany. 2 lutego 1986 r. został znaleziony ciężko pobity na ulicy. Zmarł 9 lutego w wyniku rozległego pęknięcia czaszki.

[54] Zbigniew Tokarczyk lat 31 pracownik elektrowni w Stalowej Woli, działacz "Solidarności" i KPN. Został zamordowany przed własnym domem w nocy z 23 na 24 lutego 1984 r. przez "nieznanych sprawców". Śledztwo umorzono.

[55] Zbigniew Wołoszyn lat fizyk, pracownik Centralnego Laboratorium Ochrony Radiologicznej w Warszawie. Działał w podziemnej ?Solidarności?, badał skutki wybuchu reaktora w Czarnobylu. Zwłoki znaleziono w Warszawie 9 stycznia 1987 r. przed 10-piętrowym budynkiem naprzeciwko pracy. Śledztwo od razu ukierunkowano na wersję samobójstwa, choć była ona wątpliwa.

[56] ksiądz Sylwester Zych lat 39 kapłan archidiecezji warszawskiej, współpracownik "Solidarności", w 1982 r. oskarżony o współudział w zabójstwie sierżanta Karosa i gromadzenie broni, w więzieniu szykanowany i straszony. Po wyjściu z więzienia w 1986 r. nawiązał współpracę z KPN, nadal prowadził działalność niezależną. W nocy 11 lipca 1989 r. znaleziono go martwego na dworcu PKS w Krynicy Morskiej. Śledztwo nie doprowadziło do ujawnienia sprawców zabójstwa.

To dla tych co zapomnieli, może nie słyszeli, a mają zamiar w przyszłości głosować na LiD, spadkobierczynię PRL.