Natury nie oszukasz

Biedni pacjenci szpitala psychiatrycznego, zapewne mają o niebo poważniejsze tematy, tyle że nie mają pojęcia, iż one w obowiązującej rzeczywistości pozostają kompletnie bez znaczenia. Mnie empirycznie naszedł temat niepoważny, choć dotykający chleba naszego powszedniego – zdawałoby się podstawy naszego bytu.

Dlaczego ludzie nie pieką własnego chleba? Bo po co, skoro jest gotowy w sklepie. To nic, że częstokroć o smaku napromieniowanego trampka albo konsystencji bliskiej bokserskiej rękawicy, za to z miesięcznym terminem trwałości. Własne pieczywo ma tę niepowetowaną zaletę, ze chociaż składnik w postaci proszku do prania (czy coś w tym stylu, w każdym razie też z literką „E”) pozwala ominąć. W pozostałym zakresie chleb swojski od państwowego jakby przestał się czymkolwiek różnić.

Aby zakwasowi się powodziło, trzeba mu [czystej] wody, [czystej] mąki i krzty [czystego] powietrza. Z mąki w Polsce od jakiegoś czasu dostępna tylko z gatunku Genetix, to powszechnie wiadomo. Mimo czego zakwas ciągnął. Potem coś następnego się zepsuło, bo tak rósł nie rósł, ale ze słoika jakby zleniwiał uciekać. Teraz wygląda, że już wszystkie składniki się zdefektowały, nawet jeśli ciężko znaleźć przyzwoity, odpowiednio wystopniowany synonim za to, co miało się na myśli.

I tym oto sposobem chyba wysłowiłem się, o co mi chodziło. Zakwas przestał rosnąć, mimo że zawsze rósł. Pozostało do ustalenia, czy to też wina Tuska, czy pora przyzwyczajać się do absolutnie wszystkiego nowego, co gorsze i zarazem przestać naigrawać z tych, co twierdzą, że stary świat już nie wróci, skoro sama natura zdążyła wkroczyć w nowy.

Ech, szkoda, że nie zostałem dziennikarzem, z 200 gram zakwasu, zamiast upiec bochenek, to 4 akapity o niczym zrobiłem. Jedna z „polskich” press-grup byłaby ze mnie dumna – tak sobie na koniec westchnąłem. I jak sprytnie ominąłem to, że wkrótce nie będzie żadnej mąki.