"– Że dosięgnąłeś w macicy główki dziecka przekonasz się, gdy mocno ściśniesz kleszcze, a przez szyjkę wycieknie biaława galaretka.."
Oszczędzę Państwu dalszych opisów. Takim, i podobnymi próbują nas epatować tzw. obrońcy życia. Sam cytat pochodzi z "Faktu". Tabloidu, którego poziom zawiera się między informacją o pani z trzema piersiami na pierwszej stronie i zdjęciem gołej kobiety z dwoma na ostatniej. Wystarczy.
Odnoszę jednak wrażenie, że to, co się obecnie dzieje wokół tzw. deklaracji sumienia i niejakiego profesora Chazana, przekroczyło granice wytrzymałości wszystkich zwykłych ludzi. Choć media starają się nadać tej sprawie jakiś ludzki, cywilizowany wymiar, dokonać właściwej oceny tego wydarzenia (pojawiająca się w nich jednoznaczna krytyka), to nie ulega wątpliwości, że ci tzw. obrońcy życia odnieśli pewien sukces. Samo medialne nagłośnienie sprawiło, że niszowe, obskuranckie poglądy, znalazły swoją publiczną scenę i mogą z niej zatruwać umysły Polaków.
Sama deklaracja sumienia jest jakimś horrendum. Dlatego, że - czy się to komuś podoba, czy nie - mamy juz XXI wiek. Szokuje także język owej deklaracji. Wydawało się, że tamten świat się już skończył i nie powróci. Samo pojęcie sumienia jest jakby wyjęte z formaliny. Odrealniony świat zacofanych umysłów. Czy, na ten przykład, widział ktoś sumienie? Szokujące jest to, że takie myślenie, publicznie prezentowane choćby przez owego prof. Chazana, znów odżyło. Potworna jest żywotnośc zabobonów. Cała ta sytuacja, dziejąca się tu i teraz, jest niezwykle żenująca dla myślącego człowieka.
Smutne.
Wczoraj jednak pojawiła się informacja, która przywraca nadzieję. Do szpitala, którym kieruje prof. Chazan (i w którym praktykował swoje XIX-wieczne teorie) weszły wreszcie kontrole urzędów państwowych. Obok Rzecznika Praw Pacjenta znalazł się tam także przedstawiciel Rzecznika Praw Dziecka.
Nie ukrywam, że na takie działanie czekałem. To właśnie Rzecznik Praw Dziecka jest osobą najbardziej kompetentną w tej historii.
To właśnie dzieci są głównymi ofiarami niedorzecznych poglądów prof. Chazana i jemu podobnych. Stawia się je na równi z płodami. Narusza się więc ich godność. Ale mogą tracić i tracą więcej - miejsca w przedszkolach czy w szkołach, szanse na zasiłki, zwycięstwo w konkursie ofert. Pozornie drobne sprawy, które układają się jednak w całość - w szczęśliwe dzieciństwo, radosną młodość, pogodną starość. W bezpieczeństwo i pewność jutra.
Kawalerem Orderu Uśmiechu zostaje dorosły, którego działalność jest wyjątkowa, nietuzinkowa i przynosi dzieciom najwięcej radości, często ratuje ich życie. Uważam, że Rzecznik Praw Dziecka w pełni zasłużył na to wspaniałe wyróżnienie.
