W życiu zgrzyta. Zgrzyty są na porządku dziennym.
Zgrzyta w życiu osobistym, prywatnym, jak i w życiu społecznym, co do tego nikt chyba nie ma wątpliwości. Zgrzyta przy tym coraz głośniej.
Ale rzecz ciekawa ujawnia się, gdy zastanowimy się nad rozkladem statystycznym tych zgrzytów. Nikt badań statystycznych w tym zakresie nie przeprowadzał, ale chyba nie ma co do tego wątpliwości, że zgrzyty wywołują wzmożenie emocjonalne, a to wzmożenie objawia się naczęściej i najgłośniej w kręgach po lewej stronie sceny polityczno-społecznej.
Jaka może być przyczyna tych zgrzytów ?
Żeby to ustalić trzeba najpierw postawić pewne kluczowe założenia, bez których jakiekolwiek rozważania tracą sens. Zasadnicze założenie dotyczy faktu, że w obecnej fazie cywilizacyjnej rządzi teoria. Nie jakaś tam praktyka, na którą lubią powoływać się nieucy, lecz właśnie teoria, bo to nauka i oparta na niej technologia transformują świat i nie można sobie wyobrazić życia bez technologii, a więc i bez teorii. I to ta teoria jest, na różne sposoby, wdrażana praktycznie. Tymczasem, przeciętnym ludziom, z natury wzrokowcom, teoria umyka z pola widzenia.
A z tymi praktycznymi wdrożeniami jest lepiej lub gorzej, bo niestety teorii jest wiele, teorie są złożone, niektóre są bardziej całościowe, inne tylko cząstkowe i próby ich wprowadzenia w praktyce natrafiają z tego powodu na oczywiste trudności. Teorie sładają się z tysięcy puzzli i nie wszystkie puzzle ideowe da się dopasować i zamontować by tworzyły spójny system. Wdrażane systemy są więc rozklekotane i zgrzytliwe. Do tego dochodzi jeszcze opór materii, bo teoria to idee, a materia, w której mają być idee wdrożone to materia, fizyczna lub biologiczna. Do tego,żeby sobie nie zawracać głowy dochodzeniem, która teoria jest prawdziwa, a która nie, przyjęto arbitralne założenie, że wszystkie idee są słuszne, z wyjątkiem tych prawicowych i katolickich, oczywiście.
Teorie bywają rozmaite - jedne bardziej prawdziwe, inne mniej lub całkiem fałszywe, jedne bardziej całościowe, inne cząstkowe i pojawia się na poziomie praktycznym brak kompatybilności między elementami tak złożonej całości.
Do tego dochodzą zmiany struktury świata medialnego związane z pojawieniem się internetu. Medialny chaos utrudnia ocenę wiarygodności komunikatów medialnych i teorii jakie z nimi się wiążą.
Fatalne skutki tego chaosu objawiają się zarówno na poziomie indywidualnym, psychicznym jak i na poziomie społecznym czy instytucjonalnym. Pojawiają się pstrokate osobowości złożone z elementów źle do siebie dobranych czy dopasowanych, co owocuje rozstrojem psychicznym. Podobny rozstrój pojawia się na poziomie społecznym, utrudniając lub uniemożlwiając współpracę. Widzimy to na codzień w rodzinach i w życiu politycznym. Wszystko tu zgrzyta.
Gdy takie pstrokate osobowości wchodzą ze sobą w interakcje, nie są w stanie wspóldziałać bez zgrzytów, ani współpracować zgodnie w instytucjach społecznych.
Nic dziwnego, że zgrzyta, bo typowy leming nie ma pojęcia o teorii, ani o elementach składających się na jego osobistą konstrukcję psychiczną, umysłową. W konfrontacji ze złożonością zjawiska, leming dąży do uproszczenia i wygody, a jego motywacja ogranicza się do chciejstwa, i wycofuje się gdy natrafia na trudności związane ze złożonością teorii i pstrokatością praktyki , więc trudno mu zdobyć się na skalę wyrafinowania jakiej wymaga udane życie. W efekcie tego, leming będzie albo w pełni sterowany z zewnątrz, albo będzie popadał w konflikty, których przyczyn nie będzie w stanie zrozumieć i sobie z nimi radzić.
Przejdźmmy teraz dalej - do kolejnych objawów dezintegracji widocznych w obecnym systemie, w którym praktycznie wdrożono demoliberalizm w wersji politycznej i jego konsumpcjonistyczną odmianę gospodarczą. Wielokrotnie pisałem, że demoliberalizm jest efektem błędnej teorii antropologicznej, bazującej na ograniczeniu systemu do jednej tylko relacji wolności. Groźniejszy jednak jest konsumpcjonizm, bo nie tylko bazuje na błędnej teorii , ale tworzy i utrwala błędne struktury społeczne i osobowościowe, wynikające z przyjęcia teoretycznej prspektywy indywidualistycznej. Błędne idee demoliberalne prowadzą do wyraźnego zakwestionowania przez establishment demoliberalny zasad demokracji, co szczególnie ujawniło się w USA, po zwycięstwie Trumpa oraz w Europie po zwycięstwie Fideszu na Węgrzech i PISu w Polsce. Na poziomie gospodarczym fatalne efekty wiązały się z globalizacją, dominacją rynków finansowych i restrukturyzacją firm podporządkowaną krótkoterminowym celom wyznaczanym przez giełgowych inwestorów.
