Kto wygrał? Wyborcy!

Wyników nie podaję, bo ci, których to interesowało, już dawno je znają.

Najbardziej może interesująca liczba dotycząca tych wyborów, to liczba 85. Tyle właśnie procent wyborców wzięło udział w głosowaniu. To jest dowód zdrowia demokracji i społeczeństwa. Społeczeństwa, w których połowa obywateli nie głosuje, bo nie ma to dla nich żadnego sensu, nie są zdrowymi społeczeństwami demokratycznymi.

I oczywiście jest to też dowód tego, że Francuzi wyczuli, iż nadeszła pora na zmiany.

Co do kandydatów, którzy weszli do drugiej tury: Jak zwykle wszędzie pełno niemiłosiernie uproszczonych opinii o tym, że Sarkozy to taki prawicowy konserwatysta, a Royal to taka rozrzutna i rozdająca prezenty socjalistka. Jednym z idoli pani Royal jest Tony Blair, natomiast George Bush na pewno nie jest idolem Sarkozy'ego. Pani Royal dużo mówiła o pozytywnej roli przedsiębiorstw i ich zysków, i nie jest wcale przeciwniczką gospodarki wolnorynkowej. Sarkozy dużo mówił o pracy, o potrzebie pomagania słabszym, o robotnikach.

Świat jest dużo bardziej skomplikowany niż by to wynikało z tych ubogich podziałów na prawicę i lewicę.

I oczywiście, jak zawsze gdy mowa o Francji, niektórzy nie mogą się powstrzymać od potrzeby załatwiania starych porachunków z Chirakiem, choć to nie całkiem na temat. W najważniejszej, najtragiczniejszej i niosącej ze sobą najwięcej niebezpieczeństw na przyszłość sprawie ostatniego dziesięciolecia, czyli odnośnie Iraku - ośmielił się po prostu mieć rację. Doprawdy, bezczelny ten Chirac.