Już we Francji, ale jeszcze trochę w Polsce

Powrót do domu po przemiłym spotkaniu w klubie zwanym jakby nie było z francuska Société (pozdrawiam tych, z którymi mogłem pogadać, a także wszystkich innych).

Po lądowaniu, przy wsiadaniu do autobusu przed budynkiem lotniska kierowca mówi paru osobom, że już nie ma miejsc i że trzeba przejść do drugiego autobusu, stojącego zresztą tuż obok. Wysiadam, a równocześnie słyszę głośny krzyk: "P...rrrrrrrrrr...ny murzyn!!!!!!", z takim ekspresyjnie przeciągniętym długim R. W taki właśnie sposób pewien rodak wyraził swoje niezadowolenie z prośby kierowcy, który pechowo miał ciemną skórę i szczęśliwie raczej nie mógłby czytać Mickiewicza w oryginale. Oczywiście natychmiast rodak ów posłuszenie przesiadł się do drugiego autobusu.

Rasiści bywają wszędzie, idioci również. Różnica polega na tym, że w niektórych społeczeństwach, ośmielę się powiedzieć bardziej rozwiniętych, nawet idioci wyczuwają, że pewne zachowania i pewne słowa nie są przez te społeczeństwa akceptowane. I nawet ci idioci nie powiedzą w takiej sytuacji tego, co bardzo mocno myślą (a myślą to co myślą, bo jako idioci inaczej nie umią*).

Cywilizacja polega przecież na tym, że uczymy się hamować nasze prymitywne naturalne odruchy. Uczymy się, że gdy chcemy zjeść, nie wystarczy rąbnąć w głowę przechodzącą staruszkę i zabrać jej chleb. Trzeba ten chleb kupić. Ze nie należy załatwiać się na środku ulicy, bo są do tego odowiednie miejsca. Ze nie należy publicznie wzywać do strzelania do lewaków, prawaków, i wszelkich innych aków, choć bardzo nas oni swoimi poglądami denerwują. Bo mają oni do tych poglądów pełne prawo. Ze nie należy w tak nahalny sposób wyrażać pogardy z powodu koloru skóry. Bo są słowa, które mogą ranić jak nóż.

I nie ma to nic wspólnego z wolnością słowa i opinii. Chodzi o umiejętność życia w społeczeństwie. I o szacunek dla innych, a tym samym dla samego siebie.

* Błąd jest celowy