„jak nie przymierzając Kmicic – opuścił (Kukliński) zdradziecką klikę władzy, co należy mu poczytać za zasługę, a biorąc pod uwagę okoliczności i ryzyko, także za bohaterstwo. To było heroiczne nawrócenie, a nie zdrada. Oni naprawdę nie mogą jemu wybaczyć postawy, bo ich postawa była diametralnie przeciwna. A co jest diametralnie przeciwne patriotycznej zasłudze, to wszyscy wiemy …”
Święte słowa.
Zacytowaliśmy kawalątek świetnej rozprawy pana Seamana z etyką upadłych jenerałów.
Bohaterów czasu minionego a naznaczonego śmiercią, więzieniem i torturami.
Tamte czasy, ich czas, to już historia.
Natomiast ciekawi nas bardzo teraźniejszość i skwapliwe przyzwolenie (kogo?) na spraszanie do telewizji, tych wszystkich, którzy w kontekście własnych, negatywnych życiorysów, wypowiadają obrazoburcze kwestie i mają czelność wystawiać laurki.
Sądzić kto postąpił dobrze, a kto źle.
Recenzować postępowanie innych ludzi, nie mając do tego ani krztyny moralnych uprawnień.
Oto jest cała dzisiejsza Polska !
Zakłamana, fałszywa i pielęgnująca odszczepieńców.
Boli i drze w środku, staje na głowie, kiedy dowiadujemy się, że specjalistka od „kręcenia lodów”, werdyktem sądu, zostaje bez winy.
Inna wybiera się po benefity do parlamentu Europy.
Ciągnąc za sobą wiele barwnych, ekranowych postaci, znających się na polityce, jak wilk na rozgwiazdach.
Nie obrażając wilków …
Kiedyś pisałem, że to cyrk, kabaret a dziś napiszę, że to tragedia Posejdona. W innej odsłonie tylko.
Wczoraj natrafiliśmy na „człowieka z nadziei”.
Nie udało się nam skupić.
Przekartkowaliśmy.
I nasza recenzja „oskarowego arcydzieła” też będzie adekwatna.
Jaki człowiek, taki film.
O ile na bezrybiu komunistycznym, „człowieka z marmuru” oglądaliśmy z wypiekami na twarzy, bo oddawał klimat. W przybliżeniu choć …
To ostatnie dzieło autorytarnego reżysera jest zwykłym knotem. Dla nas.
Tam się wstrzelił a tu strzelił. Kulą w parkan.
Zaryzykowalibyśmy tezę, że obraz powstał na zamówienie.
Reżysera. Odczuwającego dotkliwy brak kasy …
W naszym odczuciu pan Więckiewicz tylko sparodiował bohatera.
Raczej nieudolnie, bo autentyk jest nie do podrobienia.
A nawracając się do meritum, to Bogu chwała, że są między nami Ludzie pokroju Seaman’a.
Prawomyślni, rzeczowi i konsekwentni.
Może ONA jeszcze nie zginie ? A przynajmniej jeszcze nie teraz !
I tego się trzymajmy …
Inne tematy w dziale Polityka
