Wprawdzie już po świętach. Czas oczekiwania, że mieszkańcy obórek i chlewików coś szepną, a nuż podpowiedzą, minął bezpowrotnie. Nie usłyszeliśmy kompletnie nic.
Za to po wygranych przez ZP wyborach w 2015 roku pierwszy raz otwartym tekstem usłyszeliśmy, że w Polsce tylko może i wyłącznie rządzić „umowny układ“ vide salon. Zadzierzgnięty przy historycznie okrągłym meblu.
A wszelakie inne rozstrzygnięcia nie będą respektowane ! Mało kto dziś pamięta o szalbierstwie platformiarzy pospołu z pezetelem o niekonstytucyjnym a profilaktycznym majsterkowaniu przy nasadzeniu „dodatkowych sprawiedliwych“ do Trybunału. Tak by ich było zawsze na wierzchu. A porażkę wyborczą zaczynali wtedy brać pod uwagę.
Wygrana prezydenta Dudy zdefiniowała narastające wycie odrywanych od koryta platfusów i gwałtowne poszukiwanie alternatywnego wariantu, który dawałyby cień nadziei na łagodne lądowanie. I tym właśnie orężem miał pozostawać wcześniej zaanektowany TK.
Plan był prosty jak konstrukcja młotka. Aż prymitywny. PiS głosuje jak chce. Bo może. Opozycja pluje się jak chce. Bo też może. Co wyświetla zresztą do dziś bez najmniejszych oporów. Prezydent Notariusz zamaszyście w świetle kamer i jupiterów czytelny, bądź nie, składa podpis a ... cysorz trybunalski, lub jakiś inny, ale zakolegowany w majestacie postkomuszego bezprawia, bez ceregieli wypierniczają makulaturę na wysypisko. Czyli tam gdzie jest miejsce dla makulatury.
Take chitro prostacko bandycke zagranie na pniu rozwiązywałoby wszelkie problemy drużyny Schetyny. I Tuska na uchodźctwie. W przypadku porażki. A klęska nadejszła nadzwyczaj rączo. Najsamprzód umknęło z Polandii Zakłamane Nieustające Słońce Peru. A pani lekarka następująca na urząd po niesławnej rejteradzie, odsłoniła nawet bez specjalnych starań i zabiegów, z kim de facto mamy do czynienia. I kto nami rządzi. Pilot wysiadł na warunkowym.
Dziś wszystko to co dotychczas przegłosował Sejm i nabrało mocy urzędowej, w tym 500 plus, bez względu na istotny fakt notorycznego przepijania państwowej kasy przez tabuny beneficjentów i innych alkoholików, można by z powodzeniem włożyć do biblioteczki. Na półce zatytułowanej: koncert życzeń. Albowiem ponieważ, że rządowe propozycje przepadałyby w platformerskim trybunale, jako niekonstytucyjne. Nawet dwa granaty skrzętnie chowane przez babcię Pawlakową nie miałyby najmniejszego wpływu na rozwój negatywnych dla rządzących, wypadków.
Kaczor dyktator choćby nawet miał w sejmie konstytucyjną większość to i tak dzień w dzień popadałby w stres i kłopoty przy których erupcja mostu na rzece Kwai jawiłaby się tylko jako niewinny incydent pomiędzy zwaśnionymi sąsiadami. O dajmy na to, miedzę.
Ale od czego tęgie a sprzedajne umysły. Skoro cesarz z rozcapierzonymi ramionami był po roku upadł, platformiana ferajna poszła po rozum do Brukseli i napoczęła przegrupowywanie szemranych pododdziałów na ostatnią flankę obrony status quo ante. Oddając buławę marszałkową KaReeSom i Sądowi Najwyższemu.
Dobry Bóg sprawił, że bój o fikcyjną praworządność, okazał się frazą pod tytułem: bój to był nasz ostatni i spalił na panewce w konsekwencji czego pani prezes była uprzejma zapalić swoją ostatnią świeczkę.
W razie każdym z Nowym Rokiem idzie a i przyjdzie nowe. Nowy Premier już przyszedł. Opozycja nabiera sił i zapewne przegrupowuje swoje legiony. A my ? Choć jeszcze nie w rezerwie, to coraz częściej łapiemy się na ułomnościach charakterystycznych dla pensjonariusza oddziału szpitalnego geriatrii.
A to spodni nie można dopiąć. A to szybko nałożyć skarpetek. A to zwalniamy radykalnie podczas wychodzenia z wanny. I tak dalej, i tak dalej ...
Żebyśmy chociaż zdążyli zobaczyć na własne oczy jak opozycja z przyległościami pod zarządem Dyrektora Schetyny rozbierają i wynoszą po kawałeczku na złom stalinowski pałac. W ramach rzecz jasna odpracowywania „godzinek“ za własny a niekwestionowany patriotyczny wkład w odbudowę IV RP. I tego się trzymajmy ...
