Ta kampania obfitowała w wiele zakrętów i zwrotów akcji. Bardzo często media zamiast zachować może nie obiektywizm, ale bezstronność, stawały się uczestnikami gry. Zarówno po stronie PiS jak i po stronie PO.
Niektóre prowadziły wielopoziomową grę na wyeliminowanie pewnych środowisk i realizację swoich planów długofalowych. Niewątpliwie takim graczem było środowisko Agory od lat mające jasno sprecyzowane poglądy i starające się wpłynąć na społeczeństwo, by podążało wytyczonym przez nich kursem. Czy się to udało … chyba połowicznie. Widocznie tak to jest, jak kołdra (wpływy) staje się zbyt krótka - zawsze albo uszy, albo stopy zmarzną.
Tak też się stało z siermiężną grą GW. Z jednej strony doprowadzili do wyrzucenia z Sejmu znienawidzonego Leszka Millera z przeszkadzającą postkomuną, co w ich przekonaniu ma umożliwić zbudowanie w końcu „nowoczesnej światopoglądowo” lewicy. Z drugiej strony doprowadzili do tego, że nie ma tej lewicy zupełnie w obecnym Parlamencie. Czy warte to było tego poświęcenia? W ich przekonaniu być może w długim okresie tak, ale tym ruchem umożliwili PiS samodzielne rządy. I teraz są w głębokim szoku, jak to się mogło stać?! Przecież próbowali to ograniczyć za pomocą wsparcia dla .Nowoczesnej, Platformy, a nawet wraży Kukiz był jakimś rozwiązaniem. Chcieli w ich mniemaniu dobrze, a wyszło jak ostatnio zawsze.
I tym sposobem mamy skutek następujący.
Samodzielnie rządzi PiS, a z list Kukiza po raz pierwszy do Parlamentu weszli tak znienawidzeni przez Gazetę narodowcy, którzy w końcu dostali szansę po raz pierwszy pokazać światu, że są kompetentni, przyzwoici, że mają zasoby, że to państwo naprawdę ich obchodzi, że nie są tylko nieodpowiedzialnymi „zadymiarzami”, troglodytami, ale że mają mózg, który są gotowi wykorzystywać dla dobra tego kraju, proponując konstruktywne i ciekawe propozycje, zamiast wyzwisk czy awantur. Przed Robertem Winnickim, Markiem Jakubiakiem, Bartoszem Józwiakiem, Sylwestrem Chruszczem, Adamem Andruszkiewiczem, Jakubem Kuleszą, Tomaszem Rzymkowskim, Jarosławem Porwichem, Anną Siarkowską duże wyzwanie. Być może walka z własną naturą, przyzwyczajeniami i sposobem myślenia, pójściem na łatwiznę, bo ostra ciągła krytyka i wyzwiska są w pewien sposób pójściem na łatwiznę.
Liczę, że oni coś jednak pokażą. Że właśnie nie są tylko zadymiarzami, że mają coś do zaoferowania temu państwu, że różne środowiska do tej pory wieszające na nich psy będą musiały choć trochę zweryfikować ich postrzeganie. Biorą na siebie ciężar odpowiedzialności, powinni sobie zdać z tego sprawę.
Może to moja naiwność, myślenie życzeniowe. Może. Ale nie byłoby większego zawodu np. dla Gazety Wyborczej i innych środowisk im niechętnych, gdyby pokazali inną, odpowiedzialną i prawą twarz Ruchu Narodowego. Mają szansę wznieść się ponad zacietrzewienie i niechęć. Ciąży na nich też duża odpowiedzialność za dalsze losy ich Ruchu, każdy błąd będzie wyolbrzymiany, a wchodzą do zupełnie innej, obcej im rzeki. Gdzie łatwo utonąć. Od ich zachowania zależy, w jaki sposób to środowisko zaistnieje w świadomości Polaków.
Mają szansę. Czy z niej skorzystają? Nie wiem. Czas pokaże. Obserwować trzeba.
Zapraszam na:
Twitter: https://twitter.com/MariuszGierej
Facebook: https://www.facebook.com/GierejMariusz
więcej innych tekstów na blogu: http://www.mariuszgierej.mpolska24.pl/
wywiady: http://www.mpolska24.pl/blog/wywiadownia
