„Jeśli porównamy liczbę ludzi, którzy w 90- tych latach oceniali zasadność wprowadzenia Stanu Wojennego na circa 51 procent a dziś jest to procent około 43, może 44, to trzeba zauważyć ten niewątpliwy progres i zmianę świadomości społeczeństwa”
Cytuję profesora Rycharda i przyznam, że z pewnością czynię to niedokładnie, bo tego rodzaju bezczelność zawsze wprawia mnie w osłupienie. Naukowiec tryumfalnie obwieszcza „progres” i nadaje swej tezie niejako w domyśle, własną zasługę środowiskową. Moim zdaniem,słusznie. Wektor tej zasługi chytrze odwraca, bo jeśli poczytuje za sukces taki postęp w percepcji społecznej, to w mojej z kolei percepcji zwraca się do zupełnie innej grupy i chwali się, że dzięki niemu i jego kolegom liczba popierających operację Jaruzelskiego spadła jedynie o te parę procent.
Z każdej strony dostanie pochwałę- od głupków za progres, od wdzięcznego aparatu za jego rzeczywisty brak. Z jednej strony dwadzieścia lat walczył o te parę procent dla solidaruchów, z drugiej uratował je dla Sbeków.
Ten „postęp” jest oczywiście faktem świadczącym o stopniu zafałszowania historii i wtłaczania relatywizmu w głowy Polaków i oczywiście Rychard z kolegami po fachu, nie dałby sobie rady bez pomocy mediów, sądów, „autorytetów” i polityków ale dziś trzeba przyznać, że ta grupa odniosła w swej wojnie o niepamięć zwycięstwo.
Te kilka „zyskanych” procent jest świadectwem ciągłości państwa od 44- go roku do dzisiaj, dowodem na trwałość struktur społecznych i nadal mających się świetnie mechanizmów manipulowania społeczeństwem zaszczepionych w Polsce sowieckim bagnetem. Zrobiono wszystko, by Stan Wojenny był dla Polaków dylematem a nie zwykłą zdradą. I to się udało.
Te kilka procent przez dwadzieścia lat, to dla mnie osobiście, kilka wymierzonych policzków. A dla Jaruzelczyków, kilka butelek szampana...
A korki od szampana- Rychardowi. Jak na pewien, dawny obyczaj rodem z miejsc rozrywek przystało.
Inne tematy w dziale Polityka
